Ωραία 180 λεπτά αλλά λείπουν Φιλέλληνες, δηλητήρια, κλπ

 

Όταν τα μεγάλα κείμενα της λογοτεχνίας μεταφέρονται στον κινηματογράφο, αξιωματικά, γνωρίζουμε ότι έχουμε ένα ριζικά νέο δημιούργημα. Έτσι και ο Κόμης Μόντε Κρίστο , στην νέα του κινηματογραφική εκδοχή δεν μπορεί να κριθεί ως ένα αυτόνομο κινηματογραφικό εγχείρημα.

Τελείως συμπτωματικά , το τελευταίο τετράμηνο ο «Κόμης» στην νέα πιο ενημερωμένη μετάφραση του ( περίπου 2000 σελίδες) με συντρόφευσε ως αναγνωστική παρέα. Σχεδόν αμέσως μετά είδα την ταινία.

Η ταινία ήταν αξιοπρεπέστατη. Κράτησε ζωντανή και πειστική την σκοτεινή ιστορία κατάφορης αδικίας και εκδίκησης.

Όμως αναγκαστικά για τον πρόσφατο αναγνώστη , αναδείχτηκαν οι διαφορές αισθητικής απόλαυσης μεταξύ ανάγνωσης και σινεμά.  Ταυτόχρονα όμως αναδύονται και οι πραγματολογικές διαφορές που αναγκαστικά έχουν παραληφθεί στη ταινία.

Κατ’ αρχάς απουσιάζει ο φλογερός φιλελληνισμός του Α.Δουμά. Σε δυο χιλιάδες σελίδες , σε δεκάδες παραγράφους υπάρχουν οι ‘Έλληνες και η  Ελλάδα ως το απόλυτο θετικό όριο: «όμορφη σαν Ελληνίδα Χιώτισσα» , « έξυπνος σαν Έλληνας  έμπορος» , «γενναίος σαν Έλληνας επαναστάτης» κλπ κλπ.Η κεντρική ηρωίδα Χάιδω είναι η κόρη της Ελληνίδας Βασιλικής. Τα δε γεγονότα με τον Αλή Πασά , η περίπλοκη πορεία του, η ανταρσία, ο ρόλος των ξένων, η καταστροφή περιγράφονται , αναπτυγμένα, με ακρίβεια ιστοριογραφίας.

Η διαδρομή του Κόμη δεν εμπεριέχει μόνο εκδίκηση αλλά και αποκατάσταση της αδικίας κυρίως προς την οικογένεια Μορέλ. Στην ταινία απουσιάζει ο περίπλοκος τρόπος της αποκατάστασης και οι δευτερεύουσες επιδράσεις στην βασική ιστορία. Απουσιάζει ολόκληρη η ιστορία αγάπης του γιού Μορέλ , που τελικά δικαιώνεται μέσω μια απίστευτης ίντριγκας του Κόμη.

Με πλήρη γνώση της Ιατρικής και της Χημείας της εποχής του, ο Δουμάς «στήνει» μια πολύ πειστική ιστορία εικονικών θανάτων με τη χρήση ειδικευμένων δηλητηρίων . Παρατίθενται λεπτομέρειες της προέλευσης, της παρασκευής και των ιδιοτήτων των δηλητηρίων που ίσως να αποτελούν όχι λογοτέχνημα αλλά στοιχείο «τεχνικής αρχαιολογίας».

Απουσιάζει ακόμη η «Ιταλική» προπαρασκευαστική περίοδος του Κόμη, που καλύπτει στο βιβλίο περίπου 300 σελίδες και εξηγεί καλύτερα την γρήγορη είσοδο του στην ελίτ του Παρισίου.

Ίσως η μεγαλύτερη απουσία είναι η εξαφάνιση της ιστορίας του αντιμοναρχικού πατέρα του Βιλφόρ, που εξηγεί ακόμα περισσότερο την συμπεριφορά του. Ο πατέρας Βιλφόρ είναι τόσο κεντρικός στην ιστορία , έτσι ώστε στο εξώφυλλο της Ελληνικής έκδοσης να είναι το δεύτερο πρόσωπο μετά τον Μόντε Κρίστο.

Συμπερασματικά, ανεξάρτητα από τη θεμελιακή αισθητική διαφορά βιβλίου σινεμά, ήταν αδύνατο να μεταφερθεί ολόκληρη η γραμμική ιστορία. Κάποια κομμάτια ήταν αναμενόμενο να απουσιάζουν ,όμως στον πρόσφατο αναγνώστη , αυτές οι απουσίες αφήνουν μια παράξενη υπογεύση παρά τα χορταστικά 180 λεπτά στην Δεξαμενή.