Έλλειψη δυνάμεων

Παρότι το ποσοστό της ΝΔ , δεδομένων των πολιτικών λιτότητας, δεν ήταν κακό, οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν εικόνα κατάρρευσης.  Αν δεν υπάρχει  "ατύχημα" η συντηρητική παράταξη έχει μάλλον συντριβεί. Βασικές συναρμόσεις του συντηρητικού δεξιόφωνου οικοδομήματος έχουν ήδη ενταχθεί τουλάχιστον παθητικά στο νέο κομματικό κρατικό  πλέγμα του ηγεμονικού συμπονετικού σημιτισμού. Τόποι έντασης , λειτουργικοί πυρήνες της ιστορικής δεξιάς ανήκουν πλέον σε μια νέα σειριακή γράμμωση: ενορίες, μητροπόλεις,  γραφεία αξιωματούχων της ένστολης ή ένοπλης κρατικής μηχανής, διάδρομοι της ανώτατης δικαστικής εξουσίας, ιδιαίτερα γραφεία μεσαίων επιχειρηματιών δεν συνδέονται απ' ευθείας με το ιδεολογικό πνευματικό σύμπλεγμα του ελληνικού συντηρητισμού .Χωρίς την επιρροή στο βαθύ κράτος, ο λυμφατικός αστικός παραγωγικός κόμβος δεν έχει το δυναμικό να τροφοδοτήσει ένα οικονομικό αίτημα εξωστρεφούς αντικρατισμού,  ένα εμμενές πολιτικό ρεύμα δυτικόφρωνος φιλελευθερισμού. Η Ελληνική ιστορική δεξιά μένει από δυνάμεις.

Η κομματική αποσάρθρωση φαίνεται να μη δημιουργεί ρήγματα στο βαθύ κράτος. Ο ηγεμονικός  αριστερόφωνος σημιτισμός σε χρόνο dt εξασφάλισε τη συνέχεια του κράτους ως διεθνή εγγυητή των θεμελιακών ροών : Εμπορεύματα (λιμάνια, εφοπλισμός)  τουρίστες (αεροδρόμια )

Το σύνολο του νέου κομματικο κρατικού σχήματος, ανεξάρτητα από την αφηγηματική του στάση, τεχνοκρατική (Βαρουφάκης) , συμπονετική (Τσίπρας)  αριστερόφωνη ιστορικίστικη (Λαφαζάνης)  , λαικο πατριωτική (Καμμένος) λόγω της καταστατικής του θέσης στα ενδιάμεσα υπομόχλια της διευρυμένης τεχνοδομής ενέταξε με αξιοσημείωτη ταχύτητα, το ευρύτερο στρατηγικό πρόταγμα της διατήρησης των ροών στο τρέχον λεξιλόγιο του: ονομάζεται έντιμος συμβιβασμός η υπερεθνική καθεστωτική εξασφάλιση διακίνησης εμπορευμάτων και τουριστών μέσω  στρατηγικών διεθνών συμμαχιών και η εκκωφαντική εκμηδένιση μιας ατζέντας περί τον εφοπλισμό.

Η αρχιτεκτονική είναι ανυπόφορα απλή. Εξασφαλίστε μας θεσμικά, οικονομικά,  τον απόλυτο έλεγχο των κύριων ροών και για τις υπόλοιπες  ροές (χρηματιστηριακό κεφάλαιο, εργασία, πληροφόρηση, μετανάστευση κλπ ) ας τηρούμε μια λελογισμένη διαχείριση. Πέριξ του κύριου αυτού προτάγματος κινητοποιούνται όλοι  εγχώριοι κλασσικοί παίκτες και βρίσκουν μια ελκυστική υπόσχεση. Η αφοπλιστική συναίνεση δια της αποσιώπησης είναι καθεστωτικού, θεμελιακού τύπου. (1)

Χωρίς κρατικά ερείσματα , με πτυχές της  εγχώριας ιθύνουσας οικονομικής  τάξης σε στάση θετικής αναμονής, η ιστορική δεξιά έχει κρασάρει. Η λαϊκή ιστορική δεξιά συνιστώσα  βρήκε έκφραση στο χονδροειδές χρυσαυγητικό ιδίωμα όπως οι ευπρεπείς οπαδοί αρέσκονται υπόρρητα με την ενδεχόμενη έκρηξη όσο παραμένει απειλή, των δικών τους χούλιγκαν .Η απειλή πραγματοποιήθηκε και οι κάτοχοι διαρκείας στα δεξιά διαζώματα  , απέσυραν την συναίνεση εκ του μακρόθεν.

Με βάση αυτή τη συγκυρία η «κλειστή» κομματική ηγεσία Σαμαρά ασκεί μια πολιτική με βάση το ένστικτο επιβίωσης. Αν δεν υπάρξει «ατύχημα» το στενό κομματικό μέλλον της είναι δύσμορφο για το προσεχές μεσοδιάστημα. Η «παλαιοδεξία» σκληρή γραμμή έχει τακτικά πλεονεκτήματα σε ένα περιβάλλον στρατηγικής αβεβαιότητας. Ο αρτηριοσκληρωτικός Σαμαράς έχει καλύτερη εκ των ένδον γνώση ότι η συντηρητική παράταξη δεν έχει χάσει την πληβειακή συναίνεση αλλά έχει χάσει τους παραδοσιακούς της διανοούμενους , λειτουργούς, διαχειριστές και  διαμεσολαβητές. Αυτοί δίνουν τις δημοσκοπικές διαφορές του 20 plus.  Μια δεξιά με προορισμό την συναίνεση στην επερχόμενη συμφωνία θα υπέγραφε την ληξιαρχική πράξη θανάτου με την μηχανή εντός του κράτους που παράγει «συντηρητική» συναίνεση. Αυτήν την μηχανή η δεξιά την έχει χάσει ήδη, καθώς ο συμπονετικός σημιτισμός την έχει κολακέψει αρκούντως. Η δυνητικότητα του ατυχήματος κρατά την πόρτα επιστροφής ανοικτή ενώ μια επιτυχημένη συμφωνία θα σημάνει την πασοκοποίηση της ΝΔ.

  

Η κρίση για την συντηρητική παράταξη πολλές φορές συγχέει δύο διαφορετικά επίδικα: την συντηρητική παράταξη ως απ’ ευθείας εκφραστή ενός ταξικού συσχετισμού , ενός διαχειριστή συμφερόντων και προσδοκιών με την συντηρητική παράταξη ως εγγυητή των αξιωμάτων και σταθερών αναπαραγωγής των συσχετισμών. Η ασθενική Σαμαρική ΝΔ είναι η καλειδοσκοπική εικόνα μιας ήττας του «εκφραστή» συμφερόντων . Είναι μια εικόνα αρεστή στους οπαδούς του αδρού Συριζαικού αφηγήματος. Ωστόσο η διετία Σαμαρά είναι μια πολύ πετυχημένη διαχείριση και αναδιάταξη ενός πλέγματος αξιωμάτων που διέπουν την συγκυρία.  (εδώ) Ο συμπονετικός σημιτισμός, ως νικητής,  κινείται εντός των «κεκτημένων» της Σαμαρικής διαχείρισης είναι δηλαδή νικητής σε μια «πίστα» που ο ηττημένος κατασκεύασε. Η θλιβερή εικόνα του «πολυτραυματία» Σαμαρά με το ρεπερτόριο και την εξιστόρηση Χριστόδουλου ( διχαστικός λόγος, επίκληση του παρελθόντος, λατρεία του εγγύτερου ακροατηρίου, προσωπικές επιθέσεις κλπ) ενώ παραπέμπει αυτομάτως σε μια διάλυση τύπου Ράλλη , έχει μια υπερκείμενη συνθήκη στρατηγικής νίκης. Η τακτική ήττα του τριμηνήτη , σχεδόν φυγόστρατου Σαμαρά (2),  είναι σχεδόν δεδομένη εκτός και αν διάφορες εκδοχές του συμπονετικού σημιτισμού ζηλέψουν την δόξα της ιστορικής συντήρησης και φροντίσουν να  μεταβληθούν σε Χατζηανέστη ή  Μαρκεζίνη, δηλαδή να χάσουν το κεφάλι τους, την ιστορία τους και να προκαλέσουν κανένα εθνικό διαμελισμό.    

        (1) Η λεγόμενη τρόικα εσωτερικού δεν είναι παρά μια μερίδα των αθηναϊκών ελίτ που ευλόγως παίζει το παίγνιο Βαρουφάκης- Σόιμπλε αντεστραμμένο. Η μερίδα των τροικανών ΜΜΕ εκβιάζει έναντι ανταλλαγμάτων, τα οποία προφανώς και φαίνεται ότι κερδίζει . Τα «τροικανά» μέσα έχουν τόση επιρροή όσο η Υενέδ στην χούντα.(2)  Τον καιρό που η θητεία στο Ναυτικό ήταν 32 μήνες ο Αντωνάκης κατέκτησε με φωτογραφική διάταξη το δικαίωμα να κάνει τρεις στα γραφεία του Παλάσκα

θ