Το DT ως θεμέλιο.

Δύο  μέρες πριν τις εκλογές η ανακοίνωση Draghi και οι αναγνώσεις της σηματοδοτούν την ουσία της συγκυρίας

Ενώ η υποτιθέμενη σύγκρουση έχει τον χαρακτήρα του απόλυτου σχίσματος δεξιά – αριστερά , τελικά καταλήγει ως  ενδελεχής ανάλυση μιας ανακοίνωσης , την οποία οι υποτιθέμενοι αντίμαχοι αποδέχονται ταυτόχρονα, και  ως διαμάχη φιλολόγων για την ερμηνεία ή διερμηνεία ενός κλασσικού κειμένου.

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον πως ο λόγος ενός από τους θεσμικούς παίκτες ενός περίπλοκου παιγνίου , ενέχει τη θέση πυκνού θεμελιακού κειμένου , που δίνει τόσο μεγάλο εύρος ερμηνειών και αναδομήσεων. Το κείμενο Draghi  (εφεξής DT, Draghi Text ) στην αρχική μορφή του ,πριν την μετάφραση του στις διαλέκτους Samara και Tsipra αποτελεί το νέο ευαγγέλιο της συναίνεσης . Η ειρωνεία , το παράδοξο είναι πως το compromesso storico ala Ελληνικά , σηματοδοτείται από ένα τεχνικό , αδρό κείμενο , το οποίο αποσπάται από τα συμφραζόμενα του ( εφαρμοσμένη οικονομική του Κεντρικού Τραπεζίτη) και δεν μετακομίζει απλώς σε ένα άλλο χώρο του ιδίου επιπέδου ( πχ στην τρέχουσα πολιτική αντιμαχία)  αλλά «ανέρχεται» σε μια άλλη σφαίρα  ενός «ανώτερου» πολιτικού.  Η «άνοδος» του DT στο επίπεδο της απόλυτης πολιτικής ευαγγελικής ή κουρανικής κατάστασης μετατρέπει τους χειριστές της πολιτικής διεκπεραίωσης σε θεολόγους σε φιλόλογους.

Τι πραγματικά εννοεί ο Draghi;

Αυτό έχει δευτερεύουσα σημασία . Οι ερμηνείες μπορεί να έχουν πολλαπλές αξίες , αλλά πριν από αυτό αναδύεται είναι το πρωτείο του DT.

Για το έργο του  G.Agamben υπάρχει ένα πλήθος θεμελιακών κριτικών , οι οποίες δεν υπολείπονται σε κύρος και λογική τεκμηρίωση. Η ιδέα  πως πολιτικά μοτίβα της Κλασσικής και Ρωμαικής περιόδου , μεταφέρονται αυτούσια στην συγκυρία και μάλιστα την σηματοδοτούν, δεν είναι τόσο απλή, εύλογη και αποδείξιμη . Τεχνικά διαστέλλει στα άκρα τον Φουκωαικό προβληματισμό. Ωστόσο η ιδέα έχει πρωτοτυπία και εκκεντρικά στοιχεία που συγκινούν.Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως  το DT έχει τόσο καταπληκτικές ιδιότητες. Είναι ασμένως αποδεκτό από του κυρίαρχους αντίμαχους, και επιδέχεται τόσο ενδιαφέρουσες ερμηνείες. Το DT ανήκει  στο Αγκαμπενικό πολιτικό σύμπαν.

Η μία ερμηνεία δίνει βάρος στην ιστορικότητα του κείμενου. Η ανάλυση του φιλολόγου Tsipras, αναδεικνύει το γεγονός πως το περιεχόμενου του DT , ανήκει σε μια νέα εποχή και ουσιαστικά  τέμνει την οικονομική συγκυρία.  Η ανάλυση είναι το ότι  DT έχει αξία επειδή είναι νέο και δεν έχει αξία το περιεχόμενο του. Ο Tsipras έχει μαγευτεί από την ιστορία , τα βλέπει στον μεγάλο ιστορικό χρόνο .

Η άλλη ερμηνεία δίνει βάρος στο περιεχόμενο του κειμένου. Η ανάλυση του φιλολόγου Samaras, αναδεικνύει το περιεχόμενο του κειμένου : όροι, στοιχεία, τεκμήρια. Ο Samaras έχει εγκλωβιστεί στην συγκυρία , επικεντρώνει στο σήμερα στο τώρα.

Οι φιλόλογοι προφανώς αποκρύπτουν πως ισχύουν και οι δύο αναλύσεις : Τι σημασία έχει η θέση του ιστορικού χρόνου  του DT , αν αφαιρέσουμε το περιεχόμενο του;

Παρά την ρητορική ακρότητα στους αναλυτές τελικά η υπεροχή του DT, είναι απόλυτη σχεδόν αφόρητη.

Εντός της θεολογίας του DT, το μέλλον παραμένει δυσδιάκριτο, ασαφές, αενάως ατελέσφορο.

Όσο για τις εκλογές οι εκτιμήσεις είναι απαράλλακτες  όπως τις είδα εδώ