Συνάντησα τον W

 

 

 

 

Συνάντησα τον W και μου διηγήθηκε δυο περιστατικά της συγκυρίας

Ο W εργάζεται σε το υποκατάστημα μιας πολυεθνικής εταιρίας στην Ελλάδα με αντικείμενο προμήθειες προς την βιομηχανία. Τα τελευταία χρόνια ο W πασκίζει να κρατήσει ένα βασικό κύκλο εργασιών για να διατηρήσει το υποκατάστημα με τις 6 θέσεις εργασίας. Με την κρίση η βιομηχανία έχασε μονάδες αλλά ο W προσπάθησε να διευρύνει τα προϊόντα του να απευθυνθεί στους πιο εξωστρεφείς των κλάδων. Η τελευταία πενταετία ήταν μια δύσκολη περιπέτεια. Όμως τα ξαφνικά καλά νέα ήρθαν τον Ιούλιο του 15. Τα Capital Controls δημιούργησαν ένα μούδιασμα 3 εβδομάδων στην αγορά. Οι ανταγωνιστές του , μικροί ανεξάρτητοι εισαγωγείς βρέθηκαν σε μια αδυναμία να εξυπηρετήσουν την αγορά, ο W με τις «πλάτες» της εταιρίας προσπέρασε τα Controls, κέρδισε 2-3 δουλείες και σημείωσε μια αξιοσημείωτη άνοδο. Όμως ο W ήταν σκυθρωπός. Ο βασικός ανταγωνιστής του, o παλιός συμφοιτητής του G , ένας ανεξάρτητος εισαγωγέας, χάνοντας λόγω Controls βασικούς πελάτες , έκλεισε την εταιρία του. Ο G απευθύνθηκε στον W για να απασχοληθεί και ο W βρήκε ένα «άνοιγμα» και τον απασχολεί part time. Τα «αριστερά» capital control ευνόησαν μια ξένη εταιρία, έκλεισαν μια ελληνική και το ελληνικό κοινωνικό κεφάλαιο αλληλεγγύης μείωσε την ζημιά.

Βλέπεις στον πραγματικό κόσμο των αντιφατικών αλυσιδωτών αντιδράσεων , η εξέλιξη είναι λίγο πιο περίπλοκη από ότι φαντάζονται ιδιοτελή ανοϊκά   όντα τύπου Mardas. Τα Capital control έδρασαν υπέρ των εισαγωγέων με «πλάτες» , δηλαδή ή πολυεθνικές ή εισαγωγές που εγκαίρως έδρασαν ορθολογικά και συμμετείχαν στο νόμιμο Bank Run. H ίδια συνομοταξία των ιδιοτελών, αποδίδει στην πολιτική τους μια οριακή οικονομική σταθερότητα, ενώ όλοι ξέρουν πως αυτή οφείλεται ακριβώς στην ορθολογική έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους συμπονετικούς , και τις πρόνοιες που είχαν όλοι εν’ όψει μιας επερχόμενης ομάδας «σκιτζήδων»

Όμως ο W μου διηγήθηκε μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία πραγματικών αντιφάσεων.

Το καλοκαίρι του 2012 τον προσεγγίζουν φίλοι για να του προτείνουν να δει ένα 35 χρονο μηχανικό που «ψάχνεται» γενικώς. Ο W συναντά τον «υποψήφιο» Υ και βρίσκει ένα ενδιαφέροντα τύπο με εμπειρίες στο θέατρο, τις ΜΚΟ, μια ενεργή παρουσία στο κόμμα της συμπονετικής αριστεράς αλλά αλλεργία στην βιομηχανία , το οκτάωρο κλπ. Ο W ενθαρρύνει τον Υ να παρατήσει τις αναζητήσεις προς τον συμβατικό κόσμο και να αξιοποιήσει την παρουσία του στον κομματικό μηχανισμό. Το φθινόπωρο του 15 ο W βρίσκει τον , αλλεργικό στην βιομηχανία Υ, επικεφαλής του σημαντικότερου φορέα βιομηχανικής πολιτικής στην Ελλάδα. Η παρότρυνση του 2012 ήταν διπλά επιτυχής και  ανατριχιαστικά  παράδρομη . Ο Υ που ψαχνόταν γενικώς ,βρίσκεται στην βιομηχανία σε μια σημαντική θέση ,πηγαίνοντας από την  οδό που οδηγούσε εκτός βιομηχανίας! Το ενδιαφέρον είναι πως όλες οι ενδείξεις πως ο Υ δεν τα πάει καθόλου άσχημα. Ο Υ είναι το κλασσικό παράδειγμα μιας νέας φάσης της κοινωνικής κινητικότητας που βλέπουμε στην Ελλάδα σε διάφορα κύματα. Με δεδομένη την θεσμική καχεξία, την ασθμαίνουσα βιομηχανία , την μοριακή επιχειρηματικότητα η κινητικότητα έχει την μορφή «ο σκιτζής μαθαίνει στου κασίδη  το κεφάλι». Η μεγάλη στιγμή του δόγματος του «σκιτζή» ήταν το 80 όπου η Πασοκική αλλαγή νομιμοποίησε την πρακτική  «στου κασίδη» και παρήγαγε το ιδεολογικό και αισθητικό πολτό αριστεροφωνίας, καπατσοσύνης δηλαδή μια κοινωνική κινητικότητα χωρίς θεσμούς και αξίες. Με την έννοια αυτή η κριτική προς τους συμπονετικούς είναι υποβολιμαία : είναι τόσο ερασιτέχνες όσο οι Πασόκοι του 80, οι Καραμανλικοί του 2004 κλπ κλπ. Με μια έννοια οι «συμπονετικοί» δεν είναι παρά μια έξαρση ενός γνωστού φαινομένου δεν είναι τίποτα το ριζικά διαφορετικό.

Αυτές οι διαγώνιες διαδρομές στο πραγματικό πυρήνα της κοινωνίας και οικονομίας, οι αποστάσεις ονομαστικών προθέσεων και αποτελεσμάτων, εκφωνήσεων και επιτελέσεων , γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες μέσα στην κρίση. Αυτή η «πολτοποίηση» (πηγή) αναδεικνύεται και ως πρόβλημα εννοιών. Η αριστεροφωνία ονομάζεται αριστερά , η φιλευλευθεροφλυαρία ονομάζεται ΝΔ, ο εκπεσών κοινωνικός κρατισμός σηματοδοτείται ως Πασοκ κλπ. Πίσω από τα ονόματα της πολιτικής ταξινόμησης υπαρκτά κοινωνικά ρεύματα ασκούν πιέσεις, εξασφαλίζουν προσόδους , υφίστανται πολιτικές αλλά ανιχνεύουμε με δυσκολία τις συντεταγμένες τους.

Η «συμπονετική» διακυβέρνηση μπορεί και παραμένει ισχυρή ακριβώς γιατί απέναντι της ευρίσκονται πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναδεύσει τον «πολτό» πριν από αυτή. Μάλιστα η ανάδευση  παρήγαγε μια σχεδόν αλησμόνητη δυσοσμία. Ο έλεγχος των «συμπονετικών» ως ασυνεπών, λαϊκιστών , πέφτει στο κενό καθώς πριν από αυτούς η ασυνέπεια, ο λαϊκισμός ήταν ο κύριος τρόπος διατήρησης των ισορροπιών εντός του «πολτού».  Σε μια κουρασμένη κοινωνία η επίκληση του επίδικου της ασυνέπειας έχει αξία όση η επίκληση των κανόνων της πάλης σε αγώνα του Αμερικανικού WWE .

Καθώς η συγκυρία ξεδιπλώνεται με βάση την αξιολόγηση, τις χρηματορροές η πιθανότητα μιας διακοπής της τρέχουσας διαχείρισης φαίνεται πολύ μικρή. Η συμπονετική διαχείριση εξασφαλίζει όλες τις δύσκολες πρόνοιες των μνημονίων ( μειώσεις , ιδιωτικοποιήσεις, κλπ) με την μέγιστη ανοχή . Οι δανειστές έχουν βρει την ησυχία τους. Ταυτόχρονα ένα νέο κύμα μαθητευομένων στον «κασίδη»  δεν φαίνεται να είναι τόσο τρομακτικό όσο οι προηγούμενοι μαθητευόμενοι δείχνουν. Μια ισορροπία βάλτου ή πολτού αναδεικνύεται ως κοινωνική ησυχία.

Την νέα «ησυχία» μπορούν να διαταράξουν δυνάμεις από τα έγκατα του βάλτου : η ακροδεξιά λανθάνουσα δυναμική του «αντιπροσφυγικού μίσους» , μια αριστερόφωνη επανάληψη ως αντιγραφή του ρεύματος Συριζανέλ 10-14 , ή ένα φιλελευθερόφωνο ριζικό αίτημα μικρής φορολογίας ή τέλος πάντων ο αναπάντεχος συγχρονισμός .

Το αίτημα της μικρής φορολογίας έχει την ιστορική κατοχύρωση της ΝΔ, ένα εύκολο copy paste φιλελευθερισμό  και την πραγματική δυσανεξία ρευμάτων της υπαρκτής οικονομίας. Ωστόσο η θεμελιακή έλλειψη θεσμών, οικονομικών δομών εξωστρέφειας, δεν μπορούν να ευνοήσουν την άρθρωση του αιτήματος των μικρών φόρων ως αίτημα ριζικό. Η συμπεριφορά μερίδας του ΣΕΒ η οποία, όντας μεγαλομέτοχος της Πειραιώς, συναίνεσε στην αύξηση των εργοδοτικών εισφορών για να εισπράξει πολλαπλάσια από την αναμενόμενη εκτίναξη της μετοχής δείχνουν το πραγματικό βραχυκύκλωμα που ενυπάρχει σε ένα υποτιθέμενο «φιλελεύθερο» πόλο.

Αν ο ψευδοφιλελευθερισμός της ΝΔ δεν ισχυροποιηθεί , με την συντριβή που επέφερε στον ευρύτερο αριστερόφωνο σχηματισμό ο κυνισμός των συμπονετικών, τότε η ριζική αμφισβήτηση αναδύεται όλο και πιο διαυγής από τις εδραιωμένες δυνάμεις του μίσους.  

Αν πιστέψουμε τον Καλύβα η «Ελλάδα» ποτέ δεν πεθαίνει (πηγή) . Σωστά μπορεί όμως να παραμείνει άρρωστη για καιρό.

Μάσκες

 

 

 

 

Το καλοκαίρι του 13 ο Joe Jaramillo , τελειώνει την αγωγή χημειοθεραπείας . Ο γιατρός του υποδεικνύει να παραμείνει στο σπίτι για 24 ώρες αλλά αυτός με την χειρουργική μάσκα πάει στην τράπεζα για μια ανάληψη . Η παρουσία του παραπέμπει σε ληστεία και ευρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής (πηγή).

Βρέθηκα προ ημερών σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο και παρατήρησα πως ένα μεγάλο ποσοστό επισκεπτών ή ασθενών φορά προστατευτικές μάσκες μιας χρήσεως. Την ιδέα μου επιβεβαίωσε φίλος φαρμακοποιός που σημείωσε πως η ζήτηση για  μάσκες μιας χρήσεως έχει σχεδόν διπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται πως επισκέπτες ή ασθενείς έχουν μεγαλύτερη αίσθηση των κινδύνων εξ ‘ αιτίας μικροβίων που μεταφέρονται μέσω αέρα.

Όταν πριν χρόνια ο ιός Sars είχε ξεσπάσει στην Άπω Ανατολή υπήρξαν αεροδρόμια , κυρίως στις κοντινές περιοχές όπου η πλειοψηφία των επιβατών φορούσε μάσκες. Η συνήθεια είναι διαδομένη στους Γιαπωνέζους τουρίστες ακόμη και όταν επισκέπτονται την Ελλάδα. Οι έλληνες λιμενικοί φοράνε συνήθως μάσκες όταν διασώζουν πρόσφυγες  όπως και οι αστυνομικοί που τους συνοδεύουν στα κέντρα παραμονής.

Ο υγειονομικός κίνδυνος επιβάλει ένα περιορισμό στο πρόσωπο και το καθιστά ελλιπές, κρυπτικό .Έχουμε πλέον ένα προσωπείο μεταμφίεσης μια ακρωτηριασμένη φυσιογνωμία. Αν υποθέσουμε ότι ο κίνδυνος επιβάλει μια καθολική χρήση της μάσκας τότε έχουμε μια καθολική αλλαγή στην προσωπική διάδραση. Για λόγους υγείας δεν θα αναγνωρίζουμε τον άλλο από το πρόσωπο και αυτό δεν θα είναι σενάριο του Stephen King.

Μια σύγχρονη ορθολογική ανάγκη οδηγεί σε μια συνθήκη ταυτόσημη με την συνωμοσία ή τον ηθικό παροξυσμό που απαγορεύει την εμφάνιση του γυναικείου προσώπου στην εκδοχή του ορθόδοξου Ισλάμ. Μια χειρουργική μάσκα, το σύμβολο και όργανο που προστατεύει την δημόσια υγεία είναι ταυτόχρονα η επανείσοδος του μερικού , του ελλειπτικού προσώπου στο δημόσιο χώρο. Ο υγειονομικός ορθολογισμός επανεισάγει μια αρχέγονη μασκοφορία από την πίσω πόρτα.

Οι τελευταίες εβδομάδες αρθρώνονται ως μια διαδοχή ορθολογικού και αρχέγονου, ως φυσική συνύπαρξη λογικής και μαγείας. Όπως με την χειρουργική μάσκα είναι ο ακραίος ορθολογισμός που επιβάλει την επιστροφή.

Η συμπολίτευση στηρίζεται στην καλή της προαίρεση όπως αυτή τεκμαίρεται από δηλώσεις , εκφωνήσεις. Στην επόμενη φάση θα υιοθετηθεί ως πολιτική μέθοδος ο ορός αληθείας , ο οποίος αντικειμενικά θα αποδεικνύει πως η συμπολίτευση δεν θέλει τα επώδυνα μέτρα. Άλλες ψυχομετρικές και βιολογικές μέθοδοι εξετάζονται για την πολιτική διαμάχη ( η ένταση της θλίψης όπως τεκμαίρεται από τις ρυτίδες στο πρόσωπο, test απόγνωσης από έλεγχο πρωτεϊνών στο σάλιο κλπ)

Η ΝΔ-Πασοκ αντιπολίτευση στηρίζεται στην πεποίθηση πως οι πολίτες συμπεριφέρονται  ομαδικά ως αρχεία λογιστηρίου . Οι πάσχοντες έχουν κάνει delete σε όλα τα αρχεία που αφορούν πελάτες και πληρωμές της εταιρείας «Διακυβέρνηση». Σύμφωνα με την Ηigh Τech  αντιπολίτευση τα αρχεία δεν είναι ανακτήσιμα γιατί έχουν κρυπτογραφηθεί και έχουν αλλοιωθεί όλα τα ίχνη.

Η γενικευμένη αμηχανία, ο σκεπτικισμός που αναδύεται από τα πρόσωπα της πόλης είναι πρωτόγνωρος. Οι προφανείς εξηγήσεις ( πχ : η απογοήτευση μιας πρόσκαιρα ηττημένης αριστεράς ,η δυσπιστία προς μια ιδιοτελή δεξιά, αίσθηση της  ολικής εξάρτησης από τους δανειστές) βλέπουν μερικά τη συγκυρία. Σήμερα όμως συγχρονίζονται ένα οικονομικό αδιέξοδο ,όπως αυτό αποτυπώνεται ψυχρά στους αριθμούς , ένα έλλειμμα  όπως αυτό που αφήνουν οι χειρουργικές μάσκες , ένα μείον στην επιφάνεια της κοινωνίας που οδηγεί αναπόδραστα σε μια μερικότητα μια συνθήκη επιστροφής στο παρελθόν.