Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Η μελαγχολία της αντίστασης


 
Το να διαβάσεις 400 περίπου σελίδες  συντεταγμένες σε 3 κεφάλαια και 20 παραγράφους δεν είναι τόσο απλό.
Ιδίως όταν κάθε κεφάλαιο είναι μια ενιαία γιγαντιαία κειμενική ενότητα , μια υπερπαράγραφος, με μια σειρά από εγκιβωτισμένες παράγραφούς οι οποίες διακρίνονται μεταξύ τους  με μια ποικιλία σημείων στίξεων. Εντός των ενιαίων κεφαλαίων  ενυπάρχουν εξαντλητικές ρεαλιστικές περιγραφές , εσωτερικοί μονόλογοι και δύο μοναδικά δοκίμια για την ιστορία της αρμονίας στην μουσική και την βιοχημεία της  σήψης. Αυτός  ο εκτεταμένος κειμενικός σχηματισμός ,μέσα από την δαιδαλώδη γραμμική υφή του, μπορεί να αποδώσει μοναδικές στιγμές λεπτών συναισθημάτων , πολιτικές αναφορές ενώ τελικά εξιστορεί μια ενδιαφέρουσα πλοκή.
Αναφέρομαι στην «Μελαγχολία της Αντίστασης» , το δεύτερο βιβλίο του Lazlo Krasznahorkai που μεταφράζεται στα Ελληνικά.
Το βιβλίο υπερχειλίζει από μελαγχολία ενώ λείπει η αντίσταση: μια μικρή κοινωνία βυθίζεται σχεδόν υπνωτισμένη σε μια ατμόσφαιρα δυσπραγίας όπου οι ήρωες χαρακτηρίζονται από τα συναισθηματικά τους τραύματα και τις μικροπρεπείς ιδιοτέλειες τους.
Η αξία της «Μελαγχολίας» είναι ότι μόνο αυτή η σχεδόν βασανιστική εκτεταμένη γραφή μπορεί να αποδώσει την αίσθηση της βαθμιαίας διολίσθησης σε κατώτερα επίπεδα υλικής ζωής και κατίσχυσης της ιδιοτέλειας ,αυτό το γλίστρημα από το κοινότοπο στο κατώτερο.
Διαβάζοντας ένα βιβλίο για το απλό καθημερινό που σήπεται τόσο αργά ώστε κανείς να μην το καταλαβαίνει ,ξαφνικά επιμετρά τον τεράστιο χρόνο από το 10 στο 17 , επτά χρόνια μνημονιακής μελαγχολίας με αντιστασιακές εξάρσεις.
Η κυβέρνηση , αφού ως αντιπολίτευση έπαιξε τα ρέστα της, ασκώντας  ότι βέτο υπήρχε,  φτάνει ασθμαίνουσα σε μια ακόμη  κρίσιμη διαπραγμάτευση προσδοκώντας ότι κανείς άλλος δεν πρέπει να το «παίξει» Σύριζα , δηλαδή να διεκδικεί το μονοπώλιο της τελευταίας λέξης ,του βέτο. Η κοινωνία υπομονετικά πληρώνει όταν μπορεί όλους τους φόρους, διαμαρτύρεται χωρίς τις επινοημένες θεατρικότητες και τις υστερικές μπαλαφάρες  . Ποτέ άλλη κυβέρνηση δεν είχε τόσο παθητική συναίνεση και λυμφατική αντίδραση .
Το περιβάλλον έχει όλα τα χαρακτηριστικά δύο διαφορετικών διεξόδων : μπορεί να είναι η αφανής εσωτερική περίοδος που προετοιμάζει την μεγάλη αναγέννηση που πάντα έπεται ενός χρόνου εσωστρέφειας ή μπορεί να είναι μια υπνωτική σήψη των τραυματισμένων και των ιδιοτελών σαν τους ήρωες της «Μελαγχολίας».
Τα μαθηματικά δεδομένα είναι εναντίον μας: το αριθμητικό άθροισμα των πραγματικών αδύναμων και των λειτουργικά εξαρτημένων από το κράτος μέσω διαφόρων νομικών και εθιμικών ρυθμίσεων είναι μεγαλύτερο από τον «καθαρό» τομέα εισφοράς εσόδων προς το κρατικό ταμείο. Αν θεωρήσουμε πως τα πολιτικά προτάγματα είναι απλά  αιτήματα εισοδημάτων τότε δεν υπάρχει σωτηρία : η οποιαδήποτε πολιτική δύναμη που επιθυμεί να κυβερνήσει πρέπει να υποσχεθεί τα φανταστικά εισοδήματα της μαθηματικής πλειοψηφίας. Αν η εσωτερική ανισομέρεια συνδυαστεί με την γενικευμένη αταξία του «Δυτικού» κόσμου τότε η πρόγνωση καλύτερα ας μην καν διατυπωθεί.
Στην «Μελαγχολία», το καταπληκτικό εγκιβωτισμένο δοκίμιο για την βιοχημεία της σήψης αναδεικνύει  πως  το φαινόμενο με την οντολογική και αισθητική απαξία είναι ένα πλούσιο πολύπτυχο χημικό φαινόμενο που τεχνικά ίσως και να εκστασιάζει τους ειδικούς. Το κακό με την σήψη είναι πως είναι ανεπίστροφο φαινόμενο, δεν αλλάζει φορά αν εκκινήσει.
Η «Μελαγχολία» με τις πολλαπλές σημάνσεις της , μου υπενθύμισε πως η υπνωτική κατάσταση είναι τόσο επικίνδυνη. Ακόμα και η παράφωνη , σχεδόν υστερική φάση των αντιστάσεων του 10-12 φαντάζει κάποτε προτιμότερη ως στοιχειώδης αναστροφή.   

6 σχόλια:

  1. " Η «Μελαγχολία» με τις πολλαπλές σημάνσεις της , μου υπενθύμισε πως η υπνωτική κατάσταση είναι τόσο επικίνδυνη. Ακόμα και η παράφωνη , σχεδόν υστερική φάση των αντιστάσεων του 10-12 φαντάζει κάποτε προτιμότερη ως στοιχειώδης αναστροφή. "

    Καμια μελεγχολια, καμμια υπνωτικη κατασταση,λ.χ. οι αεί υπερκινητικοι ελληνες οδηγοι παντα κορναρουν στο φαναρι ταν αργω 1 δυτερολεπτο να ξεκινησω με την μοτοσυκλετα.


    Οι ετήσιες αποδοχές στην Ελλάδα το 2014 ήταν μικρότερες από αυτές της Σλοβενίας και της Κύπρου. Ανέρχονταν σε 21.930 ευρώ έναντι περίπου 35.000 στην Ισπανία, 39.000 στην Γερμανία, 49.000 στην Γαλλία και 45.000 στην Ιρλανδία.

    https://docs.google.com/presentation/d/1vC-ETdxEGTlSEsU3cm93Xj-HzvExpkX5_uY2hgQoQ-Q/edit#slide=id.p16

    Αν προσθεσουμε και το γκριζο/μαυρο ΑΕΠ (συντηρητικα 25% του επισημου), δεν βλεπω ιδιαιτερους λογους ανησυχιας....

    Φετος ο τουρισμος θα σημειωσει ακομη ενα ρεκορ.


    ΥΓ Θα προτιμουσα να εβλεπα συνεχεις και αθορυβες παραγωγικες κινησεις του παραμενοντος στην χωρα πληθυσμου, οπως οι 500.00 που μεταναστευσαν , παρα τα καραγκιοζιλικια του 2010-2012

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΦ
    Λες ότι η ησυχία δεν έιναι σήψη αλλά αθόρυβη ανασυγκρότηση .Μακάρι φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 18/01/2017, 11:13 ΠΜ
    «Η μελαγχολία της αντίστασης» ή αλλιώς η γοητεία του Λάσλο Κρασζναχορκάι
    Γράφει η Λίλια Τσούβα // *

    "...Αυτός ο τρομακτικός κόσμος της παράλογης κακίας αισθάνεται πως απειλείται από έναν θίασο τσιρκολάνων. Παίζοντας θέατρο καμώνεται πως δεν γνωρίζει ποιος φταίει, σαν τον καθηγητή που ψάχνει παντού τα γυαλιά του, ενώ βρίσκονται κάτω από τη μύτη του και αρκεί μόνον να κοιτάξει προς τα πόδια του για να τα βρει. Καμώνεται πως δεν καταλαβαίνει ότι το τέρας είναι αυτός ο ίδιος, ένας κακός εγκέφαλος προικισμένος με μαγνητικές δυνατότητες. Αυτός είναι ο «Πρίγκιπας του Ερέβους» κι ας φοβάται ότι θα ξεπηδήσει από το τσίρκο. Γιατί ένα τσίρκο παραδοξότητας κατάντησε η ανθρωπότητα που ξέχασε τις απλές χαρές, τη γλυκύτητα της χαραυγής, του ήρεμου ξυπνήματος, τη χαρά του αχνιστού πρωινού τσαγιού.

    Παρότι τα κλειδιά της ευτυχίας τα κρατάμε εμείς στο χέρι μας, και δεν είναι άλλα από τη λαμπρή ευφυΐα και τη μεγαλοπρεπή εφευρετικότητά μας, αφηνόμαστε μέσα σ’ αυτό το πληθωρικό σύμπαν να μας καθοδηγούν τα αντανακλαστικά μας. Ο κόσμος του Ερέβους με τις μαγνητικές του δυνάμεις προσελκύει τις μάζες, οι οποίες αστόχαστα μετατρέπονται σε ορδές βαρβάρων που κανείς δεν μπορεί να τιθασεύσει. Ο ειρηνικός άνθρωπος του χτες μεταλλάσσεται σε ανελέητο, κυνικό και απάνθρωπο θύτη του σήμερα...."


    * Η Λίλια Τσούβα γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, από όπου και αποφοίτησε (τμήμα Μέσων και Νεότερων Ελληνικών Σπουδών). Εργάστηκε επί χρόνια ως καθηγήτρια στη μέση εκπαίδευση. Ασχολείται με το δοκίμιο και την κριτική. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.


    http://fractalart.gr/i-melagxolia-tis-antistasis/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λοιπόν το διάβασα. Μεγάλο αρνητικό, και μόνο, οι ατελείωτοι παράγραφοι. Από εκεί και πέρα είναι to the point!! Μου θύμισε το κινηματογραφικό Stalker. Ο διανοούμενος, ο τρελός κτλ. Πολύ καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν το διάβασες σε τόσο λιγο διάστημα , respect ! Μου πήρε ίσως 2 μήνες .Αυτες οι ατέλειωτες παράγραφοι κεφαλαία : άσκηση ανάγνωσης .Αλλα όντως μαγευτικό τελικά Όντως κάτι πολύ κοντινό στο Σταλκερ..... Τι ωραίος συνειρμός ! Με βάζεις σε σκέψεις φίλε

      Διαγραφή
  5. Ελληνικά τείχη (σχέδιο)

    Στη μνήμη Χ.Β.

    “Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ”
    στο παρελθόν στο μέσα μας , ψηλά κτίσαμε τείχη
    βλέποντας έξω το εποικοδόμημα των δυτικών
    με βάση την παραγωγή λίγο πριν το τρίτο κύμα*
    εμείς οι ανιστόρητοι, οι ψευδο-ονειροπόλοι
    δεν είδαμε τις αλλαγές απ’ τα μπάρκα του Κολόμβου
    (κολλημένοι στην Πόλη, την Αγιά Σοφιά το 1453
    λησμονώντας την πρώτη άλωση το 1202
    την αρχική συσσώρευση,
    τις επαναστάσεις τις βιομηχανικές,
    την αποικιοκρατία να σπαρταρά [….]
    Εμείς με ηγέτες απ' την fake αστική τάξη
    μαϊμουδίζοντας στα γαλλικά και γρατζουνώντας πιάνο
    με δυο μεγάλες μεταναστεύσεις
    και δυο πελώριες καθόδους
    εκατομμυρίων μικρασιατών τε και Ποντίων
    με τον εμφύλιο και τον Πιουροφοϊ
    τις 100 οικογένειες του Π. Πόρτερ **
    τον σταθμό του Μονάχου και την αστυφιλία
    την σκληρή δεξιά και την σκουριασμένη αριστερά
    σχεδόν τυφλοί με σπασμένα ομματοϋάλια
    εστιάζαμε κάθε φορά σ’ αυτό που μας βόλευε.

    *Άλβιν Τόφλερ

    **Εκθεση Πώλ Α. Πόρτερ,(1947)


    ΥΓ Γράφτηκε το 2018, μάλλον από τον συνδυασμό του στίχου του Κ. Καβάφη και τις αναμνήσεις από το ταξίδι των ηρώων στην Αμερική


    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή