Κυριακή 14 Μαρτίου 2021

Ηθική σε ένα κόσμο ξένων

 


Οι πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικά με τις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο του θεάματος , προκαλούν αναπόφευκτα την ανάγκη διερεύνησης των βαθύτερων αιτίων.

Ένα πρώτο ερώτημα είναι αν η σεξουαλική εργαλειοποίηση η οποία  αναδύεται ατομικά από βαθύτερες ορμέμφυτες διαδρομές , βρίσκει μια αισθητική και ηθική πλαισίωση εντός των συμφραζομένων της συγκυρίας των τελευταίων πενήντα ετών. Μια κοινωνική/οικονομική συνθήκη που αισθητικοποιεί τα πάντα και αντλεί κέρδος από όλες τις πλευρές του βίου, είναι φυσικό να ελαττώνει αντιστάσεις ή ακόμα και να επιτείνει εκτραχηλισμούς: «Impossible is nothing”.

Στην ανάλυση του Γ.Καραμπελιά  (πηγή) ο καπιταλισμός στην αδήριτη ροή του για διόγκωση έχει απεκδυθεί  το πνεύμα αυτοσυγκράτησης και αυταξίας μέσω της συγκέντρωσης πλούτου και εργασίας και αναζητεί νέες αξίες μέσω της ρευστοποίησης κανόνων, φύλων, εθνών. Αυτή η ρευστοποίηση  όλων των πλαισίων τροφοδότησε ένα πνεύμα εργαλειακού πανηδονισμού που έχει προταθεί  ήδη  ώς βίος και φιλοσοφία από το Σαντ. Δεν είναι ο φιλόσοφος Σαντ που προσλαμβάνεται  σαν σύμβολο ατομικής αυτονομίας αλλά και το φυσικό πρόσωπο Σαντ που βαρύνεται με εγκλήματα. Έτσι ο «ενιαίος» Σαντ επανεισάγεται ως φιγούρα που συμβολοποιεί τον σύγχρονο ιδεολογικοποιημένο  ηδονισμό.

Σύμφωνα με τον ΓΚ, εντός αυτού του ρεύματος μπορούμε να κατανοήσουμε τις εκτραχηλισμένες συμπεριφορές που αναζητούν μια αισθητική τεκμηρίωση για παράδειγμα στον «Μάγο» του Τζον Φόουλς. Στην σχετική συζήτηση αναφέρθηκαν παραστάσεις πριν το 2010  στις οποίες  η σκηνοθεσία του Λιγνάδη παραπέμπει απευθείας σε ευδαιμονιστική διάλυση και ηθική εξαχρείωση  .Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε από τους συζητητές, πρόδρομο φαινόμενο της χρεοκοπίας.

Είναι προφανές πως για τα συμφραζόμενα  αυτών των ακροτήτων μπορεί να αναπτυχθεί προβληματισμός προς πολλές κατευθύνσεις. Ας προσθέσουμε άλλες δύο οπτικές.

Ελευθερία και Ηθική

Ας διεισδύσουμε στη σκέψη του Ε Λεβινάς , η οποία εφάπτεται με την «καθ’ ημάς» ορθόδοξη θεολογία των Χ.Γιανναρά (1).

Ο Λεβινάς στο «Ολότητα και Άπειρο» ορίζει δύο φιλοσοφικά ρεύματα , εκ πρώτης όψεως ετερογενή στα οποία διαπιστώνει τη φιλοσοφική κατηγορία  του απρόσωπου «Ουδέτερου»: αυτά είναι το «Χαιντεγκεριανό είναι του όντος» και ο «απρόσωπος Λόγος» του Χέγκελ ( Ολότητα και Άπειρο σ 384). Ας παρακολουθήσουμε τον Λεβινάς:

«Η επιθυμία που μαγεύεται μέσα στο Ουδέτερο  αποκαλύφθηκε στους προσωκρατικούς . Σ’ αυτούς  η επιθυμία ερμηνεύεται ως ανάγκη και κατά συνέπεια οδηγείται στην ουσιώδη βία της πράξης και έτσι αποπέμπει τη φιλοσοφία για να βρει ικανοποίηση στην τέχνη ή την πολιτική»(Ibid σελ 43).

«Η χαιντεγκεριανή οντολογία υποτάσσοντας κάθε σχέση με το «όν» στη σχέση με το «είναι» επιβεβαιώνει το πρωτείο της ελευθερίας απέναντι στην ηθική. Η ελευθερία προβάλλει μέσω μιας υπακοής στο είναι : δεν κατέχει ο άνθρωπος την ελευθερία αλλά η ελευθερία τον άνθρωπο».( Ibid 43)

Καταλήγει ο Λεβινάς:

«Η ηθική δεν είναι κλάδος της φιλοσοφίας , αλλά η πρώτη φιλοσοφία»

Θα μπορούσαμε λοιπόν να δούμε στην  ιδεολογικοποιημένη κακοποίησης την επικράτηση ενός λόγου που εδραιώνεται  στην ελευθερία: ενός λόγου που τακτοποιεί την Ηθική ως δευτερεύον επίδικο για να εξασφαλίσει  τη λειτουργικότητα του συστήματος.

Αν διαστείλουμε τη σκέψη του Λεβινάς τότε μπορούμε να πούμε πως η ιδεολογικοποίηση του εκτραχηλισμού  προκρίνει την Ελευθερία έναντι της Ηθικής και συνεπώς  το Πρόσωπο είναι καταδικασμένο να παραβιάζει την Ηθική.

Σε αυτά τα συμφραζόμενα  η αναπόφευκτη αντίδραση σ’ έναν αχαλίνωτο κόσμο ηδονικών ροών χωρίς όρια τροφοδοτεί μια επιστροφή προς αρχαϊκές   δεοντολογίες. Η επανεισαγωγή ενός δευτερογενούς φονταμενταλιστικού  Ισλαμ στη Δύση, η διαρκής παρουσία του ορθόδοξου Εβραισμού στην πολιτική του Ισραήλ, η σύνδεση  της  εικόνας Πούτιν με  την Ορθοδοξία , η ενίσχυση του θεμελιακού Βραχμανισμού στην Ινδία έχουν τη διάσταση μιας «Ηθικής» αντίστασης , ενός πρωτείου της Ηθικής που προσπαθεί να εξισορροπήσει την κυριαρχία της «ελευθεριότητας».

Πως όμως αντιμετωπίζεται η ηθική από τους υπέρμαχους της ελευθερίας;

 

Η Φιλελεύθερη Οπτική

Το ζήτημα της ηθικής είναι θεμελιακό στη φιλελεύθερη σκέψη.

Στον Χάγιεκ, η «Ανοικτή Κοινωνία» μπορεί να λειτουργήσει μόνο εντός των ορίων της ηθικής συμμόρφωσης  και του απόλυτου σεβασμού του άλλου.

«Η ηθική πρόοδος που έχει συντελεστεί  , στο πλαίσιο της ανοικτής κοινωνίας, δηλαδή η επέκταση της υποχρέωσης να μεταχειριζόμαστε ισότιμα όχι μόνο τα μέλη της κοινότητας αλλά άτομα μεγαλύτερου κύκλου και τελικώς όλους τους ανθρώπους , έγινε επιτακτική με κόστος τη χαλάρωση  ενός επιβεβλημένου κανόνα : είναι ο κανόνας  που υποχρεώνει  την ευημερία των άλλων μελών της ομάδας μας (The miracle of social justice p 146).

Στον Χάγιεκ και άλλους συντηρητικούς φιλελεύθερους το θέμα είναι αν το πλέγμα ηθικών κανόνων επιβάλλεται μέσω μιας κρατικής επιταγής ή αν αυτοί αναδύονται μέσω των μακρόσυρτων, αέναων αυτορρυθμίσεων της ανοικτής κοινωνίας. Χωρίς αυτούς τους κανόνες είναι αδύνατη η λειτουργία της οικονομίας της αγοράς. Ο Φουκουγιάμα έχει μελετήσει στατιστικά το φαινόμενο και  αποδεικνύει ότι οι κοινωνίες και εκείνες οι ομάδες  ( εθνικές , μειονοτικές κλπ)  που έχουν υψηλό ηθικό κεφάλαιο έχουν αποδεδειγμένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, σταθερούς θεσμούς και λιγότερη διαφθορά ( Trust 1995)

 

O Φ. Φουκουγιάμα έχει συνδέσει  τις συμπεριφορές με βάση τις τεχνολογικές αλλαγές στην κοινωνία. Έτσι προβάλλει  την, κατά περιόδους,  ηθική χαλάρωση  ως φυσικά αναμενόμενη αναντιστοιχία -αρρυθμία μεταξύ κοινωνίας και οικονομίας.

Αν για τον Λεβινάς έχουμε μια θεμελιακή πόλωση «Ηθική -Ελευθερία» όπου η «Ελευθερία» υπερτερεί στον Φουκουγιάμα έχουμε μια αέναη πόλωση μεταξύ «Κοινωνίας- Οικονομίας»  η οποία είναι ενίοτε έκκεντρη  προς όφελος της οικονομίας . Έτσι ο Φουκουγιάμα βλέπει τις ανησυχίες για τον ηθικό ξεπεσμό ως ηχώ των   αντιρρήσεων του συντηρητικού εχθρού της Γαλλικής Επανάστασης Edmoud Burke, ο οποίος καταλόγιζε  στην επανάσταση την κατάρρευση των παραδοσιακών αξιών.

Ο Φουκουγιάμα προχωρεί ακόμα περισσότερο  καθώς βρίσκει αδικαιολόγητες τις αντιρρήσεις για την αισθητική της εποχής. Υπάρχουν , ως γνωστόν,  κριτικές όπου βλέπουν στον καλλιτεχνικό μοντερνισμό την καθίζηση των αισθητικών κανόνων,  μια αποδόμηση των κοινωνικών ηθών μέσω της Τέχνης .( F.Fukuyama.The Great Disruption p 252)

H Φιλελεύθερη οπτική, λοιπόν, αποδραματοποιεί την εντύπωση του ηθικού ευτελισμού καθώς την προσλαμβάνει ως αναπόφευκτα παροδικό φαινόμενο. Η «ανοικτή κοινωνία» εμπεριέχει τις εντάσεις μεταξύ κοινωνίας -τεχνολογίας -οικονομίας αλλά τελικά φαίνεται να επικρατούν οι ηθικοί κανόνες και οι δεσμοί.

Ωστόσο , καθώς η φιλοσοφία μπορεί να εμβαθύνει  ευρύτερα από την κοινωνιολογία των Χάγιεκ , Φουκουγιάμα ,η επισήμανση του Λεβινάς γίνεται καίρια και γι’ αυτό εισάγεται με ένα  oξύ και σαφές δίλημμα : «Ελευθερία ή  Ηθική». Δεν είναι τυχαία η αναγέννηση της Ηθικής Φιλοσοφία στην οποία  βρίσκουμε εξαιρετικά νέες γόνιμες αναζητήσεις  ( Kwame Anthony Appiah : Κοσμοπολιτισμός -Ηθική σε ένα κόσμο ξένων)

 

(1)         Για την συνάφεια Γιανναρά Λεβινάς ( Πόλις -Οντολογια -Εκκλησιαστικό Γεγονός σ 274)

Photo: Λουκάς Σαμαράς ( 1973)

10 σχόλια:

  1. Ηθική σε εναν άθεο κόσμο, θα λεγα. Ο Λεβινάς με την υπερβολική του έμφαση στην ηθικότητα, τελικά την αποσυνδέει από τον Χριστό και την Εκκλησία. Ο άθεος κόσμος είναι ο κόσμος που είτε εξιδανικεύει και ηθικοποιεί το Είναι, είτε αδιαφορεί και κάνει την καθημερινότητά του ηθική.

    Καλή Σαρακοστή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μανώλη, Καλή Σαρακοστή
      Η αποτίμηση του Λεβινάς υπερβαίνει τη γνώση μου για το θέμα.
      Περιδιαβάζοντας το "Ολοτητα και Άπειρο" όντως δε βλέπω το ρήγμα-γεγονός που θεσμίζει ο Χριστός, αλλά το "'Απειρο" του είναι η μεταφυσική προοπτική που καταθέτει. Ταυτόχρονα με σαφήνεια υπερβαίνει το ολοκληρωτικό Είναι του Χαιντεγκερ . Ας αφήσουμε το θέμα ανοικτό.

      Διαγραφή
  2. Το διλημα ηθηκη ή ελευθερια ειναι το αν θα καθοριζουμε εμεις το σημαινον ή αν μας καθοριζει αυτο.Στην ψυχαναλυση του Λακαν η απουσια ενος κυριου σημαινοντος ειναι η ψυχωση και η ρευστοποιηση της σεξουαλικης ταυτοτητας, ενω η υπαγωγη σε ενα κυριο σημαινον ειναι η αναληψη του ρολου του φυλου.Στην πρωτη περιπτωση κατακταμε την υπερπαολαυση ενω στη δευτερη αναζηταμε την απολαυση στο μετρο που μας την παραχωρει ο Κυριος, ποτε ομως πληρη, σε διαρκεις καταναλωσεις εμπορευματων.Το ερωτημα ειναι γιατι εφοσον το Κεφαλαιο εχει queer ταυτοτητα την αρνηται στους αλλους και δια μεσω των αλλων ενω τους διαμορφωνει ως εξουσια?Γιατι καποιος πρεπει να κανει το χειρονακτη.

    https://existentialcomics.com/comic/385?fbclid=IwAR0R-_pbAW5czAX70hOL_CD1a9QtRnTlHWuVgFsJe-6iNnfAhF03tDxbTP8

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε True
      Ερεθιστική η αναφορά του Κεφαλαίου ως queer.Αν κρατήσουμε αυτή την τυπολογία , δανεισμένη από τις ερωτικές ταυτότητες, και αν θεωρούμε το Κεφάλαιο ως αντίστοιχο του Χεγκελιανού Πνεύματος, ίσως θα το λέγαμε trans. Η queer ταυτότητα είναι μάλλον μη ταυτότητα είναι εκτός τυπολογίας φύλων συμπεριφορών ενώ η trans μεταβάλει φύλο . Το Κεφάλαιο πάντα αλλάζει σε μια σταθερή ταυτότητα ( χρήμα, επένδυση, χρηματιοικονομικό παράγωγο , εμπόρευμα) οπότε μου φαίνεται περισσότερο trans.

      Διαγραφή
    2. Παντως η τελικη σοφια που θα αποκομισουμε απο το κινημα me too ειναι οτι ο ερωτας ειναι βιασμος διαμεσολαβημενος απο το Υποκειμενο,και οτι στην πραγματικοτητα ακομα και στην πιο υγιη ερωτικη σχεση δεν υπαρχει αμοιβαιοτητα αναγνωρισης και ελευθερια επιλογης και απο τις 2 πλευρες.Αυτο αποδυκνυεται οταν σε περιπτωσεις σεξουαλικης κακοποιησης το θυμα διαγραφει απο τη μνημη του το συμβαν.Αυτο δεν ειναι απλα αποτελεσμα ενος μηχανισμου αμυνας απο την πλευρα του υποκειμενου απενατι σε μια τραυματικη εμπειρια,αλλα κυριως μια συγκαλυψη που προερχεται απο τον Αλλο.Στη σοβιετικη ψυχολογια που ειχε κληρονιμισει απο τον γερμανο ψυχολογο Γουιλιαμ Στερν ο οποιος ειχε ασχολιθει και με παιδικες κακοποιησεις η μνημη ειναι κοινωνικα διαμεσολαβημενη πραξη.Θυμομαστε μονο οτι επιτρεπει το κρατος με οτι σημαινει αυτο ακομα και για τις επιστημες ή την ιστορια.
      Απο εκει και περα η γραμμη υπερασπισης των κατηγορουμενων θα στιριχθει στο Χεγκελ.Η μια αυτοσυνειδηση κανει στον εαυτο της οτι της κανει η αλλη.Οι δικηγοροι θα προσπαθησουν να αποδειξουν οτι τα θυματα τα θελαν και τα παθαν.

      Το πρωτο τραγουδι ειναι του Μανσον ο οποιος προσφατα κατηγορηθηκε για σεξουαλικη κακοποιηση απο προιν συντροφους του.Το δευτερο ειναι Nirvana και Rape me.

      https://www.youtube.com/watch?v=FNYIBpUdFQg
      https://www.youtube.com/watch?v=4TsqlT0rfJI

      True Infinity

      Διαγραφή
  3. True
    Βρίσκω προβληματική τη συσχέτιση πραγματικής και ψυχαναλυτικής ανισοτιμίας στην ερωτική σχέση. Ο βιασμός είναι απ'ευθείας προσβολή και εξουδετέρωση ενός "αντίπαλου" ενώ η ψυχανάλυση είναι ερμηνεία που ίσως δεν ισχύει. Άλλωστε υπάρχουν τόσες σχολές ψυχιατρικής. Η διατύπωση σου αφήνει πολλά κενά και δεν συμφωνώ, αν και καταλαβαίνω το πνεύμα.Όπως είναι γραμμένο το σχόλιο η αναφορά στον Μάνσον είναι σχεδόν θετική(;) Όπως σου είπα κατάλαβα την ουσία αλλά ας χειριστούμε την ψυχανάλυση με μέτρο γιατί τότε και ο Χίτλερ είναι τελικά θύμα μιας στρεβλής σχέσης των γονιών του. Ευχαριστώ για τις μουσικές . Τα λέμε
    Όπως πάντα άψογες οι επιλογές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν πηρα καποια θεση.Ειμουνα περισσοτερο αξιολογικα ουδετερος και εξεφρασα μια αγωνια που διαπερνα τους αντρες μετα την εκδηλωση του κινηματος me too,το κατα ποσο δηλαδη εχουν υπαρξει και οι ιδιοι θυτες χωρις να το εχουν καταλαβει.Τωρα οι αντιρρισεις στην ψυχαναλυση εχουν βρει στην ιδια τη ψυχαναλυση τη θεση της αποθησης.Στον οργανομενο πολιτικο λογο θα βρουμε ας πουμε τη συντηρητικη αποθηση των φιλελευθερων που μαχονται για να πεισουν οτι η ψυχαναλυση δεν ειναι επιστημη.

    true inifity

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο "επιτυχημενος" ναρκισσος οταν παρενοχλει ή βιαζει ειναι ως να αυνανιζεται με εναν ανθρωπο που δεν συμμετεχει.

    Μια προχειρη γουγλο-μεταφραση με λιγες επεμβασεις, παλαιοτερου αρθρου ειδικου με θεμα ψυχοπαθολογια και πολιτικοι. Ο ναρκισσος πολιτικος.

    «The Narcissistic Politician
    How politics forge narcissistic pathology
    Published on January 18, 2014 by Mark Banschick, M.D. in The Intelligent Divorce

    All animals are equal, but some animals are more equal than others.
    George Orwell
    The visionary lies to himself, the liar only to others.
    Friedrich Nietzsche

    […..]

    Ο δρόμος προς τoν Ναρκισσισμό:

    Τι προδιαθέτει τους ανθρώπους στον ναρκισσισμό;

    Μερικοί άνθρωποι βιώνουν σοβαρή και σημαντική στέρηση στην πρώιμη παιδική ηλικία. Μπορούν να κοιτάξουν να αποζημιωθουν με επιτυχία στις τέχνες, τα χρήματα, τη δύναμη ή τη φήμη. Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο και μπορεί να είναι ενα ευγενές καλεσμα.. Ένα άτομο ανερχεται από τον πόνο και αισθάνεται υποχρεωμένο να πετύχει. Αυτό γίνεται ναρκισσιστικο όταν (το ατομο) είναι πρόθυμο να βλάψει τους άλλους για να επιτύχει τον σκοπό του. Το επείγον της επιτυχίας είναι απελπισμένη αναγκη και άλλοι θεωρουν καλύτερο να φευγουν από το δρόμο.

    Άλλοι αναπτύσσουν την ανάγκη για την επικύρωση σαν τοξικομανής που χρειάζεται φάρμακα – χωρίς τέλος. Μπορεί να είχε καλούς γονείς που προσπάθησαν να δώσουν την αγάπη που χρειαζόταν, αλλά ποτέ δεν ήταν αρκετη. (Παράδειγμα: ο μεγαλύτερος τραυματισμός του πρωτοτοκου ήταν όταν γεννήθηκε ο αδελφός του.)

    Ακόμα άλλοι έχουν μια συνταγματική τάση να βλέπουν τους άλλους ως αντικείμενα για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους. Είναι δύσκολο για αυτούς να εντοπίσουν πραγματικά με άλλο πρόσωπο τις δικές τους ανάγκες : είναι πάρα πολύ απαιτητικές. Οι ναρκισσοι συχνά αποτυγχάνουν να νοιάζονται πραγματικά για τους άλλους, εκτός αν κάτι σημαίνει για αυτούς (υγιής ναρκισσισμός βρίσκεται στα μικρά παιδιά και μερικοί άνθρωποι δεν μεγαλώνουν ποτέ έξω από αυτό.)
    Είναι ενδιαφέρον, ότι 5% περίπου των ατόμων με διπολική διαταραχή έχουν NPD(Narcissistic personality disorder, a cluster B personality disorder). Χωρίς αμφιβολία, οι εναλλαγές της διάθεσης της Διπολικής Διαταραχής, επηρεάζουν την αίσθηση ενός ατόμου για τον εαυτό του. Όμως, σε αντίθεση με την τυπικό ναρκισσισμο, ο πληθωρισμός του εαυτού σε επεισόδια μανίας ή υπομανίας αντικαταθισταται από μια πιο νηφάλια και αρνητική αίσθηση του εαυτού, όταν οι κύκλοι διάθεσης της διπολικής του διαταραχής είναι προς τα κάτω. Σε αντίθεση, οι ναρκισσιστες τείνουν να παραμείνουν δικαιωμένοι και υστερόβουλοι/ εκμεταλλευτες (χειριζόμενοι άλλους αδικως ωστε να κερδισουν πλεονέκτημα ή όφελος) ή χρησιμοποιωντας μια κατάσταση – όταν είναι αναστατωμένοι μπορούν να μετατραπούν σε εκδικητικούς και θυμωμένους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια δια βίου διπολική αστάθεια μπορεί να σφυρηλατήσει μια προσωπικότητα που είναι αμυντική, που εύκολα προσβάλλεται και είναι εκμεταλλευτική και μερικοί μπορεί να καταλήξουν στην κατηγορία διπολική διαταραχή με ναρκισσιστική χαρακτηριστικά. Ένας πολιτικός μπορεί να ταιριάζει το πρότυπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τέλος,υπάρχει και άλλος τρόπος ναρκισσισμου – οι άνθρωποι που έχουν μεγάλα προσόντα, όπως η νοημοσύνη, η ομορφιά, οι αθλητικές επιδόσεις, ο πλούτος, το ταλέντο ή χάρισμα. Για αυτούς , η ναρκισσιστική σκέψης συχνά ενισχύεται από όλους του περιγύρου τους. Αυτό το περιβάλλον που προκαλείται από ναρκισσισμό αποτελεί κίνδυνο για τους διάσημους ανθρώπους όπως είναι οι πολιτικοί και επαγγελματίες αθλητές.

    Ο δρόμος προς τον ναρκισσισμό μπορεί να περιλαμβάνει συχνά ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω.

    Φήμη και ναρκισσισμός:

    Ποιος συγκρατει πραγματικά πλούσιους ή όμορφους ανθρώπους τα συνήθη πρότυπα – ή επαγγελματίες αθλητές για το θέμα αυτό; Η λογοδοσία απαιτείται για τις σχέσεις. Και, αν αφήσουμε τους ανθρώπους να ενεργούν σαν ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω τους, δεν θα τους κάνουμε χαρη. Κανείς δεν είναι περισσότερο «ειδικος» από τν άλλο, όμως, με αρκετή ώθηση και το ταλέντο, αφήνουμε ορισμένους ανθρώπους από το γάντζο όταν μας απογοητεύσει.

    Κοιτάξτε τη δική σας ζωή. Υπάρχει πιθανώς κάποιος που ειναι μη ανιχνευσιμος για τον φονο και είναι ανέγγιχτος από την κριτική. Μερικοί από αυτούς τους άνθρωπους έλκονται από την πολιτική….
    [….]»

    http://www.psychologytoday.com/blog/the-intelligent-divorce/201401/the-narcissistic-politician

    ΥΓ Μερικά παραδείγματα

    Napoleon Bonaparte

    Sir Winston Churchill

    Abraham Lincoln

    Theodore Roosevelt

    Στην Ελλάδα ειχαμε πρωθυπουργο, υπουργους,…., αλλα ισχυει ο νομος των προσωπικων δεδομενων)

    Αφωτιστος Φιλελλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτο το κειμενο μαλλον τα εξηγει καλυτερα
    [...]
    Χαρακτηριστικό # 1: Η «σκοτεινή τριάδα» της προσωπικότητας

    Την σκοτεινή τριάδα της προσωπικότητας την απαρτίζουν τρία χαρακτηριστικά: ο ναρκισσισμός, η ψυχοπάθεια και ο μακιαβελισμός. Αυτά, όταν εμφανίζονται σε επίπεδο χαμηλό, αποτελούν κομμάτια της προσωπικότητας των ανθρώπων, όπως για παράδειγμα η ειλικρίνεια ή η ευσυνειδησία. Ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζονται αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν διαφέρει από οποιαδήποτε άλλα στοιχεία της προσωπικότητας. Υπάρχουν όμως κάποιες γενετικές ενδείξεις, αλλά κυρίως το περιβάλλον και η ανατροφή, που παίζουν τον καθοριστικότερο ρόλο στην εξέλιξη και στην ένταση των παραπάνω χαρακτηριστικών (που οδηγούν σε κλινικές διαταραχές).

    Ο ναρκισσισμός θεωρείται ως το πιο προσαρμοστικό και κοινωνικά αποδεκτό από τα τρία χαρακτηριστικά. Οι ναρκισσιστές χαρακτηρίζονται από την τάση να αναζητούν συνεχώς εξωτερική επιβεβαίωση, προσοχή, υπέρμετρη αυτοπεποίθηση και αισθήματα μεγαλομανίας. Οι ναρκισσιστές βρίσκουν έναν τρόπο να δικαιολογήσουν τη σεξουαλική παρενόχληση, εάν πιστεύουν ότι έχουν στερηθεί σεξουαλικές εμπειρίες που «αξίζουν» να ζήσουν, αγνοώντας κατά κανόνα τα συναισθήματα των άλλων και με απολυτή έλλειψη αυτοκριτικής.

    Στη συνέχεια, η ψυχοπάθεια περιστρέφεται γύρω από δύο πράγματα: την ατρόμητη κυριαρχία και την επιθετική παρορμητικότητα. Επίσης εμφανίζουν φτωχή συναισθηματική ζωή και έλλειψη του αισθήματος ντροπής. Γενικά, τα χαρακτηριστικά της ψυχοπάθειας χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: αυτά που έχουν σχέση με την συναισθηματική αποστασιοποίηση και αυτά που περιλαμβάνουν έναν αντικοινωνικό τρόπο ζωής. Με άλλα λόγια, οι ψυχοπαθείς είναι τολμηροί, χειριστικοί και εκμεταλλευτές. Και αυτοί δεν έχουν ενσυναίσθηση αλλά υπερέχουν στο να μιμούνται τα σωστά συναισθήματα προκειμένου να εκμεταλλευτούν τα θύματά τους. Οι ψυχοπαθείς παρενοχλούν σεξουαλικά για έναν λόγο – επειδή το θέλουν. Εάν η ευκαιρία παρουσιαστεί (ή δημιουργήσουν την ευκαιρία), θα την εκμεταλλευτούν πλήρως.

    Τέλος, υπάρχει ο μακιαβελισμός, ονομάστηκε έτσι από την προσωπικότητα του Ιταλού αναγεννησιακού πολιτικού Niccolo Machiavelli. Η μακιαβελική προσωπικότητα χαρακτηρίζεται από διπροσωπία στις διαπροσωπικές σχέσεις και τάσεις χειραγώγησης των άλλων. Αναφέρεται στη λεγόμενη χειριστική προσωπικότητα. Επίσης, περιλαμβάνει μια κυνική στάση για την ηθική, έλλειψη φραγμών και πρωταρχικό ενδιαφέρον για το προσωπικό όφελος. Τα άτομα με αυτό το χαρακτηριστικό, εμφανίζουν έλλειψη συναισθημάτων, γεγονός που βοηθά στο να μην δένονται με άλλους ανθρώπους, κάνοντας ευκολότερη την χειραγώγηση τους. Συχνά, υπάρχει συσχέτιση αυτού του χαρακτηριστικού με υψηλή επίτευξη στον εργασιακό χώρο : μακιαβελικές προσωπικότητες συχνά συναντώνται στον χώρο της πολιτικής, των επιχειρήσεων και γενικά σε τομείς με ιεραρχία και δυνατότητες ανέλιξης.

    Από το συνδυασμό των τριών αυτών χαρακτηριστικών προκύπτει ένα μείγμα εκμετάλλευσης, εξαπάτησης και χειραγώγησης σε συνδυασμό με μια απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης, ηθικής και φραγμών όλα τυλιγμένα σε ένα όμορφο πακέτο υπεροχής και μεγαλομανίας.[...]https://www.spiritus-animus.gr/2021/02/07/%CF%83%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%87%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7/

    ΑπάντησηΔιαγραφή