Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Μ' όποιον Cai Qi καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις


 
 
Με ενδιαφέρον συνεχίζεται η συζήτηση με επίδικο τη «σοσιαλδημοκρατικοποίηση» του Συριζα και τις πιθανές συμμαχίες με το Κιναλ. Ο διάλογος διεξάγεται  εντός πλαισίου όπου αναζητείται μια υποτιθέμενη «κανονικότητα»  και η προφανής συνάφεια κομμάτων όπως αυτά διατάσσονται στον γραμμικό άξονα «δεξιά-αριστερά».
Ας δούμε δυο στιγμιότυπα από το παρελθόν
Πριν μερικές μέρες συναντήθηκε ο Τσίπρας με τον Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Ουδείς αμφισβήτησε την ιδιότητα του κυρίου Cai Qi,ουδείς αναρωτήθηκε τι ακριβώς σημαίνει το επίθετο «Κομμουνιστικό» στον τίτλο του κόμματος.Το ΚΚΚ είναι το όνομα ενός κρατικού-κομματικού μορφώματος με το οποίο όλοι συναλλάσσονται και επικοινωνούν ενώ παραμένει ένα μυστήριο : τι ακριβώς είναι ο Κομμουνισμός του κυρίου Cai Qi;
Στο όχι και τόσο μακρινό 2004, το Πασόκ υπό την ηγεσία του Γαπ και την έμπνευση του Αντρίκου Παπανδρέου ενσωματώνει στα ψηφοδέλτια του τις πιο συνεπείς , ριζοσπαστικές , ιστορικές φυσιογνωμίες του «πραγματικού» Ελληνικού Φιλελευθερισμού , τους Σ.Μάνο και Α Ανδριανόπουλο. Κρίνοντας με βάση τα δεδομένα της συγκυρίας επρόκειτο για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες υπερβάσεις. Τα αποτελέσματα της «φιλελεύθερης» διεύρυνσης του Πασοκ ήταν να το δούμε μαζί με τον Συριζα και την Ανταρσύα να πρωταγωνιστεί στην ανατροπή της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ . Λίγο αργότερα ο Γαπ υποδέχεται στο λιμάνι του Πειραιά διαδήλωση τρακτέρ της Κρήτης που φιλοδοξεί να ανέβει τη Συγγρού με συνδεδεμένα σε θέση άρσης τα άροτρα τους.
Είναι φανερό πως όταν η συζήτηση διεξάγεται με τις εννοιολογήσεις του εικοστού αιώνα έχει μια εξασφαλισμένη δημοσιότητα αλλά την αναμένουν ερεθιστικές εξελίξεις στην γωνία με «Κομμουνιστές» τύπου Qi και υπερβατικούς φιλελευθερισμούς κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Ο διάλογος διεξάγεται μέσω ενός εκτραχηλισμένου συμβολικού λόγου με ένα τεράστιο εύρος σημασιών και αμφισημιών.
Ο J.Derrida έχει γράψει:
Ας θυμίσουμε τις τεχνικές , επιστημονικές και οικονομικές μετατροπές που, στην Ευρώπη , μετά από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, είχαν ήδη διαταράξει την τελεολογική της res publica, του δημοσίου τομέα και της κοινής γνώμης. Δεν επηρέαζαν μόνο αυτή την τελεολογική δομή, άρχισαν να καθιστούν την προβληματική την υπόνοια της τυπογραφικής ,ότι υπήρχε ένας τόπος , συνεπώς ένα ταυτόσημο και παγιωμένο σώμα για τον λόγο, το πράγμα ή τον δημόσιο βίο θέτοντας σε κρίση ,όπως λέμε συχνά τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική και καπιταλιστική δημοκρατία ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε τρεις μορφές ολοκληρωτισμού που συνακόλουθα συμμάχησαν , συγκρούστηκαν ή συνδυάστηκαν με μύριους τρόπους ( Φαντάσματα του Μαρξ.σ103)    
Η συζήτηση γίνεται  με όρους «ταυτοτήτων» , πάνω σε ένα  παγιωμένο σώμα-άξονα ( ο Derrida αναφέρεται στην τήξη και υδραργυροποίηση  του  ήδη από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο) ενώ  η πραγματικότητα εξελίσσεται μέσω συνθετικών , συγχρονικών επιτελέσεων : Ο Σύριζα είναι τόσο Ριζοσπαστική Αριστερά όσο είναι Κομμουνιστικό το ΚΚΚ και το Κινάλ τόσο υπερβατικό όσο το Πασοκ μετά τον εμπλουτισμό από τους Μάνο , Ανδριανόπουλο.
Σε ένα επίκαιρο και κάπως αμφίσημο κείμενο του ο Κ.Τσουκαλάς είχε γράψει από το 2014
Φαίνεται να εγκαινιάζεται μια νέα πολιτική τοπολογία όπου, όπως συμβαίνει στον «συνεχή» και κυκλικό ιμάντα του Moebius, όλοι οι σοβαροί παίκτες μπορεί να βρίσκονται εν δυνάμει και ταυτοχρόνως εδώ και εκεί, κοντά και μακριά, δεξιά και αριστερά, μπρος και πίσω, πάνω και κάτω.(πηγή)
Είναι ενδιαφέρον πως τότε ο Κ.Τσουκαλάς προέβλεπε ασταθείς συμμαχίες αριστεράς -δεξιάς αλλά μάλλον διαψεύστηκε με την μακρόβια ειδυλλιακή συμβίωση Συριζα-Ανελ ακριβώς γιατί οι επιτελεστικές συμπτώσεις είναι πιο σταθερές από τις ιδεολογικές συνάφειες που έβλεπε διάσπαρτες στον συνεχή ιμάντα Moebius.
Αν λοιπόν το κύριο πρίσμα επισκόπησης είναι ένα πλέγμα ισχυρών πρακτικών επίδικων που επικυριαρχούν επί των ασαφών ιδεολογικών αναφορών τότε μπορούμε να δούμε:
Η εμπειρία του 2015-2018 δείχνει πως η κρίση του 2010 εγκαινίασε μια «νέα κανονικότητα» εντός της οποίας το επεισόδιο Συριζανελ είναι ένας ενδιάμεσος συμβατός κόμβος μιας χρονοσειράς. Ο επόμενος σταθμός αναμένεται με παραπλήσια χαρακτηριστικά : Υποτιθέμενος συμβιβασμός για νέα κατάσταση η οποία μπορεί να ονομαστεί «Μεταμνημονιακός» ( Συριζανελ) ή «Μετασύριζα» ( ΝΔ) .
Έχουμε μια λυμφατική ανάπτυξη χωρίς κανένα ιδιαίτερο οικονομικό υποσχηματισμό ( εξαγωγές, κατανάλωση, επενδύσεις)  ικανό να δώσει  σημάδια «έκπληξης» ικανής να παρασύρει την οικονομία σε δυναμική έξοδο μέσω της διόγκωσης του Αεπ. Ταυτόχρονα διαφαίνεται μια περιορισμένη διαχείριση του χρέους στα ελάχιστα των απαιτήσεων των αγορών ,ενώ η λεξιπλασία για  την μορφή της επιτροπείας έχει σπάσει τα ρεκόρ.
Σε αυτό το πλαίσιο εύθραυστης σταθερότητας, μιας «no failure» κατάστασης επιβίωσης αναζητείται εναγωνίως η αποκατάσταση της πολιτικής τοπολογίας του 20 αιώνα . ‘Όμως με την λεπτή ισορροπία όπου αναζητούνται επιτόκια δανεισμού από τις αγορές, με την Τουρκία σε παροξυσμό , την γεωπολιτική αστάθεια η αναζήτηση μιας νέας γραμμικής διάταξης των πολιτικών κομμάτων είναι σχεδόν προσχηματική .
Το δημοφιλές επίδικο ,η  ωρίμανση του Συριζα , δηλαδή η μετατόπιση προς τα δεξιά ( Μαραντζίδης) μπορεί να έχει διπλή ανάγνωση : ακριβώς επειδή μετατοπίστηκε ( αν δεν ήταν μετατοπισμένος ήδη και ως τυπικό λαικιστικό κεντρίστικο κόμμα  « έπαιζε» την Αριστερά) μπορεί να έχει την πιο παλαιοκομματική συμπεριφορά ( Γαπ 2004-Σαμαράς 2010 κλπ)
Αν όμως αφαιρέσουμε από τον διάλογο την γραμμική αναδιάταξη τότε τα κόμματα της συναίνεσης του τρίτου Μνημονίου δεν έχουν παρά ελάχιστες ορθολογικές επιλογές : κυβερνητικές λύσεις με κάθε τρόπο και κάθε καινοτομική ιδέα. Δεν χρειάζονται πολλά μαθηματικά για να μην δούμε πως το πιθανότερο σενάριο δεν είναι παρά μορφές συγκυβέρνησης των ισχυρών ΝΔ,Συριζα.
 

5 σχόλια:

  1. Νομίζω ότι την απάντηση την έδωσαν 70-ρηδες ακτιβιστές και ακτιβίστριες από την εποχή των κινημάτων για τους μαύρους, την σεξουαλική απελευθέρωση, τους ομοφυλόφιλους,....

    Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (Α΄ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) ΕΡΤ1 15+16/05/2018

    Τι είπαν οι σοφοί επαναστάτες της δεκαετίας του 1960-70

    Οι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες είναι και κοινωνικά φιλελεύθεροι, εφόσον τα αιτήματα οποιοδήποτε κινήματος αποτελούν επιχειρηματικές ευκαιρίες και δεν εμποδίζει τους καπιταλιστές να αποκομίζουν κέρδη.

    Έτσι λοιπόν ένας ιδιοφυής του κινήματος για την σεξουαλική απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων είπε περίπου το έξης : "ενώ παλιότερα ήμασταν εναντίον του γάμου , τώρα αγωνιζόμαστε για τον γάμο μεταξύ των ομοφυλοφίλων (ως αίτημα ισότητας) δηλ. για να μην ξεχωρίζουμε απο τους άλλους. Όμως εγώ θέλω να ξεχωρίζω για τις θέσεις μου , ώστε μετά την θεσμοθέτηση του γάμου μεταξύ των ομοφυλοφίλων , να μπορούμε να τον απορρίψουμε!


    Όλα τα κινήματα (εργατικό, φοιτητικό, σεξουαλικής απελευθέρωσης,...) παρά τις προσωρινές τους νίκες την περίοδο 1950-1970 ηττήθηκαν κατά κράτος.

    Άρα μετά το 1989, τα περιθώρια στένεψαν τραγικά παγκοσμίως. Η σοσιαλδημοκρατία των δυτικής Ευρώπης της περιόδου 1950-1980 φαντάζει -προς το παρόν- πολύ μακρινή για να επανέλθει.

    Για την χώρα, με 250.000 ελεύθερους επαγγελματιες ανασφαλιστους, με τράπεζες που δεν μπορούν να δανειοδοτησουν , με άμεσες ξένες επενδύσεις 3,6 δις το 2017, με πολλαπλασιαστη ΑΕΠ λογω επενδυσεων γυρω στο 1,8, με 8-ετη συμπίεση των μισθών, η ανάπτυξη θα σέρνεται για 3 έως 5 έτη ακόμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με αυτά και εκείνα θα δούμε κανένα αντί - μετά - μνημόνιο και θα έχουμε εξελίξεις

      Διαγραφή
    2. Το κίνημα των υποαπασχολουμένων ελεύθερων επαγγελματιών θα αγνισθεί για την εγκαθίδρυση της δυτικής καπιταλιστικής οικονομίας με ολίγo ανθρώπινο(κοινωνικό) πρόσωπο στην χώρα μας , ώστε όταν κατακτηθεί να αγωνιστούμε στη συνεχεία για να την ...καταρρίψουμε !!!

      Διαγραφή
    3. Πιθανον να μας προλαβαν αλλοι στην Ιταλια.

      FT: Οι προτάσεις Πέντε Αστέρων-Λέγκας «διαλύουν» την Ευρωζώνη
      Πέμπτη, 17 Μαΐου 2018 11:27

      «Οι προτάσεις των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας μπορούν να τινάξουν την Ευρωζώνη στον αέρα» γράφουν σήμερα οι Financial Times. «Οι προτάσεις στο έγγραφο που διέρρευσε είναι πολύ πιο ριζοσπαστικές απ’ ό,τι ανέμεναν οι αγορές -κι αν εφαρμοστούν η Ευρωζώνη θα διαλυθεί», υποστηριζει η βρετανική εφημερίδα.
      «Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι τα φιλόδοξα σχέδια του Μακρόν για βαθύτερη ενοποίηση στην Ευρωζώνη είναι πια χαμένη υπόθεση: δεν πρόκειται η Γερμανία να δεχθεί ποτέ πανευρωπαϊκό ομόλογο που θα συνδέει το ιταλικό χρέος με το γερμανικό. Σε χθεσινή, κοινή ανακοίνωσή τους Πέντε Αστέρια και η Λέγκα αναφέρθηκαν στην περίοδο του ’80 και του ’90 όταν η Ιταλία είχε ακόμα τη λίρα, πριν τη συνθήκη του Mάαστριχτ.
      Φαίνεται ότι Σαλβίνι και Ντι Μάιο "φλερτάρουν" ακόμα και με έξοδο από την Ευρωζώνη. Το σχετικό έγγραφο δίνει μια ιδέα για το τι μπορεί να σημαίνει μια κυβέρνηση συνασπισμού κατά του κατεστημένου», σχολιάζει ο αναλυτής Λορέντσο Κοντόνιο. Παραμένει, ωστόσο, ακόμα αβέβαιο πόσο θα το «τραβήξουν» τα δύο κόμματα.
      Σύμφωνα με την εφημερίδα είναι σε εξέλιξη μια «ανταρσία στο Νότο: αν οι Βρυξέλλες πίστευαν ότι το να αντιμετωπίσουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ήταν εφιάλτης, ας ''σφίξουν τώρα τις ζώνες τους'' για ν’ αντιμετωπίσουν την Ιταλία».
      «Θα μπορούσε βέβαια ο Ιταλός Πρόεδρος να ανακοινώσει ότι ο συνασπισμός δεν "δουλεύει", να ορίσει κυβέρνηση τεχνοκρατών και να προκηρύξει εκλογές. Αυτά όμως είναι χίμαιρες -μια κυβέρνηση τεχνοκρατών μόνο θα ενδυνάμωνε τους λαϊκιστές. Ωστόσο, οι ενδείξεις είναι ότι μάλλον αυτή η κυβέρνηση θα αποτύχει και θα προσπαθεί να εξασφαλίζει στήριξη κινητοποιώντας τους ψηφοφόρους κατά των Βρυξελλών, κατά του Tραμπ και υπέρ του Πούτιν. Κι αυτό είναι συνταγή για ευρωπαϊκή αστάθεια» σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.

      Σε σχόλιό του στην ίδια εφημερίδα ο αναλυτής Σ. Νίξον εκτιμά πάντως ότι «τα ριζοσπαστικά σχέδια δεν σημαίνουν ότι η Ιταλία θα βυθίσει την Ευρώπη σε αναταραχή. Όπως εξαντλητικά το κατέδειξε και η ελληνική κρίση δεν υπάρχει εύκολος δρόμος εξόδου από το ευρώ. Και μια οξεία κρίση στην Ιταλία, πιθανόν θα κατέληγε όχι σε έξοδο από το ευρώ αλλά σε αναδιάρθρωση του χρέους -με τα κόστη να βαρύνουν τους Ιταλούς αποταμιευτές και συνταξιούχους και όχι την ΕΚΤ, όπως θέλουν να πιστεύουν οι Ευρωπαίοι πιστωτές».

      http://www.naftemporiki.gr/story/1351323/ft-protaseis-pente-asteron-legkas-dialuoun-eurozoni

      Διαγραφή
  2. Αντί να ασχολούμαστε με υπερβολές και ανοησίες περί των χαμένων 100 ή 86 δις του Α εξάμηνου 2015, ας δούμε άλλες ανοησίες που επαναλαμβανουν διάφοροι ελληνες και ξένοι για άμεσες επενδύσεις πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ που πρέπει να γίνουν σε 7 έως 10 έτη,...

    Ας σημειωθεί ότι οι καθαρές άμεσες ξένες επενδύσεις το 2017 ήταν μόλις 3,59 δις €.

    Ας διαβάσουμε με προσοχή το παρακάτω ορθολογικό κείμενο από τον ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΕΣΣΑ (πρώην στέλεχος της ΝΔ, αιρετό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΒΕΑ (2006-2018) και του Γενικού Συμβουλίου του ΣΕΒ (2002-σήμερα),...(στο link υπάρχει βιογραφικό)

    Επενδύσεις στην Ελλάδα: μήπως να κρατήσουμε μικρότερο καλάθι;

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΛΕΣΣΑΣ

    Υπάρχει μια θέση στην οποία –παράξενο!– συμφωνούν όλοι, ευρωπαίοι και ΔΝΤ, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σύνδεσμοι και επιμελητήρια, οικονομολόγοι, big four και επιχειρηματίες, όταν τοποθετούνται για το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας: χρειάζονται επενδύσεις! Στα πολλά και ποικίλα συνέδρια, στις ημερίδες και στα fora που διοργανώνονται, υπάρχει διαρκώς η μόνιμη επωδός: χρειάζονται επενδύσεις! Πολλές επενδύσεις! Ιδιωτικές επενδύσεις, δημόσιες επενδύσεις, άμεσες ξένες επενδύσεις, αποκρατικοποιήσεις, τέλος πάντων, κάθε είδους επενδύσεις.

    Για το ύψος των απαιτούμενων επενδύσεων, όπως και για το βάθος του χρονικού ορίζοντα, εντός του οποίου πρέπει να γίνουν, λίγο-πολύ οι εκτιμήσεις συμπίπτουν. Πρόσφατη μελέτη της Deloitte υπολογίζει σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ το επενδυτικό κενό, που πρέπει να καλυφθεί και συμπίπτει με την προ δεκαμήνου μελέτη της PwC.

    Στο Συνέδριο του ΣΕΒ «Σχεδιάζουμε το μέλλον με επενδύσεις» που έγινε πριν λίγες ημέρες, τόσο ο Πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Θ. Φέσσας, όσο ο καθηγητής και πρώην Υπουργός κ. Νίκος Χριστοδουλάκης στις τοποθετήσεις τους μίλησαν για το ίδιο ποσό, σε ορίζοντα των επόμενων 5-7 ετών. Tο ίδιο εκτίμησε και ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέροντας: “Υπολογίζουμε 100 δις € επενδύσεις σε 7 χρόνια, εάν εφαρμόσουμε ένα συνεκτικό σχέδιο προσέλκυσης επενδύσεων”.

    Συμπέρασμα: Για να εξισορροπηθεί η τεράστια αποεπένδυση, που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια και να πλησιάσουμε το μέσο όρο της ευρωζώνης, απαιτούνται επιπλέον επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δις ευρώ μέχρι το 2025. Σημειώστε το “επιπλέον”! Και αυτά, χωρίς να υπολογίζονται οι επενδύσεις σε κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, που είναι απαραίτητες μόνο για την ανανέωση του υπάρχοντος και υπολογίζονται σε 12,3 δις € κάθε χρόνο. (Μελέτη PwC “Από την ύφεση στην αναιμική ανάκαμψη” Ιούνιος 2017).

    Τι σημαίνει 100 δισεκατομμύρια ευρώ
    [...]

    Ας εξετάσουμε τώρα την τάξη μεγέθους επενδύσεων που έγιναν ή είναι σε εξέλιξη, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.
    [...]
    Από όλες τις φετινές αποκρατικοποιήσεις, [....] και αρκετά άλλα που περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό 2018, τα έσοδα θα είναι (αν γίνουν όλα) 2,8 δις €. Δεν κάνω την αναλογία εδώ, γιατί αυτά εγγράφονται μια φορά. Τα αναφέρω απλώς για να έχουμε την τάξη μεγέθους

    Οι επενδύσεις σε κατοικίες, που στο παρελθόν αποτελούσαν μεγάλο μέρος του συνόλου των επενδύσεων, είναι λίγο πάνω από 1 δις. Πόσο μπορούν να αυξηθούν;

    Οι καθαρές άμεσες ξένες επενδύσεις το 2017 ήταν 3,59 δις €. Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να πολλαπλασιαστούν τα επόμενα χρόνια. Υπολογίστε πόσο χρειάζεται.

    Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ή μπορούν να δημιουργηθούν τόσα πολλά επενδυτικά projects αυτών των μεγεθών που προαναφέραμε. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν παράλληλα οι συνθήκες και οι πολιτικές (κίνητρα, χρηματοδότηση κλπ) για να γίνουν “πολλές μικρές από πολλούς” επενδύσεις, δηλαδή από τις υγιείς μικρομεσαίες, μεσαίες και μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις που επιβιώνουν της κρίσης.

    Τα εμπόδια και οι προϋποθέσεις

    […]

    https://gflessas.com/2018/04/30/%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/

    ΑπάντησηΔιαγραφή