Οι καταθέσεις.....

Η πρόσφατη δήλωση Γεωργιάδη τελικά πέτυχε το στόχο της. Ανέδειξε ως μείζον το ζήτημα της χρηματοοικονομικής σταθερότητας. Καταθέσεις , spreads αποτελούν το απώτατο όριο της Συριζαικής αφήγησης. Στην ουσία ο Γεωργιάδης επέβαλε στον Συριζα να προβάρει τις αντιδράσεις του όταν ανορθολογικές αντιδράσεις πλήξουν στοιχεία και δείκτες της χρηματοοικονομικής σφαίρας. Η αντίδραση ξεπέρασε σε θεσμικότητα το Ποτάμι και την Δημάρ. Ο Γ.Σταθακης επέπληξε τον γραφικό Γεωργιάδη ότι δεν διαβάζει τις εκθέσεις οι οποίες δεν δείχνουν κανένα πολιτικό ρίσκο, ενώ κλήθηκε ο Στουρνάρας να επιβάλει την τάξη. Το πολιτικό ρίσκο στην εννοιολόγηση της Black Rock είναι το μέτρο της «δεξιάς» αμετροέπειας και της «ριζικής» σωφροσύνης.  

Μα το ουσιαστικό επίδικο της Συριζαικής αφήγησης είναι τι γίνεται αν αυτή , λόγω των ονομαζόμενων κόκκινων γραμμών της, η ίδια δημιουργήσει αστάθεια. Ριζική αλλαγή με σταθερά η μειούμενα spreads, χωρίς κίνδυνο bank run, υπάρχει μόνο ως ισοδύναμη εγχείρισης εγκεφάλου χωρίς νάρκωση.Η  θεσμική αντίδραση και  η περήφανη  γνωμάτευση ότι δεν υπάρχει "πολιτικός κίνδυνος" ενώ πλήττει τον πυρήνα της κομματικής Σαμαρικής αφήγησης, ουσιαστικά περατώνει την έννοια της ριζικής διαπραγμάτευσης. Αν ο Γεωργιάδης είναι επικίνδυνος για bank run , τότε η απαλλαγή από την διοίκηση Κωστόπουλου στην Alpha Bank θα ενισχύσει τις καταθέσεις;

Σε αντίθεση με ότι φαίνεται, ο πολιτικός κύκλος σταθερότητας που άρχισε τον Ιούνιο του 12 (πηγή) και εμπεδώθηκε με χαμηλή κλίμακα των κινητοποιήσεων διευρύνεται (πηγή) .Η σπασμωδική θεσμική  αντίδραση του Συριζα, σημαίνει πως η ηγεσία του Συριζα κατανόησε και πλέον εξορκίζει  το υπερβατικό σενάριο Ζιζεκ (πηγή) : Μια αριστερή κυβέρνηση σε μια ασταθή  οικονομία με θεσμικά ελλείμματα , είναι σχεδόν επιθυμητή από τις Γερμανικές Ελιτ, για να χρησιμοποιηθεί ως ευρωπαικό αντιπαράδειγμα. Επομένως έχει σημασία τι ακριβώς παραλαμβάνει μια αριστερή κυβέρνηση. Στον πυρήνα της η Συριζαική αφήγηση είναι απόλυτα εξαρτημένη από την μορφή της σύγκρουσης .Μορφές κατάρρευσης, ενδόρρηξης είναι απαγορευτικές. Αντιθέτως ροζ ή smoothy εναλλαγές, διασώζουν τα προσχήματα. Ο Σαμαρας έχασε την κομματική  ηγεμονία αλλά ενίσχυσε το τακτικό veto του και την ιδεολογική ηγεμονία της χρηματοοικονομικής σταθερότητας. Η ανακίνηση θέματος καταθέσεων και η Συριζαική αντίδραση, έληξε με νίκη Yorikiri  πέντε δευτερολέπτων υπέρ της ιδέας των σταθερών μεγεθών της οικονομικής αφαίρεσης.

Είναι ενδιαφέρον πως όλη η τρέχουσα ρητορεία για την σύγκρουση είναι τελικά αφόρητα εδαφική σχεδόν προμαρξιστική. Ο πλουτος θεωρείται εμπράγματος, υλικός και ως εκ τούτου αναδιανέμεται μέσω πολιτικού συσχετισμού. Ομως οι μορφές αφαίρεσης της χρηματοικονομίας, παρότι διακινούνται ως σύμβολα είναι πραγματικές και τελικά πιο πραγματικές από την λεγόμενη πραγματική οικονομία της παραγωγής των υλικών αγαθών. Τι είναι η ελληνική οικονομία χωρίς εικονικές καταθέσεις , εικονικούς τραπεζικούς ισολογισμούς,spreads κλπ.; Επομένως όσο πιο φουσκωμένη είναι η οικονομά τόσο η αναδιανομή γίνεται ευκολότερη. Τελικά  το συστημικό βέτο δεν αφορά την οριζόντια αναδιανομή της πραγματικής οικονομάς, αλλά τον όγκο της οικονομίας των παραγώγων. Υπάρχει ένα οργανικό παράδοξο. Η αριστερά πρέπει να παραλάβει μια όσο το δυνατό φουσκωμένη οικονομία, αλλά αυτό εξαρτάται από τον εκάστοτε "γραφικό" Γεωργιάδη. Η νίκη επί του «γραφικού» Γεωργιάδη ουσιαστικά λειτουργεί εκπαιδευτικά , κατευναστικά προς το εθνικό ακροατήριο. Ο Συριζα δρα ως συστημικός παίκτης και διαυγάζει προς ένα πληγωμένο πλειοψηφικό τμήμα ότι οι δείκτες της οικονομικής αφαίρεσης έχουν σημασία και θέτουν όρια. Εξ’ ου και η προειδοποίηση Βαρουφάκη : δεδομένων των χρηματοοικονομικών περιορισμών οι micro survivors της τυπικής οικονομίας καλούνται να συνεισφέρουν «αίμα, δάκρυα, ιδρώτα». (πηγή)

Μη μιλάτε για τις καταθέσεις είπε ο Δραγασάκης στην βουλή, εννοώντας μη μιλάτε για οτιδήποτε μπορεί να μειώσει τις καταθέσεις, παρέχοντας ένα μεγαλοπρεπές εύσημο στον Στουρνάρα ο οποίος μετά την αναχώρηση του παρέδωσε μια οικονομική συγκυρία με αύξηση καταθέσεων.

Η ριζική διαπραγμάτευση τελείωσε πριν αρχίσει. Το νεοελληνικό θέατρο των άρρητων συναινέσεων και των κραυγαλέων αντιρρήσεων θα συνεχιστεί. Εντός της παράστασης αυτής το ορθολογικό σενάριο είναι  η δια της πλαγίας υποστολή του αιτήματος των πρόωρων εκλογών. Προέχουν οι καταθέσεις βέβαια….   

Φωτογραφία εδώ

Αίμα , Δάκρυα, Ιδρώτας γιατί;

I have nothing to offer but blood, toil, tears and sweat

Η περίφημη φράση του W.Churchill έχει εισέλθει στη δημοσιότητα κολοβή. Μονίμως παραλείπεται ο μόχθος (toil).Ο λόγος είναι πως το αίμα, τα δάκρυα και ο ιδρώτας παραπέμπουν σε ζωτικές λειτουργίες, είναι υγρά και επομένως μπορούν πιο εύκολα να δονήσουν γενετήσια αταβιστικά αντανακλαστικά. Δεν είναι άγνωστο πως το απόφθεγμα έγινε όνομα συγκροτήματος (πηγή)  και τραγούδι του Ρουβά (πηγή)

Με ένα ενδιαφέροντα συγχρονισμό , δύο από τους πιο έλλογους υποστηρικτές του Συριζα, οι Γ.Βαρουφάκης και Ν.Ξυδάκης επιλέγουν το ίδιο απόφθεγμα.

Είναι απορίας άξιον πως ένα πρόγραμμα ανάτασης που αμέσως ανακουφίζει , τους άστεγους , τους πεινασμένους, τους χωρίς ρεύμα, τους χρεωμένους σε τράπεζες και ταμεία, τους μικροσυνταξιούχους, εμπνέει ένα νέο κύκλο πόνου, ενός πόνου βαθύτερου αταβιστικού ο οποίος σηματοδοτείται με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα.    

Είναι προφανές πως οι ΓΒ και ΝΞ αναδιατάσσουν  εξ’ αρχής την Συριζαική αφήγηση με τον ίδιο τρόπο.

Το κοστολογημένο πρόγραμμα του Συριζα απευθύνεται σε δύο ακροατήρια : τους άμεσα θιγμένους και υποφέροντες της κρίσης  και τους επιζήσαντες οι οποίοι θα χρηματοδοτήσουν τα θύματα. Οι πρώτοι θα ανακουφιστούν αλλά στην Ελλάδα της πολυσθένειας κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν . Οι πρώτοι θα δώσουν τους ψήφους και οι δεύτεροι την συναίνεση. Σε αυτούς τους δεύτερους οι ΓΒ και ΝΞ απευθύνονται με ένα τυπικό μετα-οικονομικό λεξιλόγιο για να τους εκμαιεύσουν την ανοχή.
Ανακούφιση για τα  θύματα , συμφωνημένος πόνος για τους επιζήσαντες αυτό είναι το Οικονομικό Πρόγραμμα του Συριζα.

Το πρόγραμμα δεν έχει μεταφορά πόρων από τους ευνοημένους του διεθνούς συστήματος ( off –shore, εφοπλιστές, κατόχους παραγώγων) απλούστατα γιατί αυτοί δεν περιμένουν αποσβολωμένοι  τον Συριζα και τον εκάστοτε Συριζα να τους φορολογήσει. Εδώ και τώρα έχουν πάρει όλα τα νομικά μέτρα να μην πληρώσουν τίποτα. Εξ’ ου και το «αίμα» των ΓΒ και ΝΞ. Αν οι ευνοημένοι του παγκόσμιου καπιταλισμού συνεισφέρουν στην Ελλάδα χάνοντας πόρους, δεν υπάρχει κανένας πόνος για τους πολλούς στους οποίους απευθύνονται οι ΓΒ , ΝΞ. Οι ανακοινώσεις για off shore- τριγωνικές συναλλαγές αποτελούν θεμιτό μήνυμα αισιοδοξίας χωρίς πραγματικό αντίκτυπο. Εξ’ άλλου οι χώρες με υψηλή φοροδοτική ικανότητα δεν στηρίζονται στο ότι συλλαμβάνουν τον διεθνή πλούτο, βασίζονται στο  ότι η οικονομία τους παράγει μεσαία εισοδήματα μισθωτών που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. Οι Σκανδιναβοί «πλούσιοι» δεν είναι πιο βλάκες από τους δικούς μας και δεν έχουν off-shore κλπ Είναι οι πιο δημιουργικοί φοροφυγάδες μέσω φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, υποτροφιών , ιδρυμάτων τέχνης κλπ. Φοροδιαφεύγουν αλύπητα όσο και οι δικοί μας. Αλλά η διαφορά είναι ότι οι επιχειρήσεις τους έχουν βιομηχανικό βάθος που απαιτεί εξειδικευμένη υψηλόμισθη εργασία που φορολογείται με 45άρια  ,50άρια . 60άρια.Αυτά τα εισοδήματα δημιουργούν την σταθερή φορολογική βάση παγκοσμίως. Αντιθέτως σε εμάς τα αντίστοιχα πραγματικά εισοδήματα φοροδιαφεύγουν, επιβαρύνουν με φόρους υπέρ τρίτων, υπεραντιπροσωπεύονται σε όλα τα κόμματα κλπ κλπ. Αυτά αποτελούσαν το λεγόμενο και εσαεί ναρκισσευόμενο οικονομικό παράδειγμα της μοριοκλασματικής οικονομίας.

Το οικονομικό πρόγραμμα του Συριζα δεν είναι προβληματικό per ce.Είναι προβληματικό ως νεοελληνικό, υπαινικτικό με νεύματα. Βασίζεται στην ονομαστική ανακατανομή ως εάν να είμαστε Γερμανία, δηλαδή ως εάν η τυπική οικονομία είναι η οικονομία. Αποδέχεται το ναρκισσευόμενο υπόδειγμα και εντός αυτού αναδιανέμει.  Για να τηρήσει την αριστερή ηθική προσταγή, θα αναδιανέμει σε μια οικονομία και κοινωνία που αναδιανέμει άτυπα ήδη. Βασίζεται στην ζήτηση η οποία θα γίνει εισαγωγές. κλπ κλπ

Οι έλλογοι ΓΒ και ΝΞ γνωρίζουν την Ελληνική σύμβαση.

Γνωρίζουν πως το όριο θυμάτων - επιζησάντων είναι δυσδιάκριτο, πολλαπλό , ασύμμετρο. Οι κοινωνικοί franchisees και  είναι πολλοί δυσδιάκριτοί  με πολλαπλά και ετεροβαρή franchise. Ένα τέτοιο μαζικό πρόγραμμα αναδιανομών ( συσσίτια, δωρεάν ρεύμα ,δωρεάν σπίτια κλπ ) δεν ξέρεις ποιον θα ωφελήσει τελικά. Επίσης οι ΓΒ και ΝΞ γνωρίζουν πως και άλλοι γνωρίζουν. Επομένως «αίματα, ιδρώτες, δάκρυα» είναι το νεύμα σε μια κοινωνία που επικοινωνεί υπαινικτικά. Είναι το σήμα πως η αναδιανομή θα γίνει από  τους συνήθεις πάροχους της τυπικής οικονομίας οι οποίοι μέσω της ρευστότητας μετακομίζουν στα κατώτερα διαζώματα για να απολαύσουν τα οφέλη της αναδιανομής.

Σε αυτούς λοιπόν δεν λέμε ψέματα .


Σε αυτούς ο Συριζα χρειάζεται ερμηνευτικές εγκυκλίους .Οι ΓΒ και ΝΞ υπερασπίζονται το κύρος της υπογραφής τους, αλλά αφήνουν έτσι το Συριζαικό κοστολόγιο αιωρούμενο τελείως.


Ν.Ξυδάκη : Μείζων δε τούτων η πίστις (πηγή)

H ομιλία και η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη ήταν μακροσκελείς και αναλυτικές. Οι προτάσεις του για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, για ανάσχεση της ύφεσης και της ανεργίας, ήταν αρκούντως λεπτομερείς και κοστολογημένες, ενταγμένες σε ένα ενιαίο σχέδιο ανασυγκρότησης. Το σχέδιο Τσίπρα μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε κριτική, καλόπιστα ή κακόπιστα, να ελεγχθεί η ακρίβεια και η αποτελεσματικότητά του, να βρεθεί λίγο ή υπερβολικό, να χαρακτηριστεί παροχολάγνο ή μετριοπαθές, μετακεϋνσιανό ή σοσιαλδημοκρατκό, οτιδήποτε μπορεί να του προσαφθεί. Είναι όμως ένα σχέδιο, αυτοφυές, αυτόχθον, συνταγμένο από Ελληνες και προσανατολισμένο στην ελληνική κοινωνία τού σημερα, στις ανάγκες της και στις δυνατότητες της, στις αντοχές της και στις προσδοκίες της. Είναι το μοναδικό ελληνικό σχέδιο στα τεσσεράμιση χρόνια της δοκιμασίας. Είναι μια αρχή.

Το σημαντικότερο όμως στοιχείο της ομιλίας Τσίπρα είναι η πρόσκληση ευθύνης που απηύθυνε στον ελληνικό λαό, διττά: ευθύνη που είναι έτοιμος να αναλάβει ο ίδιος και η παράταξή του, ευθύνη που οφείλει να αναλάβει ο ελληνικός λαός απέναντι στον εαυτό του, στα παιδιά του, στην πατρίδα του. Εντόπισε ορθώς το έλλειμμα πίστης των Ελλήνων στις δυνάμεις τους, μέσα από το σοκ της κρίσης, την έλλειψη πίστης στη συλλογική δράση, την καχυποψία προς το δημοκρατικό κράτος, την δυσφορία προς την πολιτική, την λιποψυχία. Περιέγραψε έναν δύσβατο δρόμο. Διέγνωσε την πληγή του διχασμού πάνω στο κοινωνικό σώμα και τις τρέχουσες αδυναμίες της δημοκρατίας. Και μίλησε προς όλους τους Ελληνες, ενωτικά και συμπεριληπτικά. Μίλησε για τη χαμένη πίστη.

Κατά την υποκειμενική μου εκτίμηση, αυτά τα μηνύματα, πλήρη ενσυναίσθησης και πραγματισμού, είναι τα στοιχεία που ξεχώρισαν. Είναι μηνύματα που, υπό προϋποθέσεις, μπορούν να μεταβάλουν την αμυντική και μοιρολατρική στάση σε στάση ενεργητική και δημιουργική. Διότι επιστρέφει στη λησμονημένη ή μισοσκεπασμένη ουσία της πολιτικής στις δημοκρατίες: οι άνθρωποι είναι τα δρώντα υποκείμενα, η βούλησή τους είναι η κινώσα δύναμη, οι ικανότητές τους είναι το πολύτιμο κεφάλαιο. Ασφαλώς ο τεχνοκρατικός πραγματισμός είναι χρήσιμος και απαραίτητος, αλλά χωρίς τη βούληση, το κοινό σχέδιο και τον κοινό σκοπό, χωρίς την πίστη στον συλλογικό εαυτό, καμία παραγωγική μηχανή, καμία οικονομία δεν μπορεί να επανεκκινήσει.

Τα τεχνοκρατικά σχέδια θα χρειαστεί να αλλάξουν, να προσαρμοστούν δυναμικά, θα τεθούν νέες ιεραρχήσεις. Αλλά ο ελληνικός λαός τούτη τη στιγμή έχει μεγαλύτερη ανάγκη την καθαρή πολιτική σκέψη, την ενεργό βούληση, τη στοχοθεσία, το όραμα, πάντα μαζί με την ξεκάθαρη επίγνωση των δυσχερειών και των προκλήσεων. Από αυτή την άποψη, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδειξε την πιο ουσιαστική ωρίμανση έως τώρα, και μάλιστα γρήγορη ως προς τον χρόνο που του δόθηκε.

Ο Τσίπρας το Σάββατο κατάφερε να διασκεδάσει θεμιτούς φόβους, να καταθησυχάσει τους δικαιολογημένα επιφυλακτικούς, να συμπεριλάβει. Μετά τα πολλά ταξίδια του στην Ευρώπη, μετά τις πολυσυζητημένες επισκέψεις του στο Αγιο Ορος και το Κόμο, έδειξε αυτοπεποίθηση και πραγματισμό. Βέβαια, τα δύσκολα τώρα αρχίζουν: καθώς θα πλησιάζει προς την εξουσία, τα εμπόδια θα πληθαίνουν, η ίδια η εξουσία είναι Κίρκη και σαγήνη. Ο λόγος του θα χρειαστεί να είναι όλο και περισότερο ειλικρινής, διεισδυτικός, σκληρός, αλλά και εμψυχωτικός. Το Σάββατο δεν το είπε, αλλά σύντομα τον φαντάζομαι να λέει: Θα ξεκινήσουμε με μια δίκαιη φτώχεια, με πλήρη αξιοπρέπεια, κι ο δρόμος θα 
είναι ποτισμένος με ιδρώτα, δάκρυα και αίμα.

Πραγματισμός, ευθύνη, πίστις, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η πίστις.

Γιάννη Βαρουφάκη: Μια άλλη ΔΕΘ (πηγή)

Ένα κόμμα της αντιπολίτευσης που προετοιμάζεται να κυβερνήσει εν μέσω της δραματικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πλειοψηφία των πολιτών, δεν μπορεί παρά να νιώσει την ανάγκη να παρουσιάσει, και να δεσμευτεί, σε κάποια ελάχιστη δέσμη μέτρων ανακούφισης ανθρώπων και επιχειρήσεων που θα εφαρμόσει από τον πρώτο μήνα μιας μελλοντικής κυβέρνησης της οποίας θα αποτελεί τον κορμό.

Το κατανοώ αυτό. Όμως πόσο θα ήθελα να ακούσω κάτι διαφορετικό στην προεκλογική περίοδο που, όπως φαίνεται, έχει αρχίσει ήδη! Πόσο θα ήθελα μια τοποθέτηση που να λέει πάνω-κάτω τα εξής:

• Αν πιστεύετε ότι τα Μνημόνια που ψηφίστηκαν ήταν η μόνη εναλλακτική εντός της Ευρωζώνης, δεν πρέπει να μας ψηφίσετε. •Αν κρίνετε ότι το 2ο Μνημόνιο τελειώνει επί της ουσίας, κι όχι για το θεαθήναι, με τον ελληνικό λαό να αποκτά ξανά τη δυνατότητα να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, π.χ. μέσω της εκκολαπτόμενης επιμήκυνσης, παρακαλούμε ψηφίστε τη Συγκυβέρνηση – όχι εμάς.

• Αν θεωρείτε ότι το τραπεζικό μας σύστημα βρίσκεται σε καλή πορεία, μετά την ανακεφαλαιοποίηση, και πως θα αρχίσει, όπως έχει διαμορφωθεί και όπως είναι δομημένο σήμερα, να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη της χώρας χωρίς να αποτελεί πλέον καρκίνωμα στη κοινωνική οικονομία μας, τότε μακρυά από τα ψηφοδέλτιά μας.

• Αν νομίζετε ότι η Ευρώπη έκανε το καθήκον της απέναντι στον εαυτό της και βρίσκεται στη σωστή (έστω και εκνευριστικά) αργή πορεία προς την έξοδο από την Κρίση, δεν είμαστε εμείς αυτοί που πρέπει να εμπιστευτείτε.

• Αν περιμένετε από εμάς να σας πούμε ότι είμαστε σε θέση να επανεκκινήσουμε την οικονομία, και να ανατρέψουμε τις κατάφορες αδικίες που ζείτε καθημερινά, προτού επιτευχθεί μια νέα συμφωνία με την Ευρώπη, θα σας απογοητεύσουμε.

Γιατί να μας ψηφίσετε; Επειδή σας υποσχόμαστε μόνο δύο πράγματα:

• Αίμα και Δάκρυα, όπως υποσχέθηκε στους συμπολίτες του ο Τσώρτσιλ το 1939 τότε που τους ζητούσε την βοήθεια και υποστήριξή τους μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας εν μέσω πολέμου.
• Αίμα και Δάκρυα που, όμως, θα δώσουν σε όλους μας, κι όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, το δικαίωμα να ελπίζουμε για ένα τέλος στον σιωπηλό αλλά αμείλικτο πόλεμο για την Αξιοπρέπεια και για την Αλήθεια.

•Αίμα και δάκρυα που θα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να χύσουμε ώστε να μπει η χώρα σε βιώσιμη πορεία, η οποία σήμερα είναι αδύνατη όσο, είτε (Α) πιστεύουμε πως η συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις» της τρόικας είναι η λύση (με κάποιες κουτοπονηριές που θα μας επιτρέψουν μια πιο χαλαρή συμμόρφωση από αυτή που απαιτούν οι δανειστές), είτε (Β) νομίζουμε ότι η λύση μπορεί να δοθεί αναδιανέμοντας τους λιγοστούς πόρους ενός κράτους που μόνο εικονικά πλεονάσματα έχει, τα οποία μάλιστα είναι προϊόν μη βιώσιμης αφαίμαξης μιας φθίνουσας οικονομίας (και των συνήθων κορόιδων).

Πράγματι, αν θέλετε να μας ψηφίσετε να το κάνετε επειδή τα Δάκρυα και το Αίμα που σας υποσχόμαστε τα θεωρείτε ως ένα μικρό αντίτιμο για να ακούτε από κυβερνητικά χείλη την Αλήθεια. Για να έχετε αντιπρόσωπους στην Ευρώπη που δεν θα παρακαλάνε αλλά ούτε και θα ενστερνιστούν την τακτική του τσαμπουκά και της μπλόφας αλλά που, αντίθετα, θα υιοθετήσουν μια στρατηγική που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να υιοθετήσει έως τώρα: τη στρατηγική κίνηση του να λέμε την Αλήθεια στους εταίρους, στους λαούς των εταίρων και στους πολίτες της χώρας μας. Την Αλήθεια για την κατάσταση των τραπεζών (αντί την προσποίηση ότι είναι «ισχυρές»). Την Αλήθεια για τα ανύπαρκτα πλεονάσματα του κράτους μας. Την Αλήθεια για τις επενδύσεις και τις ανύπαρκτες προοπτικές τους όσο συνεχίζεται ο θανάσιμος εναγκαλισμός πτωχευμένου κράτους, πτωχευμένων τραπεζών, πτωχευμένων επιχειρήσεων, πτωχευμένων θεσμών.

Τέλος, πρέπει να ξέρετε ότι τη νίκη στις εκλογές τη φοβόμαστε περισσότερο από την ήττα. Την τρέμουμε, για την ακρίβεια. Αν όμως εσείς αποφασίσετε να μας ψηφίσετε για να κάνουμε πράξη το Αίμα και τα Δάκρυα που σας υποσχόμαστε, με αντάλλαγμα την Αλήθεια και την Αξιοπρέπεια - αν εσείς ξεπεράσετε τον φόβο αυτής της δέσμευσής μας- τότε θα ξεπεράσουμε κι εμείς τον τρόμο που μας προκαλεί η ιδέα να κυβερνήσουμε αυτή τη χώρα στη σημερινή τρισάθλια συγκυρία.

Trailers

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Lars von Trier  έχει τη δική του μεγάλη συμβολή στον σύγχρονο κινηματογράφο. Έχω απολαύσει σχεδόν όλες τις ταινίες του. Όταν είδα όμως τον Αντίχριστο  , κατάλαβα ότι  το σινεμά του γίνεται  πλέον μια μανιέρα. (πηγή) Στηρίζεται σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο,  όπου μια χαοτική  υπαρξιακή αναζήτηση περιτυλίγεται  με μια ζελατίνα σκληρότητας. Η σκληρότητα του έγινε επινενοημένη, χωρίς συνάφεια , προβάλλεται όμως με μια άψογη εικαστική ματιά. Η εικαστική αρτιότητα του όμως δεν επαρκεί για να ολοκληρώσει το έργο.

Πέρασαν τα χρόνια και ο Trier παρουσίασε το Nymphomaniac ,   σε δύο μέρη. Οι κριτικές ήταν αναμενόμενα αντιφατικές. Δεν είναι λίγοι που είδαν ένα υπαρξιακό δράμα υψηλών τόνων.(πηγή) Δεν είδα την ταινία γιατί φοβήθηκα  πως πλέον η μανιέρα -σκληρότητα του είχε μια νέα διάσταση. Απευθύνεται σε μια κατηγορία θεατών που έχει εθιστεί στο freak, επομένως δεν υπήρχε καν μια αντίστιξη "βάναυσο-υπαρξιακό". 

Δεν είδα την ταινία αλλά είδα το επίσημο εισαγωγικό απόσπασμα (trailer) του Nymphomaniac στην έκδοση directors cut  για τη διανομή εκτός αιθουσών (πηγή) .Είναι σαφές ότι απευθύνεται στον θεατή που έχει εξοικείωση με την αισθητική του πορνό. Ως αισθητική πορνό ας ορίσουμε τις γκρο πλαν λήψεις των επίμαχων διαδικασιών. Το απόσπασμα του υπαρξιακού Nymphomaniac είναι 25 δεύτερα κοντινών πλάνων  γενετήσιων οργάνων και των συνδυασμών τους.

Η κρίση για μια ταινία μέσω του trailer της είναι μια επιτρεπόμενη επιπολαιότητα. Ας δούμε όμως ένα άλλο απόσπασμα.

Πριν 40 χρόνια ο Oshima, στην αυτοκρατορία των αισθήσεων, σοκάρει την Ιαπωνική κοινωνία, προβάλλοντας πολλές  σκηνές ζωντανού σεξ, παιγμένες  από τους αυθεντικούς ηθοποιούς .Οι σκηνές ήταν σαφείς  χωρίς κοντινά, και εντασσόταν σε μια υπόθεση ερωτικού παροξυσμού, η οποία κορυφωνόταν  με τη δολοφονία και τον ευνουχισμό του εραστή, ακριβώς στο τέλος της ερωτικής έντασης. Η ταινία δεν προβλήθηκε για 20 χρόνια στην Ιαπωνία. Στο trailer (πηγή) της ο Oshima δεν είναι φειδωλός στην παρουσίαση των σωμάτων, Ουσιαστικά, περιγράφει ολόκληρη την ιστορία στην ερωτική σωματική διάσταση, χωρίς περιορισμούς.

Η διαφορά Oshima Trier είναι σαφής. Ο Oshima σοκάρει την πουριτανική Ιαπωνία, ενώ ο Trier χρησιμοποιεί ένα οπτικό υλικό ρουτίνας της εποχής: το πορνό.

Στον Trier η ανάδειξη των οργάνων σε στύση είναι ιατρική ανατομική ντοκυμανταιριστική.Ο θεατής του Triers ξέρει ανατομία, φυσιολογία και καλείται μέσω της ιατρικής ανέλιξης να κάνει εξειδίκευση στην ψυχοθεραπεία. Το vimeo του Nymphomaniac ανήκει στον κόσμο  του Grace Anatomy και του House MD.

Αντίθετα το ακραίο του Oshima συντονίζεται με ένα άλλο περιηγητή του αισθητικού σοκ του P. Greenaway (πηγή)

Ο ζωγράφος εικαστικός καλλιτέχνης Greenaway είχε παρουσιάσει μια μοναδική τελετή προετοιμασίας μιας ανθρωποφαγίας όταν μας έδειξε τον Εραστή της γυναίκας του  Κλέφτη  , ψητό  με όλα τα συνοδευτικά ,πατάτες πιπεριές λαχανικά μυρωδικά .Ο Κλέφτης  θα αναγκαστεί να φάει τον Εραστή  σε ένα από τα μεγαλοπρεπή δείπνα του.

Στον Greenaway η σκληρότητα είναι μαγεία ,τελετή. Ο αντεραστής θυσιάζεται, δεν εξουδετερώνεται. Ομοίως στον Oshima η ερωτική αναπαράσταση είναι το πέρας μιας αυστηρής τραγωδίας.

Εδώ και μερικά χρόνια, στα social media, τα δημοφιλή βίντεο είναι το επόμενο στάδιο του γκρο πλαν πορνό: εγχειρήσεις οργάνων με κοντινά πλάνα σε σπλάχνα εντόσθια στομάχια έντερα .Υποτίθεται πως τα "ανεβάζουν" για εκπαιδευτικούς λόγους αλλά το κοινό απολαμβάνει το τεμαχισμένο "ένδον" του σώματος καθώς η απόλαυση του υποτιθέμενου "απόκρυφου σώματος" έχει εξαντληθεί.

Στην ιατροτεχνική αισθητική διαδρομή του Trier (Grace Anatomy, House M.D)  η επόμενη ταινία θα είναι το υπαρξιακό δράμα ενός κανίβαλου, με πραγματικές σκηνές ανθρωποφαγίας.Η αρτιστική εικονοποίηση του πορνό, ως μέρος ενός υπαρξιστικού κινηματογραφικού δοκιμίου, δεν  είναι καν αισθητική καινοτομία. Το vimeo του Nymphomaniac ανήκει στα προσεχώς του National Geographic για την αναπαραγωγή του δελφινιού

Πέραν του Οριενταλισμού

Η ανάρτηση αφιερώνεται στον blogger Ονειρμό (Ταξικές Μηχανές) , ο οποίος σεβόμενος τις σοβαρές διαφορές μας παραμένει ένας τόσο παραγωγικός συνομιλητής .

Η ενασχόληση με ένα βιβλίο του Ahmed Davutoglu (εφεξής AD) , στην σημερινή συγκυρία είναι ατυχής . Ο AD έγινε πρωθυπουργός ενώ εδώ και πολλά χρόνια θεωρείται ως κύριος θεωρητικός των γεωπολιτικών επιλογών της Τουρκίας. Όμως η ενασχόληση θα γίνει με ένα βιβλίο πολιτικής φιλοσοφίας, το οποίο στην δική ανάγνωση, υπερβαίνει τις τρέχουσες γεωπολιτικές συνθήκες και αφορά μια ευρύτερη προβληματική. Αναφέρομαι στο «Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες» (εφεξής ΕΚ) το οποίο είναι ένα θεμελιακό κείμενο το οποίο εμπλουτίζει την Πολιτική Θεωρία και αποκαλύπτει το Ισλαμικό υπόδειγμα μέσω μιας μη οριενταλιστικής ματιάς. Ατυχώς το όνομα και οι πολλαπλές ιδιότητες του συγγραφέα υπερκάλυψαν την ποιότητα της εργασίας του με αποτέλεσμα η εντόπια κριτική να το δει με τον πρεσβυωπικό φακό της γεωγραφικής εγγύτητας.

Κι’ όμως το ΕΚ είναι μια ενδελεχής παράλληλη κριτική και διασάφηση δύο διαφορετικών υποδειγμάτων πολιτικής οντολογίας : του «Δυτικού» και του «Ισλαμικού». Το ΕΚ προσπαθεί να διατυπώσει μια απόδειξη μιας «ανωτερότητας» του Ισλαμικού παραδείγματος, όμως αυτή γίνεται στο έδαφος μιας εύλογης κριτικής του «Δυτικού» κόσμου, και τελικά υπερβαίνει το Ισλαμικό παράδειγμα. Ουσιαστικά ο AD επαναφέρει από ένα μη οριενταλιστικό δρόμο ένα σύγχρονο ερώτημα: Μήπως  η λύση των σύγχρονων προβλημάτων ευρίσκεται στην επανείσοδο κανονιστικών ηθικών αρχών ως υπέρτερων οντολογικά έναντι των λειτουργιστικών και συμμετοχικών αρχών που προωθεί το Δυτικό υπόδειγμα;

Στην δική μου ανάγνωση ο AD παρότι διερευνά μια ανωτερότητα του Ισλαμ per ce, τελικά επαναφέρει την επικαιρότητα να επαναθεμελιωθεί ενός συνεκτικό, συμπαγές πλέγμα ηθικών κανονιστικών αρχών οι οποίες μπορούν να οριοθετήσουν το σημερινό χάος. Η ανάγνωση του ΕΚ στα πλαίσια μιας Νεοοθωμανικής ή ισλαμικής πολεμικής διερεύνησης σκόπιμα υποτιμά το εύρος και την ποιότητα της εργασίας του AD η οποία ενέχει θέση θεμελιακής εργασίας ισάξιας του Huntington και των αναζητήσεων του G.Agamben για την Λατινική Αυτοκρατορία.

Βεβαίως η ποιότητα του ΕΚ δεν νομιμοποιεί το πολιτικό πρόσωπο AD , ούτε παρέχει κανενός είδους διαβατήριο ή βίζα για τις πολιτικές πράξεις. Διάβασα το ΕΚ ανεξάρτητα από τις ιδιότητες του συγγραφέα

Ατυχής μετάφραση του τίτλου

Το βιβλίο τιτλοφορείται στο πρωτότυπο : «Alternative Paradigms. The Impact Of Islamic and Western Weltanschauungs on Political Theory». Οι μεταφραστές και επιμελητές της έκδοσης ενώ κάνουν μια πολύπλοκη επαινετή προσπάθεια να μεταφράσουν ακριβώς πλήθος αραβικών και τουρκικών θεολογικών όρων, ουσιαστικά κατακρεουργούν τον τίτλο.

 Πρόκειται για ατυχή προσαρμογή που από την αρχή προσανατολίζει λάθος τον αναγνώστη. Οι επιμελητές προσπερνούν τον ακριβή και επιστημολογικά σημαντικό όρο Paradigm.Ομοίως προσπερνούν την αναγκαιότητα του αμετάφραστου Weltanschauungs και επιβάλουν τόσο για το Paradigm όσο και για το Weltanschauungs τον προβληματικό, στην συνολική σηματοδότηση, όρο «κοσμοθεωρία». Το Weltanschauungs παραπέμπει ταυτόχρονα σε «κοσμοεικόνες» και «κοσμοθεωρίες». Η εισδοχή του «Weltanschauungs» ως αμετάφραστο στον τίτλο, συνάδει με την προσπάθεια του AD ,να σηματοδοτήσει με ακρίβεια εννοιολογήσεις οι οποίες δεν μεταφράζονται με ακρίβεια από το Δυτικό προς το Ισλαμικό υπόδειγμα και αντιστρόφως. Το βιβλίο εξετάζει δυο Weltanschauungs ως θεμέλια δύο παραδειγμάτων – paradigms, δηλαδή συνεκτικών πολιτικών οντολογιών που αναφέρονται σε συγκεκριμένες συνθήκες και υπόκεινται στους νόμους αλλαγών τους. 

Το ΕΚ  αναλύει   δύο «παραδείγματα» και δύο Weltanschauungs. 

Ο Ελληνικός τίτλος λοιπόν λειτουργεί σχεδόν αποπροσανατολιστικά και μετατρέπει μια ενδελεχή ανάλυση παραδειγμάτων σε σύγκρουση κοσμοθεωριών ,στο σχήμα «Δημοκρατία εναντίον Κομμουνισμού»

Δύο Παραδείγματα

Η ανάλυση του Δυτικού παραδείγματος γίνεται στο σχήμα της κριτικής του Carl Schmitt για την Πολιτική Θεολογία, παρότι το όνομα του απουσιάζει παντελώς. Γράφεται:

«Έτσι αυτό το κοσμικό στοιχείο στη ζωή και στον νόμο στη δυτική εμπειρία ‘έχει αναμορφωθεί και οι λειτουργικές σφαίρες των δυο κοινοπολιτειών ( η διάκριση μεταξύ των οποίων έχει επιβιώσει ως σημαντικό αντιληπτικό, πνευματικό και θεσμικό φαινόμενο   στη δυτική παράδοση από την αρχαία μέχρι τη σύγχρονη εποχή) έχουν επανακαθορισθεί. Έτσι το κοσμικό στοιχείο δεν αποτελεί καινούργιο ή σύγχρονο χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού ,αλλά και αναμορφωμένο στοιχείο που επιβίωσε ανά τους αιώνες μέσα στο πλαίσιο της αξιολογικής εξειδίκευσης , η οποία έχει άμεσους δεσμούς με την οντολογική εγγύτητα και την επιστημολογική εξειδίκευση της αλήθειας». (υπογράμμιση Hypothesis)

Ο AD δεν αντιπαραβάλει ένα «κοσμικό» Δυτικό υπόδειγμα έναντι ενός «θεοκρατικού» Ισλαμικού παραδείγματος, αλλά αναδεικνύει την Πολιτική Θεολογία του Δυτικού υποδείγματος. Επομένως έχουμε δυο διαφορετικές Πολιτικές Θεολογίες.

Η διαπραγμάτευση- αντίστιξη των δύο Πολιτικών Θεολογιών γίνεται μέσω της έννοιας κλειδί της «οντολογικής εγγύτητας». Ως «οντολογική εγγύτητα» εννοείται η διαπραγμάτευση των τριών επιπέδων Θεός Άνθρωπος Φύση . Στην Δύση τα επίπεδα αυτά ορίζονται αλλά τελικά «εγγίζουν». Η Δύση θεολογεί και συμφύρει τα οντολογικά επίπεδα ενώ θεωρεί ότι τα έχει διαχωρίσει.

Αντιστρόφως ο AD θεωρεί ότι στο Ισλαμ, η ύπαρξη ενός συμπαγούς διαχωρισμένου υπερβατολογικού επιπέδου μέσω της έννοιας του Ταουχίντ, εγγυάται τελικά τις λειτουργίες και τα δικαιώματα του λεγόμενου κοσμικού επιπέδου. Το συμπαγές υπερβατολογικό επίπεδο στο οποίο δεν υπάρχουν ούτε μέρη, ούτε ενέργειες, ούτε ουσίες λειτουργεί ως κοσμολογικός εγγυητής μέσω των ηθικών προταγμάτων τα οποία παράγει.

Αν θέλαμε να απλοποιήσουμε τελείως το σχήμα του ΕΚ θα λέγαμε

Τόσο το Δυτικό όσο και το Ισλαμικό υπόδειγμα θεολογούν. Μεταξύ δύο Πολιτικών Θεολογιών το Ισλαμ υπερτερεί οντολογικά  (στην έννοια του ορισμού και της διαπραγμάτευσης οντολογικής εγγύτητας) .

Αμηχανία

Το κείμενο του AD  προκαλεί εύλογη αμηχανία η οποία εκφράζεται με την αντιμετώπιση του. Η αντιμετώπιση αυτή το υποβιβάζει εκ των προτέρων ως απολογητικό μιας απλοϊκής θεοκρατίας. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι η ανάλυση και κριτική του AD προς το Δυτικό υπόδειγμα δεν διαφέρει κατά πολύ από την κριτική που ασκείται από την πλευρά μιας «Ανατολικής» θεολογίας όπως πχ εκφράζει ο Χ.Γιανναράς (*). Έτσι η κριτική γίνεται μέσω της πεπατημένης που εδράζεται στους γεωπολιτικούς προβληματισμούς του πολιτικού Davutaglu.

Η ηθική επανέρχεται

Είναι σαφές ότι ο οργανικός οριενταλισμός της Ελληνικής ιδεοκίνησης και η συστηματική copy paste  πρακτική , προφανώς αποδιοργανώνεται όταν αντιμετωπίζονται κείμενα πολιτικής φιλοσοφίας εκτός της Δυτικής Παράδοσης. Το ΕΚ ,πέραν της ενδελεχούς διαπραγμάτευσης του Ισλαμ , επαναφέρει μέσω μιας άλλη διαδρομής τα οικουμενικά ζητήματα ηθικής. 

Στο σύγχρονο κόσμο τα προβλήματα διογκώνονται αλλά οι λύσεις τελικά προκρίνονται μέσω διαπραγματεύσεων που όλες είναι εκδοχές της Πολιτικής Οικονομίας. Εδώ όμως έχουμε μια άλλη πρόταση. Απέναντι στα λειτουργιστικά σχήματα της Πολιτικής Οικονομίας ο AD προκρίνει οικουμενικούς Ηθικούς Κώδικες που τεκμαίρονται από μια Πολιτική Θεολογία. Δεν είναι μια απάντηση που προσωπικά με ικανοποιεί αλλά επισημαίνω πως επαναφέρει τα οικουμενικά ζητήματα σε ένα επίπεδο Ηθικής. Απέναντι στην συνεκτική , συμπαγή απάντηση του Πολιτικού Ισλαμ δεν υπάρχουν και τόσες αντίστοιχες αντιπροτάσεις. 

Τα φαινόμενα Ισιλ, Ερντογανισμού, ενίσχυσης του Ισλαμ πέραν της Εγγύς Ανατολής ( Άπω Ανατολής,Αφρική) δεν ανήκουν στην περιοχή της γεωπολιτικής ή της αγχολυτικής  αφήγησης των «θυμάτων της παγκοσμιοποίησης». Έχουμε προφανώς για την ενίσχυση ενός τύπου απάντηση σε ηθικά ζητήματα. Η φιλοσοφική  τεκμηρίωση αυτής της απάντησης φαντάζει εξωτική, ή εύκολα αποκρούσιμη μέσω των οριενταλιστικών αφηγήσεων ωστόσο μάλλον η τρέχουσα αντιμετώπιση της  προδίδει ραστώνη , ευκολία και επανάληψη. Το ΕΚ τουλάχιστον απαιτεί μια πιο σοβαρή αντιμετώπιση.

Info:      Αχμεντ Νταβούτογλου : Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες .2103.Εκδόσεις Ποιότητα

Border Crossing – Toward a Comparative Political Theory 1999. Πανοραμική , αντιστικτική ανάλυση όλων των μη Δυτικών Πολιτικών Παραδόσεων και η σημερινή τους αξία (Ισλάμ, Ινδουισμός, Κομφούκιος, Βουδισμός κλπ)

              

(*)Το Πρόσωπο και ο  Έρως