Σάββατο 23 Απριλίου 2016

Συνάντησα τον W


 
 
 
 
Συνάντησα τον W και μου διηγήθηκε δυο περιστατικά της συγκυρίας

Ο W εργάζεται σε το υποκατάστημα μιας πολυεθνικής εταιρίας στην Ελλάδα με αντικείμενο προμήθειες προς την βιομηχανία. Τα τελευταία χρόνια ο W πασκίζει να κρατήσει ένα βασικό κύκλο εργασιών για να διατηρήσει το υποκατάστημα με τις 6 θέσεις εργασίας. Με την κρίση η βιομηχανία έχασε μονάδες αλλά ο W προσπάθησε να διευρύνει τα προϊόντα του να απευθυνθεί στους πιο εξωστρεφείς των κλάδων. Η τελευταία πενταετία ήταν μια δύσκολη περιπέτεια. Όμως τα ξαφνικά καλά νέα ήρθαν τον Ιούλιο του 15. Τα Capital Controls δημιούργησαν ένα μούδιασμα 3 εβδομάδων στην αγορά. Οι ανταγωνιστές του , μικροί ανεξάρτητοι εισαγωγείς βρέθηκαν σε μια αδυναμία να εξυπηρετήσουν την αγορά, ο W με τις «πλάτες» της εταιρίας προσπέρασε τα Controls, κέρδισε 2-3 δουλείες και σημείωσε μια αξιοσημείωτη άνοδο. Όμως ο W ήταν σκυθρωπός. Ο βασικός ανταγωνιστής του, o παλιός συμφοιτητής του G , ένας ανεξάρτητος εισαγωγέας, χάνοντας λόγω Controls βασικούς πελάτες , έκλεισε την εταιρία του. Ο G απευθύνθηκε στον W για να απασχοληθεί και ο W βρήκε ένα «άνοιγμα» και τον απασχολεί part time. Τα «αριστερά» capital control ευνόησαν μια ξένη εταιρία, έκλεισαν μια ελληνική και το ελληνικό κοινωνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης μείωσε την ζημιά.

Βλέπεις στον πραγματικό κόσμο των αντιφατικών αλυσιδωτών αντιδράσεων , η εξέλιξη είναι λίγο πιο περίπλοκη από ότι φαντάζονται ιδιοτελή ανοϊκά   όντα τύπου Mardas. Τα Capital control έδρασαν υπέρ των εισαγωγέων με «πλάτες» , δηλαδή ή πολυεθνικές ή εισαγωγές που εγκαίρως έδρασαν ορθολογικά και συμμετείχαν στο νόμιμο Bank Run. H ίδια συνομοταξία των ιδιοτελών, αποδίδει στην πολιτική τους μια οριακή οικονομική σταθερότητα, ενώ όλοι ξέρουν πως αυτή οφείλεται ακριβώς στην ορθολογική έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους συμπονετικούς , και τις πρόνοιες που είχαν όλοι εν’ όψει μιας επερχόμενης ομάδας «σκιτζήδων»

Όμως ο W μου διηγήθηκε μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία πραγματικών αντιφάσεων.

Το καλοκαίρι του 2012 τον προσεγγίζουν φίλοι για να του προτείνουν να δει ένα 35 χρονο μηχανικό που «ψάχνεται» γενικώς. Ο W συναντά τον «υποψήφιο» Υ και βρίσκει ένα ενδιαφέροντα τύπο με εμπειρίες στο θέατρο, τις ΜΚΟ, μια ενεργή παρουσία στο κόμμα της συμπονετικής αριστεράς αλλά αλλεργία στην βιομηχανία , το οκτάωρο κλπ. Ο W ενθαρρύνει τον Υ να παρατήσει τις αναζητήσεις προς τον συμβατικό κόσμο και να αξιοποιήσει την παρουσία του στον κομματικό μηχανισμό. Το φθινόπωρο του 15 ο W βρίσκει τον , αλλεργικό στην βιομηχανία Υ, επικεφαλής του σημαντικότερου φορέα βιομηχανικής πολιτικής στην Ελλάδα. Η παρότρυνση του 2012 ήταν διπλά επιτυχής και  ανατριχιαστικά  παράδρομη . Ο Υ που ψαχνόταν γενικώς ,βρίσκεται στην βιομηχανία σε μια σημαντική θέση ,πηγαίνοντας από την  οδό που οδηγούσε εκτός βιομηχανίας! Το ενδιαφέρον είναι πως όλες οι ενδείξεις πως ο Υ δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Ο Υ είναι το κλασσικό παράδειγμα μιας νέας φάσης της κοινωνικής κινητικότητας που βλέπουμε στην Ελλάδα σε διάφορα κύματα. Με δεδομένη την θεσμική καχεξία, την ασθμαίνουσα βιομηχανία , την μοριακή επιχειρηματικότητα η κινητικότητα έχει την μορφή «ο σκιτζής μαθαίνει στου κασίδη  το κεφάλι». Η μεγάλη στιγμή του δόγματος του «σκιτζή» ήταν το 80 όπου η Πασοκική αλλαγή νομιμοποίησε την πρακτική  «στου κασίδη» και παρήγαγε το ιδεολογικό και αισθητικό πολτό αριστεροφωνίας, καπατσοσύνης δηλαδή μια κοινωνική κινητικότητα χωρίς θεσμούς και αξίες. Με την έννοια αυτή η κριτική προς τους συμπονετικούς είναι υποβολιμαία : είναι τόσο ερασιτέχνες όσο οι Πασόκοι του 80, οι Καραμανλικοί του 2004 κλπ κλπ. Με μια έννοια οι «συμπονετικοί» δεν είναι παρά μια έξαρση ενός γνωστού φαινομένου δεν είναι τίποτα το ριζικά διαφορετικό.

Αυτές οι διαγώνιες διαδρομές στο πραγματικό πυρήνα της κοινωνίας και οικονομίας, οι αποστάσεις ονομαστικών προθέσεων και αποτελεσμάτων, εκφωνήσεων και επιτελέσεων , γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες μέσα στην κρίση. Αυτή η «πολτοποίηση» (πηγή) αναδεικνύεται και ως πρόβλημα εννοιών. Η αριστεροφωνία ονομάζεται αριστερά , η φιλευλευθεροφλυαρία ονομάζεται ΝΔ, ο εκπεσών κοινωνικός κρατισμός σηματοδοτείται ως Πασοκ κλπ. Πίσω από τα ονόματα της πολιτικής ταξινόμησης υπαρκτά κοινωνικά ρεύματα ασκούν πιέσεις, εξασφαλίζουν προσόδους , υφίστανται πολιτικές αλλά ανιχνεύουμε με δυσκολία τις συντεταγμένες τους.

Η «συμπονετική» διακυβέρνηση μπορεί και παραμένει ισχυρή ακριβώς γιατί απέναντι της ευρίσκονται πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναδεύσει τον «πολτό» πριν από αυτή. Μάλιστα η ανάδευση  παρήγαγε μια σχεδόν αλησμόνητη δυσοσμία. Ο έλεγχος των «συμπονετικών» ως ασυνεπών, λαϊκιστών , πέφτει στο κενό καθώς πριν από αυτούς η ασυνέπεια, ο λαϊκισμός ήταν ο κύριος τρόπος διατήρησης των ισορροπιών εντός του «πολτού».  Σε μια κουρασμένη κοινωνία η επίκληση του επίδικου της ασυνέπειας έχει αξία όση η επίκληση των κανόνων της πάλης σε αγώνα του Αμερικανικού WWE .

Καθώς η συγκυρία ξεδιπλώνεται με βάση την αξιολόγηση, τις χρηματορροές η πιθανότητα μιας διακοπής της τρέχουσας διαχείρισης φαίνεται πολύ μικρή. Η συμπονετική διαχείριση εξασφαλίζει όλες τις δύσκολες πρόνοιες των μνημονίων ( μειώσεις , ιδιωτικοποιήσεις, κλπ) με την μέγιστη ανοχή . Οι δανειστές έχουν βρει την ησυχία τους. Ταυτόχρονα ένα νέο κύμα μαθητευομένων στον «κασίδη»  δεν φαίνεται να είναι τόσο τρομακτικό όσο οι προηγούμενοι μαθητευόμενοι δείχνουν. Μια ισορροπία βάλτου ή πολτού αναδεικνύεται ως κοινωνική ησυχία.

Την νέα «ησυχία» μπορούν να διαταράξουν δυνάμεις από τα έγκατα του βάλτου : η ακροδεξιά λανθάνουσα δυναμική του «αντιπροσφυγικού μίσους» , μια αριστερόφωνη επανάληψη ως αντιγραφή του ρεύματος Συριζανέλ 10-14 , ή ένα φιλελευθερόφωνο ριζικό αίτημα μικρής φορολογίας ή τέλος πάντων ο αναπάντεχος συγχρονισμός .

Το αίτημα της μικρής φορολογίας έχει την ιστορική κατοχύρωση της ΝΔ, ένα εύκολο copy paste φιλελευθερισμό  και την πραγματική δυσανεξία ρευμάτων της υπαρκτής οικονομίας. Ωστόσο η θεμελιακή έλλειψη θεσμών, οικονομικών δομών εξωστρέφειας, δεν μπορούν να ευνοήσουν την άρθρωση του αιτήματος των μικρών φόρων ως αίτημα ριζικό. Η συμπεριφορά μερίδας του ΣΕΒ η οποία, όντας μεγαλομέτοχος της Πειραιώς, συναίνεσε στην αύξηση των εργοδοτικών εισφορών για να εισπράξει πολλαπλάσια από την αναμενόμενη εκτίναξη της μετοχής δείχνουν το πραγματικό βραχυκύκλωμα που ενυπάρχει σε ένα υποτιθέμενο «φιλελεύθερο» πόλο.

Αν ο ψευδοφιλελευθερισμός της ΝΔ δεν ισχυροποιηθεί , με την συντριβή που επέφερε στον ευρύτερο αριστερόφωνο σχηματισμό ο κυνισμός των συμπονετικών, τότε η ριζική αμφισβήτηση αναδύεται όλο και πιο διαυγής από τις εδραιωμένες δυνάμεις του μίσους.  

Αν πιστέψουμε τον Καλύβα η «Ελλάδα» ποτέ δεν πεθαίνει (πηγή) . Σωστά μπορεί όμως να παραμείνει άρρωστη για καιρό.

9 σχόλια:

  1. Εξαιρετικο!

    Ας ονισω αυτην την προταση σου

    "Αυτές οι διαγώνιες διαδρομές στο πραγματικό πυρήνα της κοινωνίας και οικονομίας, οι αποστάσεις ονομαστικών προθέσεων και αποτελεσμάτων, εκφωνήσεων και επιτελέσεων , γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες μέσα στην κρίση."


    Ας προσθεσω μια εμφυη στην ελληνικη κοινωνια διαγωνια προϋπαρχουσα αντιφαση.Απο προ 7-ετιας κειμενο μου

    "...Δεν γνωρίζω άλλη χώρα, με τόσα αριστερά “αφεντικά” (επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες) και τόσους δεξιούς εργαζόμενους. Η αιτία ίσως πρέπει να αναζητηθεί στους απογόνους των Βενιζελικών αστών, στην ευρύτατη συμμετοχή όλων των τάξεων στο ΕΑΜ, στην ταύτιση -από τις σκληρές δεξιές κυβερνήσεις μετά το 1944- εαμιτών και κομμουνιστών, στην ‘’δήλωση’’ που έπρεπε να υπογραφεί από τους μετανοήσαντες για να ενταχθούν στους κόλπους του μετεμφυλιακού κράτους (και που πολλές φορές δεν υπογράφθηκε για λόγους αξιοπρέπειας-εγωισμού) και στην εσωτερική μετανάστευση στις μεγάλες πόλεις που άμβλυνε το καθημερινό άγχος των διωκόμενων από την τοπική εκδικητικότατα των νικητών. Επομένως, αφού στο ΕΑΜ συμμετείχε -σε μεγάλο ποσοστό- το πιο ανήσυχο τμήμα του λαού, το οποίο , στη συνέχεια, δεν μπορούσε λόγω ‘’κοινωνικών φρονημάτων’’ να διορισθεί στο Δημόσιο, είναι ευνόητο γιατί, ήδη από την δεκαετία του ’60, η πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων κ.λ.π. επιχειρηματιών έχει προοδευτική-αριστερή προέλευση και αποτελεί –πλέον- σημαντικό ποσοστό της μεσαίας τάξης.

    Αυτός είναι ο κλασσικός μηχανισμός αυτοπαγίδευσης : λόγω ικανοτήτων/συγκυριών να γίνεις τελικά, αυτό που θα ήθελες να πολεμήσεις νεότερος. Δεν μπορείς να πολεμήσεις εναντίον του εαυτού σου. Το ξεπερνούν με την σχιζοφρενική ρήση:
    "Άλλο η δουλειά και άλλο η ιδεολογία !!!"

    Πρόσφατα από την Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. ειπώθηκε ότι άλλο η ατομική αντιμετώπιση στην κρίση ... και άλλο η κοινωνική προοπτική, δικαιολογώντας μάλλον την μείωση μισθών και τις απολύσεις σε κομματικές επιχειρήσεις…
    [....]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΦ

    Ακριβώς!

    Οι διαδρομές είναι διαγώνιες και η κοινωνική κινητικότητα πραγματώνεται από πιο πολλά κανάλια από ότι σε πιο βιομηχανικές κοινωνίες

    Η περίπτωση του 50 είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ίσως λιγότερο μελετημένη. Οι "απόφοιτοι" της Μακρονήσου ,χωρίς την προσβαση στο δημόσιο πρωταγωνιστούν στην ιδιωτική οικονομία ή και σε νέες καινοφανέις δραστηριότητες (πχ Εργολάβοι Μηχανικοί,- Μπόμπολας κλπ- ή όλη η μεγάλη δημιουργική φουρνιά των αριστερών φροντιστών -Μανωλικίδης,Μπελεζίνης)

    Ισως τώρα με τους "πονόψυχους" Σανελ ζούμε ένα νεο κύμα δημιουργίας πολιτικών στελεχών που στο όνομα της αριστεράς θα κάνουν καριέρες. Επομένως δεν είναι τοσο απλό να φύγουν


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να προσθεσω και την γενια του Πολυτεχνειου (γενημ. απο 1950 -1955)και αναντη (1940-1949)εκ των οποιων γενιων εχουμε ουκ ολιγους μεγαλοελευθερους επαγγελματιες, εργολαβους, μεγαλομελετητες, πολιτικους, βουλευτες και ευρωβουλευτες (2 θητειες 1,5 εως 2,0 εκατομμυρια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "...η κριτική προς τους συμπονετικούς είναι υποβολιμαία : είναι τόσο ερασιτέχνες όσο οι Πασόκοι του 80, οι Καραμανλικοί του 2004 κλπ κλπ. Με μια έννοια οι «συμπονετικοί» δεν είναι παρά μια έξαρση ενός γνωστού φαινομένου δεν είναι τίποτα το ριζικά διαφορετικό...."

    Ακριβως!

    Και μαλιστα, με ορολογια πολιτικης μεταλλευτικης, εχουμε φαινομενα επιπλευσης στον ρευστο πολιτικο πολφό(ή πολτο;) αποφασισμενων , κυνικων στελεχων απο το βαθυ ΠΑΣΟΚ ή ακομη απο την σκληρη ΟΝΝΕΔ ή την ΝΔ.

    Ο διαχωρισμός κατά την επίπλευση στηρίζεται στην διαφορά των επιφανειακών ιδιοτήτων — ευρωφιλο, ευρωφοβο — ανάμεσα στο ιδιοτελες πολιτικο μετάλλευμα "στελεχων" και τους οπαδους της οικονομικης δημοκρατιας (στείρους ιδιοτελειας)...
    Έτσι εάν εμφυσηθεί πολιτικος αέρας ( κατα τον 78-χρονο μεντορα Φλωμπερ) σε έναν πολιτικό πολφό που περιέχει ευρωφιλα "στελεχη" , τότε αυτα προσκολλωνται στις φυσαλίδες και επιπλέουν, ενώ τα άλλα δημοκρατικα στείρα ιδιοτελειας βυθίζονται στον πυθμένα ή παραμένουν σε κοινωνικη αιώρηση.


    Ετσι εχουμε συνιστωσες "πονοψυχων" σοσιαλδημοκρατικης προελευσης, με ξεχωριστη την Σπιρτζικη συνιστωσα μηχανικων , αποφοιτων του ΔΠΘ ως συμβουλων υπουργου(με προσφατη προσχωρηση δεξιου μικροεργολαβου μηχανικου με γυναικα διορισμενη στην Βουλη απο Βουλευτη της ΝΔ,(που εγκατελειψε την ΝΔ διοτι δεν διορισαν και το τεκνο στην Βουλη) και ως ανταλλαγμα ελαβε τον προσφατο διορισμο τεκνου σε καλη ΔΕΚΟ, με ταυτοχρονη αγορα οικιας τεκνου 1/3 εκατομ. βλ. μερικες δεκαδες απ' ευθειας αναθεσεις 40.000 απο Δημους).

    Για το σχολιο αυτο απαιτειται ολιγη περαιτέρω επεξεργασια (ισως απο μεριας σου), διοτι εχω ανιχνευσει τους κινητηριους μηχανισμους πολιτικης επιπλευσης στον πολτο, με εμφυσηση αερα ή/και προσθηκη κατάλληλων μεσων που αλλάζουν τις επιφανειακές ιδιότητες των ιδιοτελων στελεχων.

    ΥΓ Επίπλευση (για τις αναλογιες πολιτικης και μεταλλευτικης)
    Η επίπλευση είναι η πιο σύγχρονη μέθοδος εμπλουτισμού μετά τον αυτόματο οπτικό διαχωρισμό. [..]

    Ο διαχωρισμός κατά την επίπλευση στηρίζεται στην διαφορά των επιφανειακών ιδιοτήτων — υδρόφιλο, υδρόφοβο — ανάμεσα στο μετάλλευμα και το στείρο, αλλά και σε άλλα πιο πολύπλοκα επιφανειακά φαινόμενα. Ορισμένα ορυκτά, όπως π.χ. το αυτοφυές θείο (S), είναι εκ φύσεως υδρόφοβα. Έτσι εάν εμφυσηθεί αέρας σε έναν υδατικό πολφό που περιέχει θείο, τότε το υδρόφοβο θείο προσκολλάται στις φυσαλίδες και επιπλέει, ενώ τα άλλα υδρόφιλα ορυκτά βυθίζονται στον πυθμένα ή παραμένουν σε αιώρηση.

    [...]
    Ορισμένα άλλα ορυκτά γίνονται υδρόφοβα με κατάλληλη προοδοποίηση, δηλ. με την προσθήκη κατάλληλων αντιδραστηρίων που αλλάζουν τις επιφανειακές ιδιότητες των ορυκτών. Για παράδειγμα, ο σφαλερίτης (ZnS) γίνεται υδρόφοβος εάν στον υδατικό πολφό του ορυκτού διαλυθεί μικρή ποσότητα θειικού χαλκού (CuSO4).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  5. Η μεταφορά της μεταλλευτικής τέλεια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξ' αλλου η Ελλας -εκτος απο χωρα της πολιτικης επιπλευσης- ειναι επισης βαθεια θρησκευομενη, ορθοδοξη χριστιανικη χωρα, που εφαρμοζει σε γενικες γραμμες το "οι πρώτοι έσονται έσχατοι" και αντιστροφως.

    Εχουμε μια χώρα “αιώνιων ταλέντων” σε μεγάλη ηλικία, σε μια ηλικία που σε άλλη χώρα θα ήταν ή προ πολλού καταξιωμένοι,είτε απόμαχοι ή συνταξιούχοι.
    Μια χώρα που οι προαγωγές γίνονται κατ’ αρχαιότητα και όχι κατ’ επιλογήν..

    Μια χώρα που υπερβαίνει κατά μια φορά τις εύλογες προσπάθειες έναντι των δύο*, σύμφωνα με το βικτωριανό ρητό : «If at first you don’t succeed, try, try (and try : only for Greece) again» μαζί με την ρήση του κατά Λουκάν Ευαγγελίου 13, 30 «και ιδού εισίν έσχατοι οι έσονται πρώτοι και εισίν πρώτοι οι έσονται έσχατοι»

    Αρα ο τοτε Υπουργος Παιδειας Α.Μπαλτας ειναι -ασυνειδητως- βαθεια θρησκευομενος οταν εξεστομισε το κλασσικο πλεον "Η αριστεια ειναι ρετσινια"

    *τουλαχιστον δεκα γνωστοι/ες μου εισηλθαν σε ΑΕΙ(ακομη και στην Αρχιτεκτονικη ΕΜΠ) με την τριτη προσπαθεια, ενω 2 εξ αυτων εγιναν Καθηγητες ΑΕΙ! Φυσικα και γνωστοι μου Μηχανικοι ΕΜΠ που εισηλθαν με την πρωτη στο ανω 5% και με αριστες σπουδες και PhD MIT, Imperial College,.. οταν προσπαθησαν να γινουν Λεκτορες ή Επικουροι στο ΕΜΠ ή ΤΕΙ, κατεταγησαν τελευταιοι !!!

    ΥΓ Ευτυχως, εγκαιρως παρατησα οποιαδηποτε μικροφιλοδοξια μου (λ.χ.την διδ. διατριβη μου) ως πρακτικος μηχανικος στους...εσχατους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή