Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Ο παραλογισμός που σώζει (;)


Βρέθηκα πριν μερικές εβδομάδες σε ένα χώρο όπου ο ελληνικός "εξαιρετισμός" είχε λαμπρή παρουσία. Ελληνικές εταιρίες παρουσίαζαν καινοτόμα προϊόντα έκλειναν παραγγελίες προς τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες.

 Αυτή είναι η μισή αλήθεια.

 Η άλλη μισή είναι πως αυτός ο εξαιρετισμός ήταν σχετικά ο πιο αδύναμος πχ η κυπριακή παρουσία ήταν σχεδόν ισοδύναμη η τουρκική παρουσία δυο κλίμακες πιο πάνω σε τεχνολογικό επίπεδο κλπ.

Η αναγωγή είναι εύκολη και αφορά όλους τους τομείς

 Σκέφτομαι ως παράδειγμα τα πανεπιστήμια .Όποτε γίνεται μια συζήτηση για την επάρκεια τους οι υπερασπιστές του Status Quo δημοσιεύουν τα επιτεύγματα διανθισμένα  με τεχνικούς όρους .Το τρικ είναι απλό: Σε κάθε χώρα και κάθε τομέα εφαρμογών υπάρχουν νησίδες αριστείας και ανταγωνισμού .Προβάλεις τις αυτές θετικές εξαιρέσεις, τις  σχεδόν αυτονόητες, ως γενική πρακτική για να υπερασπιστείς την αδράνεια.

Ο ελληνικός θετικός εξαιρετισμός είναι σχετικά αδύναμος και ως τέτοιος λειτουργεί ως μαγεία .Το γεγονός πως απλές περιπτώσεις εξωστρέφειας παρουσιάζονται ως "συμβάντα " είναι η ένδειξη της υστέρησης.

Η βασική ιδέα των μνημονίων ήταν απλή : Μέσω λιτότητας εξορθολογίζονται οι χρηματορροές  των τομέων των μη διεθνώς εμπορεύσιμων για να απελευθερωθούν πόροι που εμμέσως θα απορροφήσουν οι χώροι των εμπορεύσιμων. Οι εξωστρεφείς  κλάδοι θα έλκυαν την οικονομία και κοινωνία. Το κομμάτι της λιτότητας έκανε ότι μπορούσε να κάνει όμως ο λυμφατικός εξαιρετισμός δεν μπόρεσε να πληρώσει το χάσμα . Η κοινωνική δυναμική έγινε κυρίαρχα αμυντική , το brain drain μας έκανε πιο αδύναμους , το αντιμνημόνιο σώρευσε όλα τα παράπονα αταξινόμητα σε μια γενική ατμόσφαιρα θυμού και τώρα είμαστε στη μέση.

Το ancien regime συνεχώς αποκαλύπτει τα βοθρολύματα του  (δημοσιογραφικοί εκβιασμοί υψηλού και χαμηλού επιπέδου) , οι πρώην αντιμνημόνιακοι βασίζονται μονίμως στην μεταφυσική υπέροχη εκφωνούμενων καλών διαθέσεων , την ώρα που τα τετελεσμένα γίνονται ασφυκτικά. Η συγκυρία απαιτεί υπομονή. Με κάποιο τρόπο η τρέχουσα διακυβέρνηση στηρίζεται στο κοινωνικό υπέδαφος του Ναι, δηλαδή στην αποδοχή ενός μετριασμένου πόνου, ενώ υποτίθεται εκπροσωπεί στο Όχι δηλαδή την ισχυρή αντίρρηση και την ανάγκη μιας τομής.

Στο περιβάλλον αυτό η προσφυγική κρίση παροξύνει την κρίση.

Η προσφυγική κρίση αναδεικνύει την ίδια ισορροπία αδράνειας - εξαίρεσης.

Οι θετικές δράσεις της ελληνικής κοινωνίας, η αλληλεγγύη και η βοήθεια στους οικείους και φίλους που άλλωστε έχουν διασώσει την από κατάρρευση την ελληνική κοινωνία , εκδηλώνονται προς τους πρόσφυγες. Αυτός ο ανθρωπιστικός «εξαιρετισμός» υπογραμμίζεται , φωτίζεται ως εάν να είναι καθολικός και χωρίς να συγκρίνεται με τον αντίστοιχο σε άλλες κοινωνίες. Η Τουρκία εμφανίζεται ως «ενιαία» , υπερτονίζεται η συνάφεια κράτους –διακινητών ενώ αποσιωπάται η αντίστοιχη αλληλεγγύη, που προέρχεται κυρίως από ακτιβισμό πυρήνων που κινητοποιούνται ως μουσουλμανικές αδελφότητες (πηγή). Η περίπτωση της Ιορδανίας  που φιλοξενεί οργανωμένα περίπου 600,000 περνάει απαρατήρητη (πηγή)

Η δική μας αλληλεγγύη προβάλλεται όπως προβάλλεται ο αριθμός των ελλήνων αριστούχων στα ξένα πανεπιστήμια ,ως τεκμήριο σχετικής επάρκειας των δικών μας πανεπιστημίων. Την τελευταία εβδομάδα η αλληλεγγύη προσέλαβε και την ανάλογη χρυσόσκονη του ημέτερου life style.(πηγή)

Η αλληλεγγύη δημιουργεί μια ατμόσφαιρα αλλά δεν μπορεί να λύσει το προσφυγικό.

Η κυβέρνηση σωστά  έχει αναθέσει το υπουργείο σε ένα κλασσικό ακτιβιστή , που γνωρίζει σε βάθος την ανθρωπιστική πλευρά , αλλά αυτό χρησιμοποιείται ως άλλοθι. Από πλευράς διαχείρισης και διοίκησης το σύστημα είναι στο κατώφλι της κατάρρευσης, ωστόσο η το γενικό αίσθημα της συμπόνιας, η ανάδειξη των συγκινητικών προσφορών λειτουργεί όπως και οι λοιποί «εξαιρετισμοί» : ως ψευδαίσθηση μιας αναδυόμενης επάρκειας.

Το Harvard (πηγή)  ήταν πολύ εύστοχο στην ανάλυση της Ελληνικής τακτικής το πρώτο εξάμηνο του 2015 : διαπραγματευτική ακρότητα, υψηλοί τόνοι απέναντι σε συμμάχους  (ευεργέτες σύμφωνα με το Harvard) που κατέληξαν σε  οδυνηρά αποτελέσματα. Περίπου το ίδιο βλέπουμε και στο προσφυγικό : κορώνες αλληλεγγύης, ψευτοδιλήμματα ( ή τους πνίγουμε ή τους σώζουμε )(1) , λεκτική υπεράσπιση του διαφωτισμού και στο τέλος χιλιάδες ανήμποροι πρόσφυγες σε καθεστώς παρατεταμένης ασάφειας.

Δεδομένου ότι πλέον οι πολιτικές ανακοινώσεις λειτουργούν όπως οι εξορκισμοί, δηλαδή μέσω της μαγείας των εκφωνήσεων, γνωρίζουμε πως η κατάσταση παγιοποιήθηκε. Η λύση φαίνεται δύσκολη αλλά είναι μοναδική: ο «εξαιρετισμός» να διογκωθεί και να ελκύσει την αδράνεια διαψεύδοντας την λογική.

 Μόνο αυτός ο παραλογισμός μας σώζει τελικά
 

(1)   Δεν χρειάζεται να διαβάζεις Ζεραρ ντε Βιλιέ για να εντοπίσεις πως το προσφυγικό έχει ασύμμετρες αντιμετωπίσεις. Του κόσμου τα «μυστικά κονδύλια» διακινούνται και δεν βρέθηκε ένας πχ ξένος ανταποκριτής ( χορηγούμενος καταλλήλως)  να κάνει ένα ρεπορτάζ στα παράλια της Τουρκίας και να αποδείξει την διασύνδεση κράτους διακινητών. Δεν είναι και δύσκολο ένα τέτοιο ρεπορτάζ να βρει δίοδο προς κανένα CNN, BBC κλπ (συνηθισμένα πράγματα) Οι κάτοικοι της Τουρκίας ξέρουν εδώ και καιρό τις διαδρομές , τις παραλίες, τα «στραβά μάτια» των αρχών. Η ελληνική κυβέρνηση σωστά μιλά ως ακτιβιστής αλλά υποτίθεται πως διαχειρίζεται ένα κρατικό μηχανισμό με παράπλευρες δυνατότητες οι οποίες εξαντλούνται στον Μαυρίκη.

 

14 σχόλια:

  1. Αμαρτωλή μπαλαντα της πλατείας συντάγματος

    Απ’ τη Σμύρνη , τον Μοριά, τη Σαλονίκη,
    στη Βουλή λαμογιο για καιρό…
    Τώρα στη στενή με φωνάζουν χαζοδίκη…

    Τον τόπο μου κατέστρεψα,που’ναι οι δικοί μου;
    που βόλευα,διόριζα αφειδώς ;
    Σπίτι, πατρίδα μου έχω τον Κορυδαλλο…

    ………………………………………………….

    “Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες
    και τ’ αύριο απ’το σήμερα θε να ‘ναι…”*
    Ξύλο από χέρια άγνωστα, βρισιές
    κι οι φύλακες να με τραβολογάνε…

    Γλέντια, καβγάδες στην TV και στην Βουλη
    χλιδή με κότερα και κοκκες
    παπάδες και πατριαρχεία
    πατρίς , οικογένεια, θρησκεία
    θεέ μου …πάτωσα στην ιεραρχία…..

    “Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
    εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω.”*

    26.08.2015

    *Γαλάτεια Καζαντζάκη, Αμαρτωλό

    ΥΓ Πρεπει να επικαιροποιηθει για την κυβερνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, αν και προτρεχω :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η πρωτοφανής εξομολόγηση του Ομπάμα
    Posted on 12 Μαρτίου 2016 by σχολιαστης

    Protagon / Η πρωτοφανής εξομολόγηση του Ομπάμα
    Ο πρόεδρος άνοιξε την καρδιά του για όσα έκανε και τα όσα σκέφτεται – Πώς παραδοσιακοί σύμμαχοι επιχείρησαν να σύρουν τις ΗΠΑ σε θρησκευτικούς πολέμους – Το λάθος με τη Λιβύη και η μυστική συμφωνία με τον Πούτιν για τη Συρία

    Δεν ήταν μία, δεν ήταν δύο. Ηταν 22.000 σχεδόν λέξεις. Ο Μπαράκ Ομπάμα μίλησε για όλους και για όλα στο Atlantic και όχι μόνο προκαλεί εντύπωση σε media και κοινό, αλλά κινεί και εξελίξεις σε διπλωματικό επίπεδο.

    Ο Τζέφρι Γκόλντμπεργκ κατάφερε και έπεισε τον πρόεδρο των ΗΠΑ να του ανοίξει όχι μόνο την καρδιά του, αλλά και το μυαλό του. Κατάφερε να τον… βάλει κάτω και να συζητήσουν πράγματα που πολλές φορές δεν τα συζητά κανείς μπροστά σε ανοιχτά μικρόφωνα. Που πολλές φορές δεν τολμά κανείς να ακουμπήσει εάν δεν είναι αναλυτής διεθνών σχέσεων. Πόσο μάλλον πολιτικός, πόσο μάλλον πλανητάρχης.

    Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν μάσησε τα λόγια του και κατηγόρησε ορισμένους εκ των παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ για την στάση τους. Για το ότι με τον τρόπο τους, εκούσια ή ακούσια, προσπάθησαν να σύρουν τη χώρα του σε πολέμους με φόντο θρησκευτικές ή κατά τόπους εθνικές διαφορές. Σε συγκρούσεις που δεν απειλούσαν άμεσα ούτε θα μπορούσαν να απειλήσουν έμμεσα την Ουάσινγκτον, τη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο και γενικά τη μήτρα του καπιταλισμού και του δυτικού τρόπου ζωής και σκέψης.

    Τι άλλο έκανε ο Ομπάμα; Ουσιαστικά επιβεβαίωσε αυτό που ανέφερε στην πρόβλεψή της η Stratfor. Το μεγαλύτερο think tank γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής του πλανήτη είχε δημοσιεύσει τις προβλέψεις του για την ερχόμενη δεκαετία και ανέφερε πως οι ΗΠΑ θα αποτραβηχτούν από όλους τους πολέμους που γίνονται μακριά από τα εδάφη τους. Λογικό, τα χρόνια περνούν, το δόγμα αλλάζει, το ίδιο και η εξωτερική πολιτική. Οπως παραδέχτηκε ο Ομπάμα, «η Ουάσινγκτον είναι κουρασμένη με τη Μέση Ανατολή» και δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. «Χρειάζεται να επενδυθεί χρόνος, ανθρώπινο κεφάλαιο, σκέψη, προγραμματισμός, χρήματα και διάθεση στα μέρη που αναπτύσσονται πιο γρήγορα από άλλα. Κι αυτά δεν είναι άλλα από την Ασία και τη Λατινική Αμερική», είπε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ και έδειξε με το χέρι του τα σημεία του πλανήτη που θα αναπτύξουν ακόμη πιο στενές σχέσεις με την πατρίδα του.
    [...

    https://sxoliasths.wordpress.com/2016/03/12/sxoliasths-protagon-02/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. https://www.youtube.com/watch?v=ihDy3dD-iUg

    Marina Abramoviç , (four Performances 1975 -76)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να επιστρεψουμε στους μεγαλους ανατομους της ελληνικης ψυχης

    Μιχαήλ Μητσάκης:
    η ετερότητα
    μέσα από δύο
    «μυωπικά μάτια»
    2
    Ονοματεπώνυμο: Μαρία Μαρκοπούλου
    ΑΕΜ: 1171

    http://ikee.lib.auth.gr/record/129752/files/GRI-2012-9133.pdf
    Επόπτρια μεταπτυχιακής εργασίας: Μαίρη Μικέ

    "....Θέμα του «Παρά την δεξαμενήν»84 αποτελεί ένα γλέντι που στήνει μια παρέα
    φοιτητών, είκοσι με τριάντα χρονών περίπου. Όλοι προέρχονται από την επαρχία,
    Πελοπόννησο, Νάξο, Σύρο, Ρούμελη, Τρίπολη, γι’ αυτόν το λόγο και διατηρούν ακό-
    μη τις παραδόσεις, τραγουδώντας ελληνικά κομμάτια και αδιαφορώντας για οποιοδή-
    ποτε ξενόφερτο ήχο. Διασκεδάζουν, τραγουδώντας δημοτικά τραγούδια από τη Σπάρ-
    τη και τη Μεσσηνία ή το «Άιντε, σαράντα χρόνους έκαμα στους κλέφτες καπετάνιος»
    του Βαλαωρίτη. Δεν έχουν μπολιαστεί με τα νέα ήθη και έθιμα, τα εκ του εξωτερικού
    προερχόμενα. Πρόκειται για σίγουρη έμμεση αναφορά του Μητσάκη στον ξενόφερτο
    τρόπο διασκέδασης των κατοίκων της Αθήνας, στον «ξένο» ήχο και στην αγνότητα
    και γνησιότητα της ελληνικής περιφέρειας. Η αντιπαραβολή των ελληνικών ασμάτων
    με τα ακούσματα ευρωπαϊκών τόνων, με τελική νίκη των πρώτων, αφού σκεπάζουν
    οποιοδήποτε άλλο ήχο, δίνει μια εικόνα πάλι της απογοήτευσης του Μητσάκη για τη
    νέα κατάσταση. Σε συνδυασμό με το γλέντι αυτό μια σκηνή χορωδίας «άπορων παι-
    διών»85 προκαλεί το ενδιαφέρον του αφηγητή, ο οποίος κάθεται και ακούει τις αργές,
    γλυκές, λεπτές, ποικίλες και εναρμόνιες φωνές των μικρών παιδιών να μεταφέρουν
    ήχους της ελληνικής παράδοσης. Παράλληλα ακούγεται ο ήχος ενός πιάνου, που εί-
    ναι σαν να προσπαθεί να χαλάσει τη διασκέδαση της παρέας, οι φοιτητές παραγγέλ-
    νουν κανταΐφι, κατάλοιπο τούρκικων παραδόσεων, και όλα τα στοιχεία δικαιολογούν
    τα πολλαπλά πρόσωπα της ταυτότητας του ελληνικού κράτους, του χαμένου ανάμεσα
    σε Ανατολή και Δύση. Όλα συνδυάζονται και μπερδεύονται. Δεν πιστεύω ότι είναι
    τυχαία η επιλογή από το Μητσάκη μιας παρέας φοιτητών. Είναι εκείνοι που τον βοη-
    θούν να διατηρήσει την αισιοδοξία του πως θα αλλάξουν την κατάσταση και πως θα
    πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, καταδικάζοντας επικίνδυνες πολιτικές και παλαιό-
    τερες ιδεολογίες. Σκηνικό είναι η παλιά Αθήνα, μια Αθήνα που ανακαινίζεται, προσ-
    παθώντας να αλλάξει ταυτότητα με την αλλαγή της όψης των κτιρίων, με μέσα δηλα-
    δή επιφανειακά, που δεν αλλάζουν στην πραγματικότητα την ουσία των γεγονότων.
    Το αφελές, παιδιάστικο και τερπνό τραγούδι των μικρών ξεσηκώνει την πρωτεύουσα,
    «τον σύγχρονον εν Ελλάδι πολιτισμόν, τον σύγχρονον εν Ελλάδι βίον, κατά το ήμισυ
    ευρωπαϊκόν και το ήμισυ έλληνα, κατά το ήμισυ φράγκον και κατά το ήμισυ ανατολί-
    την, δομινοφορούντα μασκαράν, επιχρυσωμένον τενεκέν, βρακάν με ψηλό καπέλ-
    λο…»86

    Το πληρες διηγημα "«Παρά την δεξαμενήν» κατωθι

    http://www.ekebi.gr/magazines/showimage.asp?file=58823&code=7370&zoom=800
    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Εις Αθηναίος χρυσοθήρας»

    "....Στην άλλη κατηγορία ανθρώπων, που δρουν καιροσκοπικά, ανήκει η περίπ-
    τωση του Πέτρου Μεγγλίδη. Είναι ένα κατασκεύασμα της νέας εποχής, ένας εκμε-
    ταλλευτής καταστάσεων και τυχοδιώκτης. Πρωταγωνιστής στο έργο «Εις Αθηναίος
    χρυσοθήρας»77 είναι εκπρόσωπος μιας νέας ταυτότητας, ο οποίος αποζητά το εύκολο
    και γρήγορο χρήμα, την άμεση κοινωνική άνοδο. Συντοπίτης με τον αφηγητή, χαίρε-
    ται μόλις μαθαίνει πως μιλά με έναν απόγονο του ηρωικού γένους Γεωργιάδη, γένους
    αγωνιστών. Η εξωτερική του εμφάνιση καταρχάς δεν αφήνει αδιάφορο τον αφηγητή.
    Το παρουσιαστικό του ταιριάζει απόλυτα με τη νέα κοινωνική ομάδα που εκπροσω-
    πεί. Άνθρωπος πλαδαρός, άγαρμπος, του οποίου το παρουσιαστικό συνάδει απόλυτα
    με το ποιόν του. Είναι εύσωμος, παχύς άντρας, του οποίου «μέγα μέρος εξεχείλιζε».
    Ξυρισμένος με βάση τη μόδα του εξωτερικού, με πλατύ πρόσωπο, φέρει έναν αέρα
    ρέμβης και ζωηράδας στο κωμικό του πρόσωπο. Ένας άνθρωπος με ξεθωριασμένα
    ρούχα, τα οποία μαρτυρούν ότι απέχει πολύ από την εύπορη ζωή. Εκμεταλλεύεται το
    επάγγελμα του αφηγητή, που είναι δικηγόρος, και του ζητά να μεσολαβήσει για την
    απαραίτητη άδεια εκσκαφής μεταλλείων. Χρησιμοποιεί τις επαφές του δικηγόρου με
    βουλευτές, με σκοπό όχι να διοριστεί, αφού πλέον δεν τον ενδιαφέρει να πιάσει δου-
    λειά, όπως πριν («Μα τι να τον κάνω και το διορισμό αν σου ειπώ!... Σήμερα είσαι κι’
    αύριο δεν είσαι!... Μούντζωσ’ τα να πάνε στο διάολο!...»). Αυτό που τον ενδιαφέρει
    είναι να πάρει άδεια, για να σκάψει και να βρει χρυσό στα μεταλλεία. Ταλαιπωρείται
    από αυτήν την έμμονη ιδέα και γίνεται βάρος στον αφηγητή, ο οποίος τον αντιμετω-
    πίζει αρνητικά στην αρχή. Είναι λυπηρό το νέο είδος πολιτών.
    Το Μεγγλίδη δεν τον αφορά η τίμια, και κατ’ επέκταση κουραστική, εργασία,
    αλλά η εύκολη λύση. Ο ίδιος ονειρεύεται να κερδίσει κύρος με την επιχείρηση που
    έχει στο μυαλό του. Θέλει να περνά και να του βγάζουν το καπέλο, όχι να παρακαλεί
    για το διορισμό του. Η αλλαγή κοινωνικού status και η εξουσία τον έχουν μεθύσει.
    Είναι έτοιμος να εκμεταλλευτεί ό,τι μπορεί, για να το καταφέρει. Αν και ανατρέφεται
    σε ηρωικό περιβάλλον, καταντά να ζει τυχοδιωκτικά με όνειρο τα εύκολα κέρδη και
    τα πλούτη τα θαμμένα σε ένα μεταλλείο της Αττικής. Είναι χαρακτηριστική η φράση
    που σαν επωδός ακούγεται από το στόμα του σε όλο το κείμενο: «Πέτραις του θεού
    θα δώσουμε, βουνά του θεού θα δώσουμε λίραις στερλίναις θα πάρουμε!». Κινεί τε-
    λικά την περιέργεια του αφηγητή και μαζί παίρνουν δείγμα από τον υποτιθέμενο χρυ-
    σό. Ένα όνειρο ανολοκλήρωτο για το Μεγγλίδη, αφού πρόκειται για απλούς βράχους,
    απλές πέτρες. Με το ιστορικό αυτό διήγημα ο συγγραφέας καταγράφει τη σύγχρονη
    κοινωνική ιστορία, την πολύ κοντινή στην εποχή του. Θέλει να υπογραμμίσει με τον
    ήρωα αυτόν, απομεινάρι των Λαυρεωτικών στην Αθήνα του 1890, την απομάκρυνση
    των συγχρόνων του από τα ιδανικά του ’21. Ως κυνηγός θεμάτων της σύγχρονής του
    ζωής ο Μητσάκης αναπαριστά το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο των Λα-
    υρεωτικών του 1869 μαζί με τις επιδράσεις που έχει ασκήσει στην πολιτική ζωή του
    τόπου, στο πανεπιστήμιο, στη διοίκηση, στην καθημερινότητα και τη σκέψη των πο-
    λιτών. ..."

    http://ikee.lib.auth.gr/record/129752/files/GRI-2012-9133.pdf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε αναζήτηση του πλούτου στη μικροαστική Αθήνα

    Του Γιώργου ΣΤΑΘΑΚΗ

    Το εκτενές αυτό διήγημα του Μητσάκη είναι ίσως ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά λογοτεχνικά έργα που επικεντρώνονται στην οικονομία. Θέμα του είναι η οικονομική νοοτροπία του γρήγορου πλουτισμού, σύμπτωμα μιας κοινωνίας με προαστική σκέψη, που επιβιώνει ασθμαίνοντας σε μια καθ' όλα αστική Αθήνα.

    [....]

    "....εξιστορεί τα συμβάντα της συγκεκριμένης έκτασης, όπως έγιναν από τον "καιρό των Λαυριακών". Ένας κουμπάρος του από τον Μαραθώνα, του αποκάλυψε ότι σε αυτή την έκταση εντόπισε περίεργες πέτρες. Τις προσκόμισαν στο Χημείο, μάλιστα στον ίδιο τον Χρηστομάνο, (λόγω της μανίας με τα ορυχεία, ο επικεφαλής του Χημείου του Κράτους ήταν τότε διάσημος), και αυτός εντόπισε χρώμιο στη σύνθεση του. Στην εύλογη απορία του Γεωργιάδη, εάν παρ' όλα αυτά η ποσότητα είναι αρκετή προκειμένου να αξιοποιηθεί, και εάν ο Χρηστομάνος το βεβαίωσε, ο Μεγγλίδης απαντά: "Αξίαν; Σπανίαν αξίαν! Και έπειτα, έχω ανάγκη εγώ να μου ειπή ο Χρηστομάνος; Δεν ηξέρω εγώ; Δεν το βλέπω το πράγμα; Αυτό φαίνεται, φως φανερόν! Μην τα σκέπτεσαι καθόλου αυτά! Είναι δική μου δουλειά!". Και επανέρχεται στο σενάριο περί ξένης εταιρείας: "Τα θέλουν αυτά οι ξένοι. Γιατί... βλέπεις... αυτοί έχουν τα μέσα! Να μας δώση καμμιά πεντακοσαριά χιλιάδες, να της το δώσουμε. Έτσι κ' έτσι, πέτραις είναι εκεί πέρα! Τι θα χάσουμε; Παίρνουμε τον παρά, τον κάνουμε τρία μερίδια, (συμπεριέλαβε φαίνεται γενναιοφρόνως και τον Παναγιώτην), και... αντίο Ψυρρή, σου λέει ο άλλος! Γλυτώνουμε και από τις σκοτούρες. Που να κάθεσαι τώρα να σκάβεις, δεν είμαστε μεις γι' αυτά! Εταιρεία να βρης! Άκουσε που σου λέω εγώ!... Το κάτου της γραφής, τι έχουμε να χάσουμε;... Βουνά του Θεού θα δώσουμε, πέτραις του Θεού θα δώσουμε, λίραις στερλίνες θα πάρουμε!" "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. συνεχεια

    [...]

    Μετά από επιμονή του Μεγγλίδη επισκέπτονται την περιοχή, παίρνουν δείγμα του εδάφους και ο Γεωργιάδης το προσκομίζει στον Χρηστομάνο στο Χημείο. Οι θησαυροί είναι φυσικά άνθρακες και τελικά μια μέρα που ο Γεωργιάδης ξεκόβει το θέμα, ο Μεγγλίδης φεύγει θυμωμένος, οριστικά πλέον από το γραφείο του.
    Στο αφήγημα του Μητσάκη το κύριο μέλημα του Μεγγλίδη είναι ο πλουτισμός, η οικονομική ανέλιξη, η αξιοποίηση ευκαιριών. Οι δύο πηγές του γρήγορου πλουτισμού ονοματίζονται: είναι τα ορυχεία και το χρηματιστήριο. Πρόκειται για τις απόλυτες εμμονές των κοινωνικών ομάδων που επιζητούν τον γρήγορο πλουτισμό. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, οι στρατηγικές κοινωνικής ανόδου είναι πιο συμβατικές: δημόσιο και δικηγορία.
    Ο Μεγγλίδης κινείται γύρω από τους πολιτικούς, προκειμένου να εξασφαλίζει κάποια δημόσια θέση. Θεωρεί εαυτόν "διωκόμενο" από "πολιτικούς αντιπάλους" και από μικροσυμφεροντολόγους ανταγωνιστές. Δηλώνει γεωμέτρης και θεωρεί αυτονόητο ότι του αξίζει μια θέση στο δημόσιο, που θα του διασφαλίζει την αξιοπρεπή επιβίωση του.
    O Γεωργιάδης πατάει σε μια άλλη στρατηγική ανόδου: την επαγγελματική μόρφωση. Ο δικηγόρος (όπως και ο γιατρός) θεωρούνται επαγγέλματα που διασφαλίζουν την κοινωνική άνοδο. Πατάει καλύτερα στα πόδια του και είναι πιο δεκτικός στην ορθολογική σκέψη.
    Οι ιδέες περί πλούτου επηρεάζοται από τις κρατούσες απόψεις και τις εξελίξεις στον ευρύτερο διεθνή χώρο. Στις ΗΠΑ η οικονομική άνοδος για γρήγορο πλουτισμό έχει όνομα: τα ορυχεία. Η Καλιφόρνια ζούσε τότε τον πυρετό του χρυσού: το "lets go west" ήταν η ιδεολογία του οικονομικού καιροσκοπισμού. Παράλληλα, η Αφρική αποτέλεσε το νέο πεδίο συγκρούσεων, όπου οι παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις και οι νέες βιομηχανικές χώρες συγκρούονταν για τον έλεγχο περιοχών. Το επίμαχο θέμα είναι φυσικά η απόκτηση πρώτων υλών για τη βιομηχανία. Τα ορυχεία και οι σιδηρόδρομοι αποτέλεσαν προσφιλή πεδία για την ενεργοποίηση του θεσμού των μετοχών και του χρηματιστηρίου, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι τεράστιες επενδύσεις που τα έργα αυτά απαιτούσαν. Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως και οι ΗΠΑ, ενεπλάκησαν στην διαδικασία αυτή. Στην Ελλάδα το θέμα ήταν διαφορετικό.
    Η οικονομική ιδεολογία του ορυχείου είναι απόλυτα συμβατή με τις προαστικές οικονομικές νοοτροπίες των μικροαστικών στρωμάτων, που κινούνται ανάμεσα στο αγροτικό παρελθόν και το αστικό μέλλον: υπάρχουν, εκεί έξω στη φύση, πόροι κρυμμένοι, που η ανακάλυψη τους δημιουργεί, όπως στην προαστική εποχή, πλούτο. Χρυσός ή άλλα ορυκτά, δεν έχει σημασία: μια πρόσληψη του πλουτισμού χωρίς προαπαιτούμενα. Σκάβεις, το βρίσκεις και τελείωσες. Προσομοιάζει με τον κρυμμένο θησαυρό κάποιου παλιού πειρατή, κάποιου πλοίου που προσάραξε, ή με το κρυμμένο απόθεμα ενός πολέμου ή μιας ληστείας. Όπως διεξοδικά αναλύει ο Μητσάκης, την εποχή των Λαυριακών δημιουργήθηκε, πολύ εύκολα και σε πολύ μεγάλες μερίδες του πληθυσμού, η εντύπωση ότι η Ελλάδα κάθεται πάνω σ' ένα απέραντο υπόγειο ορυχείο χρυσού.

    ...συνεχιζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ....συνεχεια
    Εντούτοις, ο νέος χρυσός της βιομηχανικής εποχής είναι διαφορετικός. Τα ορυχεία σήμαιναν εργασία και κεφάλαιο. Και φυσικά επιστήμη και τεχνικές προόδους. Αυτές που μόλις είχαν επιτρέψει την βιομηχανική οργάνωση του ορυχείου.
    Όμως ο Αθηναίος Χρυσοθήρας δεν έχει τέτοιες φιλοδοξίες. Ο πλουτισμός που αναζητά είναι διαμεσολαβητικός και αρπακτικός, όχι βιομηχανικός, συστηματικός και κεφαλαιοκεντρικός. Ο πλούτος, ως προϊόν είτε του κεφαλαίου είτε της εργασίας, φαντάζει εξωπραγματικός, σε κοινωνικές ομάδες εν μέρει κρατοδίαιτες, εν μέρει μικροεμπορευματικές και μικροεπαγγελματικές. Η βιομηχανία, ως οργανωμένη δράση του κεφαλαίου, είναι ξένη προς τον Μεγγλίδη. Η προσδοκία του είναι, αμέσως μετά την ανακάλυψη να πουλήσει την άδεια σε μια ξένη εταιρεία του είδους, η οποία θα αναλάβει την καθαυτή οργάνωση της εξόρυξης.
    Το ελληνικό κράτος παρείχε τότε αφειδώς άδειες για έρευνες προς αναζήτηση ορυχείων. Ο Μεγγλίδης απέκτησε μια άδεια και με την ανακάλυψη του ορυχείου προσέβλεπε να εκποιήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσής του σε "αυτούς που ήξεραν", σε αυτούς που θα οργάνωναν την πραγματική εκμετάλλευση του ορυχείου. Ο μεσολαβητικός ρόλος του θα τελείωνε εκεί. Ο πλουτισμός του θα ήταν προϊόν αυτής της μεσολαβητικής πράξης.
    [...]

    Ο Γιώργος Σταθάκης διδάσκει Πολιτική Οικονομία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης|

    http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2008/05/blog-post_6079.html

    ΥΓ Εξαιρετικος ο Γιώργος Σταθάκης ως διδασκων -βεβαιως- οικονομικη ιστορια μεσα απο την παραγνωρισμενη λογοτεχνια του Μ.Μ. εν έτει 1890!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ομως το προβλημα του μκροαστου Μεγγλιδη :

    «Γλυτώνουμε και από τις σκοτούρες. Που να κάθεσαι τώρα να σκάβεις, δεν είμαστε μεις γι’ αυτά! Εταιρεία να βρης! Άκουσε που σου λέω εγώ!… »

    συνεχιζει να υπαρχει και το 2016 για την εκαστοτε κυβερνηση. Η νεολαια σπουδαζει κατα 70% σε ΑΕΙ/ΑΤΕΙ για να μην σκαβει, να μην ασχολειται με την χειρωνακτικη εργασια, για την οποια εχει θεωρητικη μονον γνωση μαζι με αλλλεργια/απεχθεια/αποστροφη. Στις «καθυστερημενες» χωρες της Ε.Ε. 50% των νεων ακολουθει την τεχνικη εκπαιδευση, ενω στην χωρα μας μονον το 25%.

    Ηδη το πρωι ειδα στην ΕΡΤ τον εκπροσωπο της ΝΔ Γεράσιμο Γιακουμάτο να λεει οτι εφοσον οι προσφυγες θα παραμεινουν 2-3 ετη στην χωρα μας να ψηφισθει διαταξη για να εργαζονται σε αγροτικες εργασιες με εργοσημο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μπράβο ΑΦ
    Πως το ανακάλυψες ;; Ωραίο .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ειχα αγορασει την συλλογη διηγηματων του Μ.Μητσακη για τον οποιο ειχα ακουσει παλιοτρερα πολυ καλα λογια. Μου εκανε μεγαλη εντυπωση οτι το 1890 δεν εχει μεγαλες διαφορες στην νοοτροπια των μικραστων (απεχθεια προς την χειρωνακτικη εργασια, παρασιτιμος μεσιεια, πολυσθενεια των εισοδηματων,...) σε σχσεη με το 1970-1980 (τους σημερινους 60-ρηδες) Μια γρηγορη ερευνα στο διαδικτυο εφερε απροσμενα αποτελεσματα για την κριτικη παρουσιαση τυ εργου του Μ.Μ.....

    Τα τελευταια ετη αντλω γνωση για την ιστορια των παππουδων/γιγιαδων μας, τελος 19ου, αρχες 20ου αιωνα, απο τους παραγνωρισμενους ανατομους Δ.Βουτυρα, Μ.Μητσακη

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  12. Ολα ξεκινησαν απο την αναγνωση του διηγηματος "«Παρά την δεξαμενήν» εις το υπαιθριο καφενειο της οποιας, ηδη απο το 1976 ημουν τακτικος θαμωνας επι πολλες ωρες ως φοιτητης... και ακομη και σημερα αλλα αραιοτερα...

    Ενθουσιασθηκα απο το κατωθι τελος του διγηματος οπου προ 100 και πλεον ετων αναφρει αυτα που σχολιαζω στην καθ'ημας δυτικοανατολικη ελλαδα των γαλλικων με πιανο (εκ των οποιων μερικο/ες ΚΚΕεσ.)μαζι με τα κλαρινα της Ομονοιας και την τσιφτετελ-λαδα,...την οψιμη συχνα παρασιτικη ή μεταπρατικη μεγαλοαστικη και αστικη ταξη(μιγμα γονων ευπορων αριστερων, μαυραγοριτων και παλαιοτερων τζακιων)

    «...τον σύγχρονον εν Ελλάδι πολιτισμόν, τον σύγχρονον εν Ελλάδι βίον, κατά το ήμισυ
    ευρωπαϊκόν και το ήμισυ έλληνα, κατά το ήμισυ φράγκον και κατά το ήμισυ ανατολί-
    την, δομινοφορούντα μασκαράν, επιχρυσωμένον τενεκέν, βρακάν με ψηλό καπέλλο…»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανάθεση και Εκτέλεση Συμβάσεων Έργων, Μελετών, Προμήθειας Αγαθών και Υπηρεσιών - Βιβλίο Ι

    Oι Υπουργοί Οικονομίας, Ανάπτυξης & Τουρισμού και Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, θέτουν από σήμερα 11.03.2016 και ώρα 14:00 σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση το Βιβλίο Ι σχεδίου νόμου που αφορά στην «Ανάθεση και Εκτέλεση Δημοσίων Συμβάσεων Έργων, Μελετών, Προμήθειας Αγαθών και Υπηρεσιών – Μεταφορά στην Ελληνική Έννομη τάξη της Οδηγίας 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2014 σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις και την κατάργηση της Οδηγίας 2004/18/ΕΚ (ΕΕ L 94/65/28.3.2014)» και καλούν τους κοινωνικούς εταίρους και κάθε ενδιαφερόμενο να συμμετάσχει καταθέτοντας προτάσεις, προκειμένου να βελτιωθούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου. ...

    20 Μαρτίου 2016, 18:00 | Πέτρος Σαντ

    Μόνιμος Σύνδεσμος

    Με απόλυτη επιτυχία Project Management ασκήθηκε από την κατασκευαστική κοινοπραξία Γάλλων και Γερμανών «Ολυμπιακό Μετρό» στην κατασκευή της πρώτης φάσης του μετρό Αθηνών. Επίσης στην πρώτη λειτουργία της εταιρείας «Αττικό Μετρό» άσκησε τα καθήκοντα του Project Manager η Αμερικάνικη εταιρεία Bechtel:

    (http://www.bechtel.com/projects/athens-metro/ )

    η οποία συνέβαλε στην επίτευξη των στόχων της εταιρείας αλλά ιδιαίτερα στην υψηλού επιπέδου διαχείριση και υλοποίηση του έργου.

    Άλλες περιπτώσεις Project Management στην Ελλάδα είχαμε στα έργα κατασκευής «Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος» και «Γέφυρα Ρίο – Αντίρριο» με τεράστια επιτυχία.

    Τα βιβλία 1,2 και 3 αποτελούν μία συνέχιση της ισχύουσας νομοθεσίας, της εφαρμοζόμενης έως τώρα λανθασμένης πολιτικής με κεντρικό άξονα παραγωγής, επίβλεψης και διοίκησης έργων το δημόσιο, χωρίς όμως το τελευταίο να είναι σε θέση να παράσχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες αναφορικά με τα διεθνή πρότυπα και προδιαγραφές. Αποτελείται κατά κύριο μέρος από γερασμένο προσωπικό το οποίο έχει συνηθίσει να εργάζεται ελάχιστες ώρες την ημέρα, χωρίς ιδιαίτερη αφοσίωση, χωρίς πόρους και χωρίς να αναβαθμίζει την γνώση και τεχνογνωσία. Στην πραγματικότητα τα βιβλία αυτά αποτελούν μία κωδικοποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας, ανακατεύουν την τράπουλα, χωρίς να αναπτύσσουν καινοτομία, χωρίς τόλμη και χωρίς διάθεση να προχωρήσουμε εμπρός στις νέες προκλήσεις στην νέα εποχή. Αποδεικνύουν την αγκύλωση που επικρατεί τόσο στο πολιτικό σύστημα όσο και στην δημόσια διοίκηση της χώρας, ενώ εξηγούν απόλυτα την φυγή των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό στην προσπάθειά τους πρώτα να λειτουργήσουν σε ένα υγειές περιβάλλον και έπειτα να βρουν εργασία.

    Πρόταση είναι αφού ενσωματωθεί η διαδικασία της Διαχείρισης Έργων, να επαναξιολογηθούν όλα τα άρθρα και διαδικασίες που περιγράφονται στον παρόντα Νόμο αφού όμως επεξεργαστούν από ομάδα επιστημόνων οι οποίοι έχουν εργαστεί σε διεθνείς εταιρείες και έργα ώστε να ανασύρουν από την γνωστική βιβλιοθήκη τους νέες μεθόδους, νέες τεχνικές και διαδικασίες απαλλαγμένες από την ελληνική στασιμότητα.

    Αναζητείται στην «Αριστερά» εκείνη η κρίσιμη μάζα που θα κάνει το βήμα εμπρός.

    Αναζητείται στην «Αριστερά» η αίσθηση ότι αποτελεί την διανόηση, το καινοτόμο, το σύγχρονο μέσα από τις αρχές της ηθικής και της λογικής.

    Αναζητείται στην «Αριστερά» η τάση για πρωτοπορία, εξέλιξη, ανάπτυξη.

    20 Μαρτίου 2016, 12:55 | Πέτρος Σαντ

    Μόνιμος Σύνδεσμος

    http://www.opengov.gr/ypoian/?p=6342

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΥΓ Ο καλος συναδελφος ομιλει για
    1. 'συνέχιση της ισχύουσας νομοθεσίας, της εφαρμοζόμενης έως τώρα λανθασμένης πολιτικής με κεντρικό άξονα παραγωγής, επίβλεψης και διοίκησης έργων το δημόσιο, χωρίς όμως το τελευταίο να είναι σε θέση να παράσχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες αναφορικά με τα διεθνή πρότυπα και προδιαγραφές. Αποτελείται κατά κύριο μέρος από γερασμένο προσωπικό το οποίο έχει συνηθίσει να εργάζεται ελάχιστες ώρες την ημέρα, χωρίς ιδιαίτερη αφοσίωση, χωρίς πόρους και χωρίς να αναβαθμίζει την γνώση και τεχνογνωσία. [...] μία κωδικοποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας, ανακατεύουν την τράπουλα, χωρίς να αναπτύσσουν καινοτομία, χωρίς τόλμη και χωρίς διάθεση να προχωρήσουμε εμπρός στις νέες προκλήσεις στην νέα εποχή. Αποδεικνύουν την αγκύλωση που επικρατεί τόσο στο πολιτικό σύστημα όσο και στην δημόσια διοίκηση της χώρας, [...] '

    και καταληγει

    'Αναζητείται στην «Αριστερά» εκείνη η κρίσιμη μάζα που θα κάνει το βήμα εμπρός.

    Αναζητείται στην «Αριστερά» η αίσθηση ότι αποτελεί την διανόηση, το καινοτόμο, το σύγχρονο μέσα από τις αρχές της ηθικής και της λογικής.

    Αναζητείται στην «Αριστερά» η τάση για πρωτοπορία, εξέλιξη, ανάπτυξη.'

    ΑπάντησηΔιαγραφή