Συντηρητική επιλογή

Οι εκλογές της 26ης Οκτωβρίου στην Τύνιδα κατέγραψαν μια ενδιαφέρουσα  εξέλιξη.Απέναντι στο ισλαμικό συμμαχικό ρεύμα Ενάχντα τάχθηκαν διάφοροι κοσμικοί σχηματισμοί με μεγάλο εύρος προγραμμάτων και συμφερόντων, αλλά τελικά επικράτησε το Νιντάα Τούνες , ένα σχήμα συσπείρωσης των δικτύων του εκπεσώντος Μπεν Άλι.

Το Νιντάα επεκράτησε εναντίον των άλλων κοσμικών κομμάτων δηλαδή του  ala Berlusconi Upl (πηγή) του ala Syriza Front Populaire (πηγή) και άλλων

Οι εκλογές σηματοδότησαν μια κλασσική ψήφο διαμαρυρίας , προς την  ανεπαρκή διακυβέρνηση Ενάχντα η οποία είχε συμπτώματα παράλυσης αλλά κυρίως είχε να αναμετρηθεί με τις τεράστιες προσδοκίες που είχε δημιουργήσει

Σε αντίθεση με την Αίγυπτο, όπου τα δίκτυα Μουμπάρακ επέστρεψαν μέσω ενός νέου "επαναστατικού" στρατιωτικού  κινήματος , στην Τυνησία η επιστροφή γίνεται δημοκρατικά.

Οι συνθήκες κατάρρευσης σε Λιβύη, Συρία, Ιρακ και η σχετική σταθερότητα σε Αλγερία, Μαρόκο, ώθησαν τους Τυνήσιους σε μια επιλογή "σύνεσης" όπου η εποχή  Μπεν Άλι επέστρεψε μέσω μιας φυσιογνωμίας τύπου Μαρκεζίνη.Ο ογδοντάχρονος Εσέμπσι , γνώστης όλων των κρατικών διαδικασιών και lobbies, ζήτησε μια "χρήσιμη ψήφο" και την κέρδισε.

Η νίκη του Εσέμπσι αποκάλυψε μια πόλωση "πόλης-χωριού".Οι αστικές τουριστικές βορειο- ανατολικές περιοχές ψήφισαν κοσμικά κόμματα ενώ οι νοτιο- δυτικές αγροτικές ζώνες συνέχισαν να υποστηρίζουν την Ισλαμική συμμαχία.

Η πρώτη εστία της " Αραβικής Άνοιξης" σχηματίζει μια ιστορική διαδρομή με ειρμό:την εκδίωξη του Μπεν Άλι διαδέχθηκε μια ιδεολογική σχεδόν ιδεοληπτική ισλαμική συμμαχία η οποία παρέλυσε από την διοικητική της ανεπάρκεια για να ακολουθήσει σήμερα  μια συντηρητική κυβέρνηση  που πορεύθηκε προεκλογικά  με ένα τεχνικό διαδικαστικό "μεταπολιτικό" μήνυμα: "την χρησιμότητα".Οι Τυνήσιοι κινούμενοι στα συμφραζόμενα μιας "δυτικού τύπου" αφήγησης, συστοιχήθηκαν απέναντι σε πολλαπλά διλήμματα όπου ταυτόχρονα συνυπήρχαν οι πόλοι:  κοσμικό-ισλαμικό, δεξιά-αριστερά, ιδεολογιά-διακυβέρνηση και τελικά επεκράτησε μια ήπια συντηρητική  επιλογή.Τα αντι-Μπεν Αλι κοσμικά κόμματα ενώ δεν θεώρηθηκαν ικανά να κυβερνήσουν,  ενισχύθηκαν  αρκετά για να αποτελέσουν ένα αντίβαρο μιας επαπειλούμενης  ολικής επαναφοράς.

Ο τρέχων   οριενταλισμός  είδε την   Αραβική Άνοιξη  με δόσεις εξωτισμού.Συχνά έχει υποτιμηθεί ότι η  αστική δυτικότροπη μερίδα η οποία  είχε αναδυθεί στο περιβάλλον Μπεν Αλι, ως διάδοχο του δεσμποτικού εκσυγχρονισμού του Μπουργκίμπα,  είχε σχετικά μεγαλύτερη επιρροή από ότι οι κοινωνιολογικές σταθμίσεις προδιαγράφουν. Το λεγόμενο διεθνές περιβάλλον παγκοσμιοποίησης , διαμορφώνει σε όλες τις κοινωνίες , εστίες μιας δυτικόφωνης αφήγησης, που δικδικούν το  ρόλο ελιτ, δίπλα ή εντός στις παραδοσιακές στρατιωτικές κάστες που παραδοσιακά διευθύνουν τα κράτη της Μ.Ανατολής.  Η αραβική άνοιξη στοχοποίησε τις στρατιωτικές κάστες, αλλά στην πορεία ανακάλυψε πως η ικανότητα διεύθυνσης σε συνθήκες τυπικής δημοκρατίας δεν απονέμεται ούτε προκύπτει από κάθε ιδεολογία, αλλά αναδύεται από σχηματισμούς,   που μπορούν να  λειτουργούν οργανικά στο κράτος και την κοινωνία ως πρωτοπορία συγχρονισμού με την παγκοσμιοποίηση

Η δημοκρατική επιλογή στην Τύνιδα μαζί  με την στρατιωτική επιβολή στο Κάιρο, δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο :Μετά τις στρατιωτικές ολιγοπωλειακές κάστες , ακολουθεί μια ιδεοληπτική ηγεσία με τεχνικές αδυναμίες, και τελικά αναδύονται ηγεσίες που βασίζονται σε ενδογεννείς κοσμικές δυνάμεις με ρίζες στην οικονομία που εγγυώνται  συγκρατημένη διοίκηση , αποφυγή της κατάρρευσης και προσεκτικές κινήσεις διεξόδου.Η αφανής ζεύξη με τις παραβολάδες των προηγούμενων καθεστώτων δεν αποτελεί επιβράβευση τους αλλά μια αναγκαστική προσαρμογή προς στο καλύτερο δυνατό σημείο ισορροπίας: πρόκειται για συμβιβασμό.

Αν ο οριενταλισμός μας οδηγεί να εστιάζουμε στα δράματα της  Δαμασκού ή της Βαγδάτης, ας προσέξουμε την  Τύνιδα .Είναι γεωγραφικά εγγύτερα, τόσο που στις βορειοανατολικές ακτές της τα ελληνικά FM της Κρήτης είναι ισχυρά.Οι εκλογές της απέδειξαν πως οι εξελίξεις στον Αραβικό κόσμο δεν είναι εξωτικές, ανορθολογικές μυστηριώδεις.

Σχετικές αναρτήσεις εδώ και εδώ και εδώ και εδώ

Μια χρήσιμη κρίση

Η εβδομάδα που πέρασε έληξε με μια πολύ χρήσιμη κρίση.

Μπήκαν τα θεμέλια της εθνικής συναίνεσης.Η συναίνεση πως η όποια διέξοδος , ανεξαρτήτως προσήμου θα είναι χρονοβόρα και τεχνικά περίπλοκη.Επομένως απαιτείται μια κλασσική ανάθεση προς μια κυβέρνηση αξίων τεχνοκρατών της οικονομίας.Το ιδεολογικό άρρητο αδιμφισβήτητο περίγραμμα της επερχόμενης σύγκρουσης ορίζεται από την άνευ όρων αποδοχή των δεικτών της οικονομικής αφαίρεσης ως προαπαιτούμενο της όποιας λύσης.

Η κομματική συντριπτική ήττα του Σαμαρικού τεχνάσματος για την πρόωρη σταδιακή έξοδο από το ΔΝΤ, συνοδεύεται με την φουριόζικη προσπάθεια της Συριζαικής αριστεράς  να αποσείσει οποιαδήποτε ευθύνη για την άνοδο των spreads.Ο διαγκωνισμός για την ευθύνη για τα spreads, αυτό το ίδιο το επίδικο ως θεμελιακό ερώτημα αποτελεί την κεντρική ιδέα που επικράτησε και όχι η ευθύνη. Αυτό που μένει στο δημόσιο λόγο δεν είναι η τεχνική ανεπάρκεια του Χαρδούβελη αλλά ο τρόμος των spreads.Η αυθόρμητη αντίδραση της αντιπολίτευσης στην αντίκρουση της ευθύνης ουσιαστικά υποθηκεύει  το πρόγραμμα της.

Άραγε τι θα κάνει ο Συριζα αν επί δικής του διακυβέρνησης τα spreads ανέβουν; Μα προφανώς η υπόρρητη συνθήκη είναι ότι το μνημόνιο θα λήξει, το χρέος θα διαγραφεί με αριστερή διακύβερνηση , ενώ τα spreads θα μειώνονται και το χρηματιστήριο θα ανεβαίνει.Η Συριζαική αντιπολίτευση παίζοντας safe στο διήμερο του χρηματιστηριακού crash, άσκησε τον κατάλληλο παιδαγωγικό ρόλο προς τα θύματα της κρίσης:Τα μεγάλα spreads είναι κακό , οι αγορές δεν παίζουν.

Οι φορείς της  αγχολυτικής ευρείας Συριζαικής αφήγησης  πανικοβλήθηκαν  με τα spreads περισσότερο και από τον Χαρδούβελη.

Όπως και με το δημοψήφισμα Γαπ χάθηκε μια πυκνή στιγμιαία συγκυρία για μια πραγματικά ριζική και όχι ρητορική αλλαγή.Μια αναπάντεχη fast track επίσκεψη του Τσίπρα στον Παπούλια όπου θα προσέφερε συναίνεση στην εκλογή προέδρου με αντάλλαγμα άμεσες ρυθμίσεις του πλαισίου της Θεσσαλονίκης, και εκλογές σε συμφωνημένο χρόνο πριν το 16,θα αποσυμπίεζε τις αγορές, αυτές που φοβίζουν και αυτόν,θα έδινε πραγματική ανακούφιση στα θύματα, θα έβαζε την Ελληνική οικονομία σε ένα άλλο πλαίσιο.

Ο Συριζα μοιάζει με τον Σαμαρά παρά με τον Γαπ.Ο απομονωμένος Σαμαρας του Ευρωπαικού Λαικού κόμματος το 10-12 ,θα συνυπογράψει την κυβέρνηση Παπαδήμου και ομολογήσει την ανθρώπινη πλευρά του που επιτρέπει σφάλματα.Οσονούπω αναμένεται η συγκυβέρνηση Θεοδωράκη Τσίπρα και οι ιστορικές κοινές συνεντεύξεις Τsipras Renzi όπου θα επιβεβαιωθεί και πάλι η ανθρώπινη φύση με πιο εκλεπτισμένους τρόπους βέβαια.

Οι χειρισμοί Χαρδούβελη αποδείχτηκαν τακτικά ολέθριοι αλλά συστημικά επιτυχείς.Τροφοδότησαν με ένα πυκνό σοκ μια σοκαρισμένη κοινωνία .Η ονομαστική ριζική εναλλακτική αριστερά αποδέκτηκε το σοκ και επένδυσε σε αυτό αποσείωντας οποιαδήποτε ευθύνη.Μα το σοκ δεν είναι χρηματιστηριακό συμβάν είναι ιδεολογία.Ούτε ένας αφηγητής του Συριζαικού story δεν προσπάθησε να αποδομήσει το σοκ των spreads, και να αποδεχθεί μια μερική ευθύνη, βάζοντας υποθήκη για εύλογες αντιδράσεις των αγορών στην λεγόμενη αντιμνημονιακή φαση.Ο τρόμος φυλάει τα έρημα.

Η κρίση των spreads , είναι ελπιδοφόρα και τραγική.Αποκάλυψε την αστική ρηχότητα σε ιδέες , τον πανικό της ριζοσπαστικής αριστεράς εμπρός στις αγορές και δίνει χώρο να αναδυθούν οι πιο αναστοχαστικές οπτικές.Είναι όμως και τραγική καθώς αναδεικνύει πιθανόν το σχήμα της επομένης περιόδου που μοιάζει με πολλαπλά W σε παράταξη.


Η ατυχής-ανεπαρκής  Δημάρ έχει εξαχνωθεί κάτω από το βάρος ενός θηριώδους εγχειρήματος.Μη παίζοντας safe ,πήρε ένα τίμιο ρίσκο που είχε ιστορικό παρά τακτικό βάθος.Η κομματική της εξαύλωση δεν αντιπροσωπεύει μια λάθος πολιτική σε ένα δεδομένο αρχιτεκτόνημα διλλημάτων.πχ μνημόνιο - αντιμνημόνιο, λαικισμός -ρεαλισμός Η αποτυχία της εκφράζει την καταλυτική  αδυναμία της να πείσει πως η κρίση είναι πολλαπλά παρατιθέμενα W όπου απαιτούνται ενδιάμεσες συμβιβαστικές πολιτικές.Ωστόσο η επόμενη φάση δεν μπορεί να δραπετεύσει από τραγικά διλλήματα τύπου Δημάρ.


Με το γνωστό παράδοξο τρόπο της Ιστορίας η εξαύλωση της Δημαρ, θα ενισχύσει τον δημαρισμό  ως αναπόδραστο στοιχείο της συγκυρίας.Απλώς για να διατηρηθεί η ελληνική πολιτική τελετουργία ο δημαρισμός θα μετουσιωθεί σε φοβισμένους αριστερούς ριζοσπάστες (1) που αποσείουν την ευθύνη των spreads και σε ευπρεπή σακίδια.

(1) Με μια ιστορική ανακοίνωση πανικόβλητο το τμήμα Οικονομικής Πολιτικής του Συριζα μας εξηγεί γιατί δεν έχει σχέση ο Συριζα με την άνοδο spreads.Όλη η ανακοίνωση βασίζεται στο θεώρημα πως η ριζοσπαστική αριστερά αναδιανέμει, τερματίζει τα μνημόνια και ανεβάζει τα χρηματιστήρια.Με το βλέμμα στραμμένο στα spreads,η συναίνεση είναι δεδομένη πλέον

Το Gone Girl έφαγε την Diva

Το "Xenia" του Π.Κούτρα παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του Αλμαντοβαρ στα καθ'ημάς. Χειρουργική ματιά στα νεύματα, βλέμματα, χειρονομίες, ύφος της gay έκφρασης, τραγικές ζωές με αδιέξοδα, ονειρικές διαφυγές, μεγαλοπρεπή μελό και ένα σχεδόν αφόρητο Happy End.Πρόσωπο κλειδί η Patty Pravo, η ντίβα των 70's και η μουσική της. Στο μελό Happy End η Pravo μας χαρίζει την εικόνα της του 2014.Χμ.....

Η ταινία έχει μια σχέση με τα 50's .Το πρωτοποριακό στην εποχή του  Xenia προσφέρει το όνομα του, αλλά φανερώνεται ερειπωμένο , βρώμικο όμως αρκετό για να φιλοξενήσει τους φυγάδες και το χειροποίητο πάρτι τους.

Η μελό διαφυγή από την τραγωδία είναι μια έξυπνη υπεκφυγή. Αποπνέει μια αισιοδοξία που αναδύεται από την μαγεία της συγκυρίας.

Δυστυχώς το μελό Happy End , το υπαρξιακό Win Win δεν επαναλαμβάνεται εύκολα ούτε στο σινεμά.

Στο "Κορίτσι που εξαφανίστηκε" (Gone Girl) ο ατάσθαλος ήρωας Ben Affleck τελικά θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με την διαβολική επινοητικότητα του Gone Girl  θα βρεθεί  δηλαδή ως διαρκές θύμα της ίντριγκας.

Ελληνο Ισπανικό μελό Happy End  ή Χολυγουντιανός εγκλεισμός στη σατανική ίντριγκα ήταν το κινηματογραφικό δίλλημα της προηγούμενης εβδομάδας. Εισπρακτικά η ίντριγκα επεκράτησε. Η συγκυρία δεν αναδύει μαγεία αλλά κυνισμό. Η ψυχρότητα των spreads κατατρόπωσε το μελό του αντιμνημονίου ala Σαμαρά δυο εβδομάδες μετά.

Στα ανέμελα μιούζικαλ του Δαλιανίδη κατασκεύασαν μια παιδική γενιά που πίστευε πως οι άνθρωποι αντί να μιλάνε τραγουδάνε στη μέση του δρόμου. Τα παιδιά του εξήντα ευτύχησαν να δουν την ιστορία περίπου ως μιούζικαλ δηλαδή η πίστη τους δεν διαψεύτηκε. Όλα συνοδεύτηκαν με την  μουσική ως μέρος του παζλ. Τα παιδιά του εξήντα , ως ενήλικες βέβαια  παρέδωσαν μια συνθήκη όπου τα μιούζικαλ αντικαταστάθηκαν από τα μελό του Κούτρα , το σκληρό κόσμο του Οικονομίδη και τις ασφυξίες του Λάνθιμου.

Η Patty Pravo , εμφανίστηκε ξαφνικά στο Πανόραμα στην Θεσσαλονίκη. Μια μαύρη λιμουζίνα φανέρωσε την ντίβα και ολοκλήρωσε το μελό. Αλίμονο το κυνικό Gone Girl "έφαγε" την ντίβα.

Info:

Ξενία

Gone Girl

Patty Pravo