Σάββατο 27 Απριλίου 2019

Ο "Αντιμαρξισμός" ως κάτοπτρο "Αντινεοφιλελευθερισμού"


To 2012 o Κ.Αρβανιτόπουλος δημοσίευσε το βιβλίο του «Κοινωνικός Φιλελευθερισμός».

 Αυτό το ιδεολογικό μανιφέστο έχει ένα οξύ και εκτεταμένο μέτωπο προς τον " νεοφιλελευθερισμό " ενώ αντιπαρατίθεται σε μια κυριολεκτικά ιδεατή φαντασιακή ελληνική σοσιαλδημοκρατία . Συγκεκριμένα  εντός του " Κοινωνικού Φιλελευθερισμού” γίνεται μια εκτενής ανάλυση του λεγόμενου " νεοφιλελευθερισμού" στον οποίο χρεώνονται διαφορετικά ρεύματα, όλα με διακριτές και σαφείς αρνητικές συνδηλώσεις. Δεκαπέντε από τις διακόσιες σελίδες του βιβλίου περιγράφουν τις θεωρητικές ανεπάρκειες και καταστροφικές πρακτικές πολιτικές των " νεοφιλελεύθερων σχολών της απορρύθμισης". Ο ΚΑ αποτιμά αρνητικά την θεματολογία της σχολής της Δημόσιας Επιλογής , προκαλώντας την εύλογη απορία : Με ποια αναλυτικά εργαλεία μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει τον κατακερματισμό και την ικανότητα διαφόρων ομάδων στο κέντρο και την περιφέρεια του Ελληνικού κράτους να επιβιώνουν με μια σωρεία ειδικών ρυθμίσεων; Στο βιβλίο γίνονται θετικές αποτιμήσεις στο έργο των Keyns , Rawls σε αντίθεση προς τους Hayek , Nozick οι οποίοι κατατάσσονται στο στρατόπεδο των " νεοφιλελευθέρων".

Κι’ όμως αυτό το σχετικά «ήπιο» Φιλελεύθερο Μανιφέστο, έγινε αντικείμενο σφοδρής κριτικής από μερίδα αριστερών διανοουμένων Αντί να υποσημειώσουν τις αποστάσεις του ΚΑ από ένα υποτιθέμενο «νεοφιλελευθερισμό» είδαν σε αυτό ένα ακριβώς ένα ακόμα μανιφέστο «νεοφιλελευθερισμού» (πηγή) .Η συγκυρία του 2012 αλλά και οι αδράνειες επέβαλαν , παρά το περιεχόμενο του βιβλίου, την κριτική προς την θεωρεία του «συμπαγούς» Φιλελευθερισμού.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο του Γ.Πολίτη « Εξουσιαστική Αριστερά».

Σε αυτό ο συγγραφέας επιχειρεί να αναλύσει κριτικά τις φιλοσοφικές και ιδεολογικές συντεταμένες της τρέχουσας Αριστερής διακυβέρνησης. Όμως είναι φανερό πως το εγχείρημα του έχει την ίδια μεθοδολογική αφετηρία με αυτήν των αριστερών συναδέλφων του: η Αριστερή διακυβέρνηση μπορεί να κατανοηθεί και να αποδομηθεί ως έκφανση και πρακτική ενός συμπαγούς «Μαρξισμού» και μιας παραφυάδας του ( που υποτίθεται πως συγκροτεί ενιαίο ρεύμα) : του Γαλλικού Μαρξισμού.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου γίνεται μια κριτική του Μαρξισμού , εννοούμενου ως καθολική κοσμοθεωρία ( πολιτική οικονομία, φιλοσοφία, ηθική) . Παρότι η κριτική είναι δομημένη υπάρχει ένα σοβαρό στοιχείο αναχρονισμού : οι υποστηρικτές αυτού του «συμπαγούς» Μαρξισμού τον οποίο υποβάλει σε ανάλυση ο ΓΠ μπορούν να αναζητηθούν στο παρελθόν οι δε σημερινοί υποστηρικτές ενός «Κομμουνισμού» είναι προφανώς μειοψηφικοί.

Στο δεύτερο μέρος ο ΓΠ ασχολείται με πλευρές του Γαλλικού Μαρξισμού ( Αλτουσέρ, Μπαντιού) ενώ γίνεται μια εκτεταμένη αναφορά στον Ντεριντά και την θέση του για την «απροϋπόθετη φιλοξενία». Παρότι ο ΓΠ βυθίζεται στις πηγές με εκτεταμένα αποσπάσματα δεν γίνονται νύξεις ή αναφορές για τις οξείες διαφωνίες που αναδύονται εντός αριστεράς για τους προαναφερθέντες. Ενδεικτικά να αναφέρουμε η πρόσφατη προσέγγιση των εμβληματικών Αλτουσεριανών «Θέσεων»με το ΚΚΕ, η αμηχανία που προκαλούν προτάγματα του Μπαντιού ( δυσπιστία προς τις εκλογές ,απόρριψη της πολιτικής οικονομίας, επαναστατική αλλαγή εννοούμενη ως θαύμα-συμβάν, συνειδησιακές αλλαγές ως θεολογική μετάλλαξη κλπ) ενώ για τον Ντεριντά χρειάζεται μια πολύ διασταλτική ανάγνωση για να ενταχθεί σε ένα Μαρξοξενές ρεύμα ή ακόμα σε μια τυπική αριστερά.

Ειδικά για τον Ντεριντά ο ΓΠ προχωρεί σε μια πολύ αμφίβολη συσχέτιση: ταυτίζει την «απροϋπόθετη φιλοξενία» με μια πολιτική ανοικτών συνόρων. Περαιτέρω θεωρεί πως η τρέχουσα διακυβέρνηση εφαρμόζει μια τέτοια πολιτική.

Όσον  αφορά την «απροϋπόθετη φιλοξενία» ο ίδιος ο Ντεριντά έχει αναφέρει :

«Η μετάβαση από την καθαρή φιλοξενία στο δίκαιο και την πολιτική είναι καθαρή διαστροφή , εφ’ όσον εδώ θέτει κανείς κάποιες προϋποθέσεις και, συνεπώς πρόκειται για μια έκκληση για το τελειοποιήσιμο ,για την δυνατότητα να βελτιώνονται αδιάληπτα ,επ’ άπειρον, οι καθορισμοί, οι ορισμοί ,της οικογενειακής, τοπικής, εθνικής διεθνούς νομοθεσίας. Κατά συνέπεια η φιλοξενία είναι άμεσα διαστρέψιμη και τελειοποίησιμη. δεν υπάρχει πρότυπο φιλοξενίας αλλά μόνο διαδικασίες που πάντοτε βρίσκονται σε κατάσταση διαστροφής και βελτίωσης , καθώς η ίδια η βελτίωση ενέχει κινδύνους διαστροφής.» ( J.Derrida.Πέραν του Κοσμοπολιτισμού.σ 48).

Δεν χρειάζεται δα και μεγάλη οξυδέρκεια για να μην κατανοήσουμε πως η τρέχουσα διακυβέρνηση, εφάρμοσε μια πολιτική ανοικτών συνόρων σε συνεννόηση με την Γερμανία το καλοκαίρι του 2015, και αμέσως μετά «έκλεισε» τα σύνορα με αντάλλαγμα την χρηματοδότηση των δομών φιλοξενίας, μερικές από τις οποίες διατηρεί συνειδητά στο κατώτερο επίπεδο ανθρωπιστικής αντιμετώπισης ακριβώς για να σηματοδοτήσει την άρνηση οποιασδήποτε  «απροϋπόθετης φιλοξενίας»

Στο βιβλίο του ΓΠ έχει κεντρική σημασία η έννοια της «ανοησίας» η οποία κοσμεί τον υπότιτλο.

Η «ανοησία» όντως αναδύεται από υποστηρικτές της τρέχουσας διαχείρισης , όχι όμως ως περαιτέρω εμβάθυνση κανενός μαρξισμού ή Γαλλικού μεταμοντερνισμού, αλλά ως καθαρή σοφιστεία με αστήρικτους ισχυρισμούς και λογικές ασυνέπειες (πηγή). Δηλαδή η «ανοησία» δεν είναι η ουσία μιας υποτιθέμενης αριστεράς αλλά μια τεχνική διατήρησης της εξουσίας ( εντός τριών εβδομάδων είδαμε τον Κουρουπλή με τον Αμβρόσιο και την Αυγή να διανέμει Λένιν) που για διασωθεί  κινείται  προς το κέντρο. Ο Α.Μεταξόπουλος ( του οποίου δυστυχώς ο βίος επικαθορίζει αρνητικά το έργο του) ως αριστερός «αντιμεταμοντέρνος» «Κονδυλιστής» ( δηλαδή εκτός της τοπολογίας του Γ.Π) έχει σημειώσει: «τα κόμματα όλου του φάσματος , πλην της σκληροπυρηνικής  δεξιάς και της άκρας επαναστατικής αριστεράς  διέπονται από την ιδεολογία πολυκαταστήματος» (Α.Μεταξόπουλος: Αυτοσυντήρηση-Πόλεμος-Πολιτική σ486)

Το εγχείρημα του ΓΠ φαίνεται τελικά να είναι αντίστροφο από αυτό που καταστατικά τοποθετεί. Στην ουσία ξεκινά από την δυσπραγία του Ελληνικής περίπτωσης για να την τεκμηριώσει εκ των υστέρων στον Μαρξισμό και τις παραφυάδες του. Σε αυτό ταυτίζεται απολύτως με τους «αριστερούς» συναδέλφους του οι οποίοι έχουν βρει το πρόβλημα της Ελληνικής περίπτωσης στον «νεοφιλελευθερισμό» ακόμα και στον Κ.Αρβανιτόπουλο.

Για την μεθοδολογική επάρκεια της «Εξουσιαστικής Αριστεράς» αξίζει να αναγερθεί η συμβολή του Π.Λέκκα ( Αφαίρεση και Εμπειρία) .Ο ΠΛ εξηγεί πως « όλες οι ιδεολογίες της νεωτερικότητας από την προοδευτική ως την πιο αντιδραστική ( όποιο περιεχόμενο και αν επιλέγουμε να δώσουμε στα επίθετα αυτά) συμπυκνώνουν στο εσωτερικό τους την αναδιάταξη του μίγματος αφαίρεσης και εμπειρίας υπέρ του πρώτου στοιχείου» σ12. Ακόμα διατυπώνει το ταξινομική σχήμα θέτοντας την πολιτική του σκεπτικισμού και την πολιτική της πίστης. « Η πρώτη απορρέει από την εμπειρία και την παράδοση, έχει επίγνωση των ορίων και δυνατοτήτων της πολιτικής δράσης , δεν βασίζεται σε κανένα γενικό ή αφηρημένο σχέδιο και δεν επιδιώκει την επίτευξη της τελειότητας -κοντολογίς πρόκειται για μια εμπειρική , ρεαλιστική περιορισμένων αξιώσεων και φιλοδοξιών αντίληψη της πολιτικής. Αντιθέτως η πολιτική της πίστης αποβλέπει στην πραγμάτωση γενικών αρχών αδιαφορώντας για τις άμεσες συνέπειες  με άλλα λόγια πρόκειται για μια αφηρημένη ιδεαλιστική  μεγάλων αξιώσεων και φιλοδοξιών πολιτικής. σ.18.

Ο ΓΠ αντιμετωπίζει μια διαχείριση του ρεαλιστικού επιλέγοντας να την κρίνει ως πολιτική των μεγάλων αξιώσεων γιατί έτσι προφανώς την αποδομεί πιο εύκολα.

Είναι όμως ενδιαφέρον πως ο ΓΠ στον επίλογο του βιβλίο του αντιλαμβάνεται την μερικότητα πού έχει η μονοδιάστατη αφετηρία της κριτικής του, αλλά έχει διατυπώσει ήδη μια ολιστική κριτική. Γράφει ο ΓΠ:

«Η επίκληση της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς δεν υποδηλώνει η μεταπολιτευτική κοινωνία μελέτησε τον κλασσικό μαρξισμό και διαμόρφωσε επαναστατική συνείδηση. Εάν αυτό συνέβαινε ,τότε αφ’ ενός αυτή η ηγεμονία θα αποτελούσε γνήσια έκφραση της κοινωνίας και αφ’ ετέρου , επειδή ο κλασσικός μαρξισμός πέρα από τις αδυναμίες του , διακρίνεται από συγκρότηση  και σοβαρότητα , τα δύο αυτά γνωρίσματα θα ήταν παρόντα και δεσπόζοντα στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο». «Η κοινωνία διαβρώθηκε από ένα κράμα μαρξογενών, λαϊκίστικών αντιλήψεων που είναι πρωτίστως ασόβαρο και, βεβαίως πιο αντιφατικό από το πρωτότυπο». σ.299.

Με άλλα λόγια , για τον ΓΠ, η Ελληνική περίπτωση είναι μια αβαθής ασόβαρη αφομοίωση μιας ασυνεπούς και «ανόητης» θεωρίας . Ακολουθώντας την γραμμή σκέψης του ΓΠ θα λέγαμε πως το μείζον δεν είναι η ασυνέπεια της υποτιθέμενης αρχικής θεωρίας αλλά οι ενδογενείς μηχανισμοί περαιτέρω διαστρέβλωσης , διάχυσης όποιας θεωρίας και του φιλελευθερισμού συμπεριλαμβανομένου.
Info : Γ.Ν.Πολίτης : Εξουσιαστική Αριστερά


8 σχόλια:

  1. the time is out of joint που λεει κι ο Ντεριντα

    A Perfect Circle - Hourglass

    Red flag red, all the sentinels are dead
    The Tokyo kitty, swallow, rose, and canary
    Tick tick tick, do you recognize the sounds as the grains count down?
    Trickle down right in front of you

    You tickle tickle tickle, all your neck hairs prickle
    As they barbecue the sentinels, and eat them right in front of you
    Hourglass smash, a million little pieces
    They count down, carry on, five, four, three, two

    Plutocrat breaks down too
    Democrat breaks down too
    Oligarch breaks down too
    Republicrat breaks down too
    Aristocrat breaks down too
    Cenocrat breaks down to
    Oligarch breaks down to
    Republicrat breaks down to
    No hope left in the hourglass

    https://www.youtube.com/watch?v=nShkRKrozrA

    true infinity

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @True
    Γεια σου True με τις κομματάρες σου........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου εχω αλλο ενα,ειναι πιο πολυ προς το liberal reactionary για προβληματισμο.
    Θετει το τι θα συνεβαινε απο μια επανασταση που θα προκαλουσε η κλιματικη αλλαγη
    μεχρι την υπερασπιση υπορρητα καποιου steve jobs ως visionary among as developing some products to help us in our srugle to survive.εχει και ωραιο βιντεο.Τωρα εγω το ακουω επειδη ειμαι και λιγο σαδιστης με τον πανικο που προκαλει η ιδεα της επαναστασης στην αστικη ταξη.αυτο ειναι γνωστο ιδη απο τις εποχες του μανιφεστου.

    Father John Mysty - Things It Would Have Been Helpful To Know Before The Revolution

    It got too hot
    And so we overthrew the system
    ‘Cause there’s no place for human existence like right here
    On this bright blue marble
    Orbited by trash
    Man, there’s no beating that
    It was no big thing to give up the way of life we had

    My social life
    Is now quite a bit less hectic
    The nightlife and the protests are pretty scarce
    Now I mostly spend the long days
    Walking through the city
    Empty as a tomb
    Sometimes I miss the top of the food chain
    But what a perfect afternoon

    Industry and commerce toppled to their knees
    The gears of progress halted
    The underclass set free
    The super-ego shattered with our ideologies
    The obscene injunction to enjoy life
    Disappears as in a dream
    And as we return to out native state
    To our primal scene
    The temperature, it started dropping
    And the ice floes began to freeze

    From time to time
    We all get a bit restless
    With no one advertising to us constantly
    But the tribe at the former airport
    Some nights has meat and dancing
    If you don't mind gathering and hunting
    We’re all still pretty good at eating on the run
    Things it would have been helpful to know before the revolution

    Though I’ll admit
    Some degree of resentment
    For the sudden lack of convenience around here
    There are some visionaries among us
    Developing some products
    To aid us in our struggle to survive

    On this godless rock that refuses to die

    https://www.youtube.com/watch?v=cIsT3dJ60Uk

    true infinity

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "... Ακόμα διατυπώνει το ταξινομική σχήμα θέτοντας την πολιτική του σκεπτικισμού και την πολιτική της πίστης.

    1. " Η πρώτη απορρέει από την εμπειρία και την παράδοση, έχει επίγνωση των ορίων και δυνατοτήτων της πολιτικής δράσης , δεν βασίζεται σε κανένα γενικό ή αφηρημένο σχέδιο και δεν επιδιώκει την επίτευξη της τελειότητας -κοντολογίς πρόκειται για μια εμπειρική , ρεαλιστική περιορισμένων αξιώσεων και φιλοδοξιών αντίληψη της πολιτικής."

    Τα τελευταία 50 έτη έγιναν κατακλυσμιαιες αλλαγές με την λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμου, την πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού και την αναπτυξιακή έκρηξη στις BRIC και οχι μόνον. Οι ξένες επενδύσεις κατευθυνθηκαν κυρίως στην Κίνα και στην Ινδία, ενώ το 2018 ήταν το πρώτο έτος που οι ΑΞΕ στην Ινδια ξεπέρασαν της Κίνας (38 δις, εντι 33 δις).

    Read more at:
    http://timesofindia.indiatimes.com/articleshow/67294714.cms?utm_source=contentofinterest&utm_medium=text&utm_campaign=cppst

    Οι δυτικές οικονομίες άρχισαν να εγκαταλειπουν τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, με αποτέλεσμα την ερήμωση ολοκλήρων βιομηχανικών περιοχών από το Ντιτροιτ και το Πιτσμπουργκ,...., το Μαντσεστερ εως την Βομβάη.

    Αφού όλα είναι πλέον ρευστά σε επίπεδο χωρών, ΕΕ αλλά και παγκοσμίως και η πολιτική είναι αλληλένδετη με την οικονομία και το πολιτικό σχέδιο οφείλει να είναι κυλιόμενο ανάλογα με τις παγκόσμιες εξελίξεις ενώ η ύβρις "περιορισμένων αξιώσεων και φιλοδοξιών αντίληψη της πολιτικής" παραπέμπει σε τυφλό φανατισμό,ιδεοληψία, ανεπάρκεια ή επαναστατισμο βολεμένων διανοούμενων.

    Αξιοσημείωτο ότι οι νέοι του Βιετνάμ έχουν ως πρότυπο τους τον Στηβ Τζομπς!


    2. " Αντιθέτως η πολιτική της πίστης αποβλέπει στην πραγμάτωση γενικών αρχών αδιαφορώντας για τις άμεσες συνέπειες με άλλα λόγια πρόκειται για μια αφηρημένη ιδεαλιστική μεγάλων αξιώσεων και φιλοδοξιών πολιτικής. "

    Η άποψη αυτή περί πίστης είναι αναχρονιστικη αλλά και απάνθρωπη (όπως έχει δείξει η Ιστορία) αφού αδιαφορεί για τις άμεσες συνέπειες(κοινωνία, βιόσφαιρα, κ.λπ.) και παραπέμπει σε θρησκείες με αυταρχικό περιεχόμενο.

    Ακόμη περισσότερο με ανησυχεί η χαλαρή διατύπωση "αφηρημένη ιδεαλιστική μεγάλων αξιώσεων και φιλοδοξιών πολιτική."

    Αντιθέτως, η "πραγμάτωση γενικών αρχών" μπορεί να εξελίσσεται συν τω χρόνω με την ρεαλιστική αντίληψη της πολιτικής μέσω ενός διαρκώς ανανεουμενου πολιτικού προγράμματος.


    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι οπαδοι της θεοκρατικου τυπου αριστερας τι αποψη εχουν για την δημοκρατια ;

    Σχεδον το γνωριζω. Βολεμενοι διανουμενοι θα σχεδιασουν την επανασταση, μεσαια στελεχη θα την διαδοσουν κια η πρωτοπορεια της βιας (το λουμπεν προλεταριατο μαζι μετο πρεκαταριατο) θα επιχειρησουν να επικρατησει η επανασταση.


    ΥΓ τω μεταξυ, σε μερικα κρατη οι κρατικες ή ιδιωτικες ενεργειες ηταν ακαριαιες ή λιγο πιο αργες (Ελλαδα)ωστε μετα την κριση να στηριχθουν οι αναπτυξιακες πρωτοβουλιες , η πτωση της ανεργιας,... Πρωην αποικιοκρατικες χωρες ( Γαλλια και ΗΒ) με το εκμαυλισμενο προλεταριατο που επι 2 αιωνες μοιραζοταν με τους κεφαλαιοκρατες ενα μερος της υπεραξιας απο την εκμεταλλευση ανθρωπων και πλουτοπαραγωγικων πορων στις αποικιες, Ο αντουανετισμος και ο σνομπισμος οδηγησαν -εν μερει- στα προβληματα της Γαλλιας και στο Brexit.

    Ετσι λοιπον
    1. Το ποσοστό ανεργίας των ΗΠΑ μειώθηκε σε 3,6% τον Απρίλιο του 2019 από 3,8% τον προηγούμενο μήνα, κάτω από τις προσδοκίες της αγοράς 3,8%. Ήταν το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας από τον Δεκέμβριο του 1969, `...

    https://tradingeconomics.com/united-states/unemployment-rate


    2. Σε υψηλά 19 ετών η ελληνική μεταποίηση, αύξηση- ρεκόρ στην απασχόληση
    https://www.naftemporiki.gr/finance/story/1470939/se-upsila-19-eton-i-elliniki-metapoiisi-auksisi-rekor-stin-apasxolisi

    3. Έσπασαν το φράγμα των 30 δισ. ευρώ οι ελληνικές εξαγωγές του 2018, φτάνοντας στα 33,42 δισ. ευρώ, αύξηση 15,7% σε σχέση με το 2017 και τα 22,15 δισ. ευρώ μη συμπεριλαμβανομένων των πετρελαιοειδών, ήτοι αύξηση 10,7% σε σχέση με το 2017. Η κ. Χριστίνα Σακελλαρίδη, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων, σχολιάζοντας το νέο ιστορικό ρεκόρ, τονίζει πως έχει αρχίσει μία νέα εποχή μετά την έξοδο της χώρας μας από τα μνημόνια. Όπως σημειώνει δε, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν αρνητικές γεωπολιτικές εξελίξεις μεγάλης έκτασης στην ευρύτερη περιοχή, οι ελληνικές εξαγωγές αναμένεται να καταγράψουν και πάλι ιστορικό ρεκόρ το τρέχον έτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ αφωτιστος φιλλελην

    Δεν θελω να σε πανικοβαλω αλλα οσο αφορα στην κατασταση της αμερικανικης οικονομιας να σε ενημερωσω οτι ακομα και φιλελευθεροι οπως ο Βον Μιζες προειδοποιουσαν μετα την κριση του 29 οτι η χαλαρη νομισματικη πολιτικη δεν προκαλει αυτο που λενε αναθερμανση της οικονομιας,δεν δημιουργει πλουτο,απλα διαστευλωνει τα δεδομενα του ΑΕΠ.
    Αυτο που προκαλει ειναι αναλογα με το σε ποιες επιχειρησεις κατευθυνεται η ρευστοτητα το ποιος θα επιβιωσει την επομενη μερα και εννοειται οτι ριχνει με μη-ορθολογικο τροπο την ανεργια.Δεν ειναι τυχαιο αλλοστε οτι μολλις η fed πηγε να αποσυρει τη ρευστοτητα η καμπυλη των αμερικανικων ομολογων αντιστραφηκε.Ο Τραμπ ως ανιδεος δηλωνει οτι το μονο προβλημα της οικονομιας ειναι αυτο που ο Βον ΜΙζες αποκαλει "easy money".Οπως καταλαβαινεις οταν το Ειναι παρουσιαζεται ως διαμεσολαβημενο τα δεδομενα της εμπειριας οπως τα στατιστικα δεν μας παραπλανουν.

    https://www.youtube.com/watch?v=SDvfbvuJtS8

    true infinity

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. https://www.youtube.com/watch?v=q4xKvHANqjk

    Khruangbin @ Villain | Pitchfork Live

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έχασα όλο το σχόλιο.

    Τα 2 σχόλια μου αφορούσαν την άποψη μου για τις ανεπτυγμένες χώρες , το εκμαυλισμένο προλεταριάτο τους και διάφορα για την δημοκρατία και την θεολογική αριστερά.

    Έχεις δίκιο ότι οι στατιστικές έχουν ενδιαφέρον ως μέσος όρος, άλλα από πολύ μικρο νούμερο αντιστοιχεί πολύ μικρότερο όφελος για κάθε τάξη και κοινωνική κατηγορία.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή