Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Ο Δρόσος.......


 
 
 
Συμπτωματικά συνάντησα τον Α.

 Παλιός φίλος που ανήκει στο ισχνό λυμφατικό ρεύμα του εξωστρεφούς ελληνικού "εξαιρετισμού": δηλαδή έχει μια μικρή εταιρεία η οποία εξάγει το 80 % της παραγωγή της. Το γεγονός ότι μια τέτοια περίπτωση είναι αξιοπρόσεκτη αντανακλά και μέρος του ελληνικού προβλήματος. Ο τύπος των εταιρειών αυτών είναι σε όλες τις οικονομίες σχετικά εμφανής αλλά  ικανός, ως μερική περίπτωση ,να δώσει τον τόνο. Σε καμία οικονομία ο εξαγωγικός τομέας δεν είναι ποσοτικά ο μεγαλύτερος αλλά στις πιο δυναμικές ο τομέας αυτός δίνει τον τόνο διαχέει μια αίσθηση κίνησης και δυναμισμού .Δεν συγκρίνουμε με την Δανία λόγου χάρη, αλλά ο εξωστρεφής εξαιρετισμός είναι συγκριτικά πιο ισχυρός σε οικονομίες όπως η Πορτογαλία, το Ισραήλ, η Τσεχία  κλπ δηλαδή σε οικονομίες των "κυβικών " μας. Στην περίπτωση μας ο Α. ως "εξαίρεση " είναι , ως μη όφειλε, αξιοπρόσεκτος.

 Ο Α. μου περιέγραψε μια ιδιόμορφη συγκυρία καθώς οι παραγγελίες του αυξάνουν, τα capital control του δημιούργησαν σοβαρά  προβλήματα που κάπως ομαλοποιούνται, αλλά το πρόβλημα του είναι ο Δρόσος.

 Ο Δρόσος είναι ο εργοδηγός του μικρού σχετικά εργαστηρίου -μηχανουργείου ,όπου συναρμολογεί το βασικό μέρος των προϊόντων της εταιρίας .Ο Δρόσος απόφοιτος των σχολών εργοδηγών του 60, παίρνει σύνταξη. Ο Δρόσος  κάνει τον έλεγχο των βασικών εργασιών ( κολλήματα, στραντζαρισματα) επιβλέπει τις εργασίες , συντονίζει τα χρονοδιαγράμματα .Όμως ο Δρόσος με τρία εγγόνια πια αποφασίζει πριν δυο χρόνια να πάρει σύνταξη. Τα πράγματα φαίνονται κατ' αρχές φυσιολογικά , όμως ο μικρός εφιάλτης αρχίζει.

 Επί  δυο χρόνια ο Α προσπαθεί μέσω ΟΑΕΔ, αγγελιών, ιδιωτικών εταιρειών προσλήψεων να βρει ένα Δρόσο: ένα εργοδηγό ευθύνης με διάθεση να εργαστεί σε μια μικρή εξαγωγική εταιρεία με αμοιβές που κινούνται στο άνω άκρο των προ κρίσης αμοιβών του ιδιωτικού τομέα ,ας πούμε στα σημερινά απώτατα όρια του τρέχοντος πλαισίου αμοιβών της συγκυρίας.

Δεν βρίσκονται Δρόσοι, δεν βρίσκονται ειδικευμένοι του μπλε κολάρου, με σταθερό  προσανατολισμένο το μικρό εργαστήριο -μηχανουργείο , με γνώσεις και ευθύνες "μάστορα" .Δεν βρίσκονται Δρόσοι που να συμπλεύσουν με ένα ορίζονται ζωής-προκοπής με μια μικρή εταιρεία όπου οι σχέσεις εμπιστοσύνης υπερβαίνουν τα τυπικά όρια της συμφωνημένης εργασίας.

Ο Α χρησιμοποιεί τον παλιό Δρόσο 1-2 φορές την εβδομάδα και αγκομαχάει να ωθήσει την παραγωγή του για να ακολουθήσει τις παραγγελίες , τις οποίες ο ίδιος προωθεί μέσω εξαντλητικών ταξιδιών εκθέσεων επισκέψεων σε όλο τον κόσμο.Την στιγμή που η ανεργία καλπάζει σε ιλιγγιώδη όρια, ο Α. έχει χάσει τον ύπνο του για να βρει ένα "Δρόσο".

 Η σπανίς των Δρόσων είναι ζήτημα της στρεβλής  "αγοράς εργασίας" αλλά και σύμπτωμα της ελληνικής ασθένειας.

Η μεγέθυνση της  οικονομίας μέσω  υπηρεσιών , σε όλες τις οικονομίες ,  δημιουργεί ένα σύνολο ιδεών ,παραστάσεων, φαντασιώσεων με επίκεντρο το λευκό κολάρο, τη διανοητική εργασία. Όμως η καταθλιπτική υστέρηση των αξιών της χειρονακτικής εξειδίκευσης , της ανεπτυγμένης «μαστορικής» ,της «τέχνης» αντιπροσωπεύει όχι μόνο το πρωτείο της διάνοιας έναντι του σωματικού μόχθου αλλά και την έλλειψη μιας εργασιακής πειθαρχίας. Η «μαστορική» αναπτύσσεται σε σταθερά πλαίσια ενός εργασιακού ήθους που συγκροτείται από διάρκεια, μάθηση, καλώς εννοούμενη πειθαρχία. Οι Δρόσοι δεν ελλείπουν γιατί τους λείπουν οι γνώσεις για το σωστό «στραντζάρισμα» ενώ αλλά γιατί δεν έχουν υπάρξει εδώ και καιρό οι εργασιακές ηθικές συνθήκες που θα παράγουν τα ενδιάμεσα στρώματα-κλειδιά της οικονομίας.

Η δημοσιονομική κατάρρευση που πυροδότησε την κρίση αποκάλυψε εκτός από τα οικονομικά ελλείμματα μια χαοτική κατάσταση ατομικών προσδοκιών και στρεβλών παραστάσεων. Η παλινδρομική κίνηση των ρευμάτων πολιτικής από «μνημόνιο» σε «αντιμνημόνιο» και τανάπαλιν ,η αλληλουχία  αυταρχικής και  συμπονετικής διαχείρισης της ίδιας  μείζονος οικονομικής συνθήκης , αυτή η έκφραση που θα αποκαλείτο «πολιτική ασυνέπεια» έχει ήδη συγκροτηθεί σε μερικά επίπεδα «χαμηλότερα».

Η ανυπαρξία των Δρόσων  εκφράζει μια συγκυρία όπου η ναρκισσιστική υπερεκτίμηση των ικανοτήτων που επιφέρουν επιτυχίες  «άψε-σβήσε» τελικά ρευστοποίησε σταθερούς κώδικες μαθητείας και πειθαρχίας που είναι θεμελιακοί για την επιτυχία οποιασδήποτε αποτελεσματικής πολιτικής.

 Εδώ και μήνες η ρευστοποίηση , η δημιουργική ασάφεια συνεχίζεται. Επίδικα ζητήματα χρονίζουν και σέρνονται . Παρότι η τρέχουσα  πολιτική εκφράζεται με το γλυκό συμπονετικό τρόπο , παρότι συνοδεύεται με κινήσεις μιας προσπάθειας κάθαρσης, εν τούτοις αυτός ο τρόπος των αναβαλλόμενων αποφάσεων φαίνεται να αντανακλά μια εσωτερική έλλειψη πειθαρχίας και μάθησης.

 Ο Δρόσος λείπει από το μηχανουργείο, ο Δρόσος λείπει από τα σχολεία, ο Δρόσος λείπει από την κυβέρνηση.
 

11 σχόλια:

  1. Η "εσωτερική έλλειψη πειθαρχίας και μάθησης", εκτός των άλλων ειναι και παράγωγο της κουλτούρας του ναρκισσισμού (Κρίστοφερ Λας). Συνέβη και συμβαίνει και σε "πολύ καλύτερες οικογένειες". Σε μεγάλη έκταση. Η ατυχία μας, "εδώ στο Νότο", είναι ότι γενικεύτηκε απότομα, από τη δεκαετία του 1980 και ύστερα. Δεν υπάρχουν πολλές κοινωνίες, στην Ευρώπη τουλάχιστον, με τόση "κατακόρυφη" διάδοση των λαϊφστυλίστικων, χαβαλετζίδικων και (κακώς ενοούμενων) "άνετων" νοοτροπιών στο εσωτερικό τους. Από τον καλοπληρωμένο (για τις προσφερόμενες υπηρεσίες του Τίποτα) golden boy μέχρι τον μόνιμο "αγρότη" της καφετέριας με τον πακιστανό οδηγό τρακτέρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. aftercrisis
      Προφανώς έχουμε ένα ευρύτερο φαινόμενο
      Εδώ όμως έχουμε σχετικά την μεγαλύτερη κατάρρευση ενός εργασιακού ήθους ή την μεγαλύτερη κατίσχυση ενός πολιτισμού "'αψε σβήσε". Το πρόβλημα είναι ακριβώς η σχετική δύναμη αυτών των φαινομένων. Φαίνεται πως στην περίπτωση μας η αναλογία έχει υπερβεί κάθε δεδομένο

      Διαγραφή
  2. Τετοιες θεσεις δεν βρισκονται απο αγγελιες διοτι εργοδηγος με τεραστια εμπειρια και αναλογα προσοντα ειναι αναρπαστος. Βρισκονται μονον οταν μια αντιστοιχη επιχειρηση μειωσει πολυ το προσωπικο ή κλεισει .

    Θα προτεινα στον αξιεπαινο φιλο σου Α να αναζητησει με τηλεφωνα και επαφες στον κλαδο εναν ελληνα . Αν δεν βρει μπορει να αναζητησει εναν Droso Τσεχο, Γερμανο, Γαλλο ή Αγγλο,... που θελει να περασει τα τελευταια εργασιακα του χρονια σε μια ηλιολουστη χωρα, κατα προτιμηση με σχεση ή παντρεμενο με Ελληνιδα (για την γνωση των Ελληνικων). Μια εξαιρετικη περιπτωση ειναι να βρει εναν Μηχανολογο που απασχολειται και χειρωνακτικα με συγκολλησεις, επεξεργασια μεταλλικων εξαρτηματων,...

    Φυσικα παραμενει το προβλημα προωθησης του 50% των τελειοφοιτων Λυκειων στην επαγελματικη εκπαιδευση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν άκουσα την περιγραφή τα περιστατικά ήταν ακόμη πιο αξιοπερίεργα
      Ο Α. βρέθηκε σε διλήμματα να προσλάβει Τούρκο ή Βούλγαρο εργοδηγό με συμβόλαια πενταετίας..
      Και αυτό δεν είναι καθόλου απλό
      Περίεργη συγκυρία σε μια συνθήκη καταθλιπτικής ανεργίας

      Διαγραφή
  3. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=315859, για το βιβλίο, και επίσης https://manolisgvardis.wordpress.com/?s=%CE%A3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%84

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μανώλη
      Ευχαριστώ για τις αναφορές
      Χρήσιμες , εμπλουτίζουν το ποστ με θεματολογία που δεν είχα ψάξει τόσο βαθιά.

      Διαγραφή
    2. "Ισως χρειάζεται δηλαδή να επανεκτιμήσουμε την αξία της εργασίας που γίνεται με το χέρι και με το μυαλό και συνδυάζει μαστοριά και δεξιοτεχνία, προκειμένου να αντλήσουμε διδάγματα από το παρελθόν και να οικοδομήσουμε το μέλλον πάνω σε πιο στέρεες βάσεις. Αυτό είναι το μήνυμα που μας στέλνει ο αμερικανός κοινωνιολόγος Ρίτσαρντ Σένετ με το βιβλίο του «Ο τεχνίτης», που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας (εκδόσεις «Νησίδες», μετάφραση: Βασίλης Τομανάς)."


      Με βαση μακροχρονες εμπειρικες παρατηρησεις ως μηχανικος ΕΜΠ, εχω ξαναγραψει για την αποφυγη των νεοελληνων , δια να μην πω αποστροφη , προς την χειρωνακτικη εργασια , χωρις να εχω υποψη μου το παραπανω βιβλιο του Ρ.Σένετ , ας το επαναλαβω, συνοπτικα, διοτι αυτο εχει συμβαλλει σημαντικα στο μεγαλο παραγωγικο ελειμμα (για να μην γραψω καταρρευση) στην χωρα μας :

      1. "Το προβλημα κλειδι των περισσοτερων συνελληνων.

      Ακομη και οι περισσοτεροι συναδελφοι μου στο ΕΜΠ απο την επαρχια που αποτελουσαν τα »εργατικα χερια» της οικογενειας στις αγροτοκτηνοτροφικες εργασιες, αφου ολοκληρωσαν τις σπουδες τους -σπανιως ασχοληθηκαν στην συνεχεια με την χειρωνακτκη εργασια τα Σαββατοκυριακα και τις διακοπες τους- διοτι ως σπουδασμενοι μηχανικοι ανεβηκαν 2 πιστες. :-)
      Εξ’ αλλου σπουδασαν για να μην σκαβουν και το εννοουν.

      Για τους υπολοιπους (παιδια των πολεων) ας μην το συζητουμε

      Η αποφυγη, δια να μην πω αποστροφη , προς την χειρωνακτικη εργασια (με εργαλεια και ηλεκτροκινητα μηχανηματα και εργαλεια). Αυτες οι δουλειες ειναι για τους Αλβανους, τους μεταναστες αδελφια μας….

      Στις γ@μ@μενες υπηρεσιες πως να αποκτηθει η ταξικη συνειδηση ;

      2. "Νομιζω οτι εχω βρει την κυριαρχη αντιφαση :-) του μεσου αριστερου (και οχι μονον) ελληνα , δηλ. την βιβλιογραφικη γνωση για την χειρωνακτικη εργασια, δηλ. για τις σκληρες συνθηκες εργασιας του προλεταριατου απο την εποχη της βιομηχανικης επαναστασης στην Αγγλια, τα απανθρωπα ωραρια εργασιας, τους εργατικους αγωνες, το οκταωρο, το πενθημερο για να φτασουμε στο τριωρο μηχανικου ΔΥ επι ΑΓΠ… και την αποστροφη προς την χειρωνακτικη εργασια με χρηση εργαλειων ....που κανει αρκετα ανετη την εργασια αυτη, οπως εξηγησα παραπανω αλλα κανεις «αριστερος» θεωρητικος :-) δεν μου το αναγνωριζει.

      3. Οι επιπτωσεις της αποφυγης εκπαιδευσης σε τεχνικα επαγγελματα

      Η βιομηχανικη /βιοτεχνικη κουλτουρα περνουσε απ ο τους γονεις στα παιδια περιπου εως το 1970. (Στην Ελλάδα) η επαγγελματική εκπαίδευση είναι -πλεον- έντονα απαξιωμένη: μόνο ένα 25% νέων κατ’ έτος ενδιαφέρονται γι’ αυτήν, με τον ευρωπαϊκό μέσο δείκτη να κυμαίνεται στο 50%. ...

      ....Στα περισσότερα αναπτυγμένα κράτη της Ε.Ε. οι περισσότεροι μαθητές παρακολουθούν την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση και όχι τη γενική. Κράτη όπως η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία, η Φιλανδία, η Ολλανδία, Βέλγιο κ.α. έχουν μεγάλα ποσοστά μαθητών στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση. Η Φινλανδία .....οι μαθητές στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση παρακολουθούν κατά 55,3% επαγγελματική και κατά 44,7% στη γενική εκπαίδευση. Τα επίπεδα αυτά έχουν παγιοποιηθεί και δεν άλλαξαν ουσιαστικά με τη διεύρυνση της Ε.Ε. από 15 σε 27 μέλη. Το μεγαλύτερο ποσοστό μαθητών στην ΤΕΕ κατέχει η Τσεχία με 80,2%. Τα στοιχεία αυτά αναφέρονται στο βιβλίο της ευρωπαϊκής επιτροπής keydataoneducation 2002.»

      http://eetek.gr/index.php/2012-07-19-19-51-52/2012-07-19-19-55-23/18-2012-07-22-07-39-37

      Ενας φιλος μου εργοληπτης, οταν του ειπα για το προβλημα του πολλαπλασιαστη του ΑΕΠ (δηλ. οτι με καθε δις επενδυση επρεπε με ροπη προς καταναλωση 2/3 να απεφερε ΑΕΠ 3 δις), μου απαντα

      -και πως θελεις να λειτουργησει ο πολλαπλασιαστης, οταν πολλα απο τα υλικα ειναι εισαγομενα , ενω
      οι μεταναστες (χειρωνακτες, τεχνιτες) εργαζομενοι βγαζουν τα χρηματα που κερδιζουν στις πατριδες τους;

      Διαγραφή
    3. Αφώτιστε
      Ο Μανώλης υπέδειξε τον Σένετ .Πραγματικά ενδιαφέρουσα ανάλυση
      Τα εμπειρικά σου παραδείγματα από το χώρο των κατασκευών συνηγορούν στην αίσθηση ενός αδιεξόδου
      Η ρευστοποιημένη εργασία εκτός σταθερών διαδικασιών μαθητείας, δημιουργεί ως αντανάκλαση ένα αντίστροφ πρόβλημα:
      Το αίτημα εργασίας σε συνθήκες καταθλιπτικής ανεργίας γίνεται αίτημα επιστροφής στον εργασιακό κόσμο της ρευστότητας και του λευκού κολάρου.
      Η ελληνική πολυσθένεια γίνεται όρος της εργασίας αλλά και όρος αναζήτησης της εργασίας
      Ετσι δεν είναι ανεξήγητη η μεταμόρφωση του αντιμνημονίου δε "ηθικό- παρηγορητικό" μνημόνιο αφού τα αιτήματα και οι ψυχικές διαθέσεις έχουν οργανωθεί , σε προηγούμενη φάση, ως αιτήματα ενός κόσμου χωρίς εργασιακή πειθαρχία.

      Διαγραφή
    4. Το 1986 επισκεφθηκα στην Αθηνα, εναν κατασκευαστη λεβητων στερεων καυσιμων (πυρηνοξυλο, κ.λ.π.) αυτο που μεταγενεστερα ονομαζουν βιομαζας. Ο πρωην βιοτεχνης μου δειχνει ενα λεβητοποιειο 200 τ.μ. οπου ακομη κατασκευαζε τους λεβητες (αυτη ειναι η πρωτη μου αγαπη ειπε με πικρη ειρωνια).
      Ομως η επιχειρηση επιβιωνει απο το εμποριο μου ειπε , δειχνοντας μου ενα μεγαλο κτιριο-αποθηκη των εισαγομενων απο την Ιταλια ειδων κεντρικης θερμανσης.

      Στην Ιταλια εχουν καταφερει να εχουν χιλιαδες μικρομεσαιες επιχειρησεις εξειδικευμενες λ.χ. αροτικης βιομηχναις, ..., αυτες γυρω απο τα εργοστασια παραγωγης οχηματων, κλπ. Εμεις δεν το καταφεραμε αρκετα , διοτι αποφασιασαμε οτι θα εισαγαμε τα περισσοτερα αναλογα ειδη. Απο το προηγουμενο σχολιο μου για τον πολλπλασιαστη ΑΕΠ, προκυπτει οτι χωρις υποστηρικτικη βιομηχανια/βιοτεχνια παραγωγης εξοπλισμου που θα ενσωματωνεται στις οποιες επενδυσεις, η αναπτυξη θα ειναι αναιμικη .

      Διαγραφή
  4. Εξαιρετική αναλυση, Γιαννη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλίκη
      Το ίδιο το περιστατικό είναι τοσο ενδιαφέρον , όπου πια η ανάλυση απλώς αναδεικνύει τις αντιφάσεις της συγκυρίας
      Την ώρα που η ανεργία "καλπάζει" δεν ευρίσκονται οι κατάλληλοι εργαζόμενοι !!!!

      Διαγραφή