Έξοδος

 

 

Οι πρώτες εκτιμήσεις για τις αρνητικές επιπτώσεις των Capital Controls είναι ότι θα είναι μικρότερες του αναμενομένου. Σύμφωνα με την ΕΤΕ  «επιχειρήσεις και νοικοκυριά απέσυραν και διακράτησαν σε μορφή μετρητών ή μετέφεραν στο εξωτερικό περίπου €41 δισ. τραπεζικών καταθέσεων μεταξύ Νοεμβρίου 2014 και Ιουνίου 2015».  Τα δεδομένα ενισχύουν την κυβέρνηση για να διαμορφώσει κλίμα ανάπτυξης νωρίτερα από το αναμενόμενο. Δικαιολογημένα κυβερνητικοί παράγοντες δείχνουν την ευχαρίστηση και σχετική αισιοδοξία τους.

Βέβαια το ενδιαφέρον είναι πως η θετική εξέλιξη οφείλεται στο γεγονός ότι ,κατά το διάστημα Ιανουαρίου Ιουλίου, οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά δρουν ως ορθολογικοί παίκτες και αποσύρουν την εμπιστοσύνη από την τυπική οικονομία. Η άρση και όχι η επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης διαμορφώνουν το θετικό αποτέλεσμα για το οποίο οι κυβερνητικοί παράγοντες επιχαίρουν. Αν τελικά ισχύουν οι γνωματεύσεις, τότε το θετικό αποτέλεσμα προκύπτει από τη στάθμιση των ορθολογικών παικτών για  την κυβερνητική αφερεγγυότητα και  η κυβέρνηση διασώζεται από την σταθμισμένη αμφισβήτηση της. Φαίνεται πως η απόσυρση των καταθέσεων ήταν «τόσο όσο» για να διατηρήσει την απαιτούμενη ρευστότητα ανάγκης.

Όμως όλο το περιεχόμενο του τρίτου μνημονίου στηρίζεται στην ένταξη στην τυπική οικονομία όλο και περισσότερων δραστηριοτήτων . Κινείται στην αντίθετη  κατεύθυνση από αυτή που επέτρεψε στους ορθολογικούς αμφισβητίες της κυβέρνησης  να την «διασώσουν» προσωρινά.

Ένα αντίστοιχο δυναμικό δίπολο «τυπικού - άτυπου» αναδύεται και στην πολιτική αποτύπωση των εκλογών. Η κυβερνητική πλειοψηφία στηρίζεται στην απόσυρση περίπου 800,000 ψηφοφόρων τον Ιούλιο  σε σχέση με τον Ιανουάριο, δηλαδή την εθελοντική εκτόπιση στην άτυπη πολιτική περιοχή του 10 % του εκλογικού σώματος. (πηγή)

Με οικονομικούς παίκτες που μετριάζουν τα Capital Control μέσω της απόσυρσης  και πολιτικούς παράγοντες που απομακρύνονται από το πεδίο της πολιτικής αποτύπωσης , διαμορφώνεται ένα σκηνικό διπλής ισορροπίας: Η κυβέρνηση επικρατεί  στο πεδίο της τυπικής πολιτικής  ενώ ταυτόχρονα υπάρχει μια σχετική σταθερότητα μεταξύ των δύο χώρων  της άτυπης και τυπικής  οικονομίας και κοινωνίας . Ενώ στην επιφάνεια η πόλωση κυβέρνηση – αντιπολίτευση έχει ένα προφανή νικητή, το υπέδαφος κάτω από τα πόδια του νικητή και των νικημένων ρευστοποιείται αλλά είναι προς το παρόν σταθερό.

Οι  δικαιωμένοι ,εκ των υστέρων, bank runners και οι απόντες του Ιουλίου παραμένουν αόρατοι  παρέχοντας την πραγματική «ανοχή». Η πολιτική σύγκρουση μεταξύ κλασσικού- αυταρχικού και νέου- παρηγορητικού μνημονίου καθώς θα διευρύνεται θα δημιουργήσει ροπές όχι μόνο εντός της τυπικής πολιτικής αλλά δυναμικές περαιτέρω «εξόδου». Ο ηγεμονικός συμπονετικός – ηθικολογικός μνημονιακός λόγος καθώς βυθίζεται όλο και περισσότερο στο διχασμό μεταξύ ρητορικών προθέσεων και αναγκαστικών επιτελέσεων ενώ ναρκισσεύεται   για την καθολική επικράτηση στην τυπική πολιτική ουσιαστικά τροφοδοτεί την «έξοδο».

Προς το παρόν τόσο οι bank runners όσο και οι εκλογικοί απέχοντες παραμένουν σε αναμονή.