Διάβασα το “Θα πέσει η νύχτα” του
Κ.Τζαμιώτη, δώρο με την ευγενική υποσημείωση ότι το βιβλίο έχει τη φήμη αριστουργήματος.
Είναι αλήθεια!
Η Λ.Πανταλέων στην Καθημερινή αναλύει και
εκθειάζει το μυθιστόρημα (πηγή).
Δεν προτίθεμαι να προσθέσω επαίνους και
εγκώμια , όχι γιατί δεν τα αξίζει ,αλλά γιατί τελικά το βιβλίο κρίνεται και για
τις νέες σκέψεις που εμπνέει.
Και οι σκέψεις αυτές , αναπόφευκτα δεν είναι
λίγες , καθώς ο ΚΤ βυθίζεται και καταπιάνεται με μια πληθώρα κοινωνιολογικών
και ανθρωπολογικών διλημμάτων της Ελληνικής κοινωνίας στις αρχές του 21 αιώνα.
Η πολύπλοκη αλυσίδα του πραγματολογικού υλικού
του, στερεώνεται από τη μια πλευρά σε μια αστική επαρχιακή Ελλάδα: Ανεπτυγμένη
αγροκτηνοτροφική βιομηχανία, ιδεαλιστές επιχειρηματίες με πλούσιο φιλοσοφικό
εξοπλισμό, αστικούς φιλελεύθερους τρόπους , γυναίκες ανεξάρτητες ,
αυτόνομες οικονομικά, ερωτικά.
Η άλλη πλευρά της αλυσίδας στερεώνεται στη
θαμπή Αθήνα της οικονομικής , μορφωτικής , κοινωνικής ασφυξίας: θνήσκουσες
μικροεπιχειρήσεις , εξευτελιστική πορνεία, μικρόνοια και υποκοσμικό καλπασμό προς τα εύκολα λεφτά…
Αυτή η συνάντηση παράγει δράματα, αποκαλύπτει
κρυμμένα σκοτάδια και ερέβη. Ψηλαφώντας ταυτόχρονα την αλυσίδα από άκρη σε άκρη
ο ΚΤ εμβαθύνει και ανατομεί με μια απολαυστική λογοτεχνική τεχνική.
Όμως ,ενώ η αφασικά τρομοκρατημένη και
τρομοκρατούσα ασθμαίνουσα Αθήνα είναι ορατή και προσβάσιμη , η αστική επαρχία
παρουσιάζεται από τον συγγραφέα με ένα υπερπλήρες οπλοστάσιο ιδεών, παραδόσεων και
οραμάτων , που είναι ορατή μόνο σαν λαμπρή εξαίρεση.
Παρότι , πιστεύω ότι κινούμαι σε αυτούς τους
βιότοπους , ασχολούμενος με την λυμφατική (σε σχέση με γειτονικές χώρες ) αγροτική
βιομηχανία, βρίσκω ότι οι ήρωες του ΚΤ , αποτελούν μεγάλη
εξαίρεση.
Είναι τέτοια η ένδεια που φοβάμαι πως ο ΚΤ ίσως θα
χρειαζόταν να προειδοποιήσει,
έστω τυπικά, ότι όλα
είναι προϊόν μυθιστορίας.
Βαδίζουμε ολοταχώς προς “λεκανοπεδίαση” της κοινωνίας και της
οικονομίας. Η περιφέρεια χάνει πόρους, ανθρώπους, αίγλη.
Χαρά στο κουράγιο του ΚΤ να αναφερθεί με
ονόματα για μια περιοχή της Ελλάδας , με κίνδυνο να έρθει σε επαφή με τις
ελάχιστες οικογένειες αυτού του «αστικού» προφίλ.
Η “Νύχτα” του Τζαμιώτη είναι αριστούργημα ,
γιατί παρέχει υλικό και νύξεις για πολλαπλάσιες αναφορές σε όλο το
ανθρωπολογικό γίγνεσθαι της Ελλάδας του 2025. Η περιφερειακή καχεξία ήταν αυτό
που με ερέθισε. Φαντάζομαι τι πλούτο σκέψεων μπορεί να δημιουργήσει σε άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου