Trailers

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Lars von Trier  έχει τη δική του μεγάλη συμβολή στον σύγχρονο κινηματογράφο. Έχω απολαύσει σχεδόν όλες τις ταινίες του. Όταν είδα όμως τον Αντίχριστο  , κατάλαβα ότι  το σινεμά του γίνεται  πλέον μια μανιέρα. (πηγή) Στηρίζεται σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο,  όπου μια χαοτική  υπαρξιακή αναζήτηση περιτυλίγεται  με μια ζελατίνα σκληρότητας. Η σκληρότητα του έγινε επινενοημένη, χωρίς συνάφεια , προβάλλεται όμως με μια άψογη εικαστική ματιά. Η εικαστική αρτιότητα του όμως δεν επαρκεί για να ολοκληρώσει το έργο.

Πέρασαν τα χρόνια και ο Trier παρουσίασε το Nymphomaniac ,   σε δύο μέρη. Οι κριτικές ήταν αναμενόμενα αντιφατικές. Δεν είναι λίγοι που είδαν ένα υπαρξιακό δράμα υψηλών τόνων.(πηγή) Δεν είδα την ταινία γιατί φοβήθηκα  πως πλέον η μανιέρα -σκληρότητα του είχε μια νέα διάσταση. Απευθύνεται σε μια κατηγορία θεατών που έχει εθιστεί στο freak, επομένως δεν υπήρχε καν μια αντίστιξη "βάναυσο-υπαρξιακό". 

Δεν είδα την ταινία αλλά είδα το επίσημο εισαγωγικό απόσπασμα (trailer) του Nymphomaniac στην έκδοση directors cut  για τη διανομή εκτός αιθουσών (πηγή) .Είναι σαφές ότι απευθύνεται στον θεατή που έχει εξοικείωση με την αισθητική του πορνό. Ως αισθητική πορνό ας ορίσουμε τις γκρο πλαν λήψεις των επίμαχων διαδικασιών. Το απόσπασμα του υπαρξιακού Nymphomaniac είναι 25 δεύτερα κοντινών πλάνων  γενετήσιων οργάνων και των συνδυασμών τους.

Η κρίση για μια ταινία μέσω του trailer της είναι μια επιτρεπόμενη επιπολαιότητα. Ας δούμε όμως ένα άλλο απόσπασμα.

Πριν 40 χρόνια ο Oshima, στην αυτοκρατορία των αισθήσεων, σοκάρει την Ιαπωνική κοινωνία, προβάλλοντας πολλές  σκηνές ζωντανού σεξ, παιγμένες  από τους αυθεντικούς ηθοποιούς .Οι σκηνές ήταν σαφείς  χωρίς κοντινά, και εντασσόταν σε μια υπόθεση ερωτικού παροξυσμού, η οποία κορυφωνόταν  με τη δολοφονία και τον ευνουχισμό του εραστή, ακριβώς στο τέλος της ερωτικής έντασης. Η ταινία δεν προβλήθηκε για 20 χρόνια στην Ιαπωνία. Στο trailer (πηγή) της ο Oshima δεν είναι φειδωλός στην παρουσίαση των σωμάτων, Ουσιαστικά, περιγράφει ολόκληρη την ιστορία στην ερωτική σωματική διάσταση, χωρίς περιορισμούς.

Η διαφορά Oshima Trier είναι σαφής. Ο Oshima σοκάρει την πουριτανική Ιαπωνία, ενώ ο Trier χρησιμοποιεί ένα οπτικό υλικό ρουτίνας της εποχής: το πορνό.

Στον Trier η ανάδειξη των οργάνων σε στύση είναι ιατρική ανατομική ντοκυμανταιριστική.Ο θεατής του Triers ξέρει ανατομία, φυσιολογία και καλείται μέσω της ιατρικής ανέλιξης να κάνει εξειδίκευση στην ψυχοθεραπεία. Το vimeo του Nymphomaniac ανήκει στον κόσμο  του Grace Anatomy και του House MD.

Αντίθετα το ακραίο του Oshima συντονίζεται με ένα άλλο περιηγητή του αισθητικού σοκ του P. Greenaway (πηγή)

Ο ζωγράφος εικαστικός καλλιτέχνης Greenaway είχε παρουσιάσει μια μοναδική τελετή προετοιμασίας μιας ανθρωποφαγίας όταν μας έδειξε τον Εραστή της γυναίκας του  Κλέφτη  , ψητό  με όλα τα συνοδευτικά ,πατάτες πιπεριές λαχανικά μυρωδικά .Ο Κλέφτης  θα αναγκαστεί να φάει τον Εραστή  σε ένα από τα μεγαλοπρεπή δείπνα του.

Στον Greenaway η σκληρότητα είναι μαγεία ,τελετή. Ο αντεραστής θυσιάζεται, δεν εξουδετερώνεται. Ομοίως στον Oshima η ερωτική αναπαράσταση είναι το πέρας μιας αυστηρής τραγωδίας.

Εδώ και μερικά χρόνια, στα social media, τα δημοφιλή βίντεο είναι το επόμενο στάδιο του γκρο πλαν πορνό: εγχειρήσεις οργάνων με κοντινά πλάνα σε σπλάχνα εντόσθια στομάχια έντερα .Υποτίθεται πως τα "ανεβάζουν" για εκπαιδευτικούς λόγους αλλά το κοινό απολαμβάνει το τεμαχισμένο "ένδον" του σώματος καθώς η απόλαυση του υποτιθέμενου "απόκρυφου σώματος" έχει εξαντληθεί.

Στην ιατροτεχνική αισθητική διαδρομή του Trier (Grace Anatomy, House M.D)  η επόμενη ταινία θα είναι το υπαρξιακό δράμα ενός κανίβαλου, με πραγματικές σκηνές ανθρωποφαγίας.Η αρτιστική εικονοποίηση του πορνό, ως μέρος ενός υπαρξιστικού κινηματογραφικού δοκιμίου, δεν  είναι καν αισθητική καινοτομία. Το vimeo του Nymphomaniac ανήκει στα προσεχώς του National Geographic για την αναπαραγωγή του δελφινιού