Τι να κάνουμε;

 

For my friend True Infinity

Μετά τις εκλογές κυκλοφορούν δυο διακομματικές σχολές ερμηνείας των αποτελεσμάτων.

Η σχολή της Κανονικότητας ( ΝΔ -ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ- Ελ Λύση- Ελ Πλεύση)

Η σχολή του Κοινωνικού Μαζοχισμού ( Συριζα-Μερα 25-Τζήμερος)

Οι οπαδοί της πρώτης σχολής (νικητές) θεωρούν πως αποκαθίσταται μια χαμένη ισορροπία , όπου έχουμε πλέον μια σωστή διαχειριστική κυβέρνηση, μια επερχόμενη αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση και μια συνεπή αριστερά.

Οι οπαδοί της δεύτερης σχολής ( ηττημένοι) θεωρούν πως σημαντικές ομάδες του πληθυσμού παρασύρθηκαν από τα ΜΜΕ, φοβήθηκαν μια μεγάλη αλλαγή και τελικά στράφηκαν εναντίον των συμφερόντων τους.

Οι «κανονικοί»  δεν έχουν να πολυσκεφτούν αλλά να επαναλάβουν το εαυτό τους, ενώ οι «μαζοχιστές» αναγκαστικά έχουν ανάγκη περισυλλογής μετά τις δεύτερες εκλογές.

Οι δεξιόφωνοι «κανονικοί» της ΝΔ επέδειξαν τελικά ικανότητες νομοθετικής επάρκειας καθώς επέτυχαν την απαγόρευση του Κασιδιάρη προς όφελος άλλων εκφράσεων μιας συντηρητικής δυσαρέσκειας. Οι «κεντρώοι» έπαιξαν με το κλασσικό τρικ της ηλικιακής ανανέωσης και του διμέτωπου , ενώ οι «τελετουργικοί» κανονικοί του ΚΚΕ απλά επανέλαβαν το καλοδουλεμένο ρεπερτόριο της αριστερόφωνης νοικοκυροσύνης .

Οι πρώτες αναλύσεις από το χώρο της Λίστας Τσίπρα είναι απελπιστικά φτωχές : Ταυτολογίες από το συμβατικό ρεπερτόριο  ( η ΝΔ είναι «νεοφιλεύθερη» , τα ΜΜΕ «πετσομένα» κλπ) .

Το ζήτημα είναι αν οι διακομματικές αυτές τάσεις θα διατηρηθούν ως δυναμική μετά τις επόμενες εκλογές ή αποτελούν μια προσωρινή κατάσταση.

Κοιτώντας καλύτερα μπορούμε να δούμε μερικά μόνιμα χαρακτηριστικά:

·       Οι τρεις μεγάλοι «κανονικοί» έχουν μια παράδοση αλλαγής ηγεσίας , μάλιστα οι σημερινοί αρχηγοί τους εμφανίστηκαν με μειωμένες προσδοκίες επικοινωνιακής επάρκειας. Οι δισταγμοί αυτοί διαψεύστηκαν . Πρόκειται για κόμματα αποδεδειγμένης θεσμικής συνέχειας  .Αντίθετα ο μεγάλος «μαζοχιστής» Συριζα , μετά το 2008 βασίζεται στο γκελ του αρχηγού του. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να διατηρηθεί σε αξιοπρεπή εκλογικά ποσοστά.

 

·       Οι «κανονικοί» εμφάνισαν καινοτομίες , έκαστος, εντός του δικού τους πλαισίου αναφοράς: Οι δεξιόφωνοι , εκόντες άκοντες, εκμηδένισαν την ΧΑ, οι κεντρώοι με μεγάλη επιμέλεια απέφυγαν λατρευτικές αναφορές προς τον Αντρέα, η είσοδος ενός Παπανδρέου στην Ευρωβουλή πέρασε ως είδηση εφημερίας φαρμακείων,  οι αριστερόφωνοι του ΚΚΕ έπαιξαν με επιτυχία το χαρτί «Κουτσούμπας -Λούμπεν», ο Βελόπουλος ρισκάρισε διαγραφές βουλευτών μέρες πριν κλείσουν οι λίστες ενώ η Πλεύση παρουσίασε το απόλυτο υπερβατικό μεταμοντέρνο πολιτικό στίγμα.

 

 

·       Οι «μαζοχιστές» εμφανίστηκαν όπως το 19 ,ίδιοι και απαράλλαχτοι .Προσπάθησαν να επεκταθούν με μεταγραφές από τα υπολείμματα της κανονικής μεταγραφικής περιόδου: Ο Τσίπρας με μια κίνηση κατ’ ευθείαν από το Θου Βου παρουσίασε τον Αντώναρο ,ο φιλελεύθερος οικονομιστής Τζήμερος τα βρήκε με τους ιδεολόγους δεξιούς Κρανιδιώτη, Μπογδάνο, ενώ ο Βαρουφάκης απευθυνόμενος στο κοινό του Dragon’s Den έκανε ,  για πολλοστή φορά , τη γνωστή τετριμμένη εισαγωγή μια την δυνατότητα ενός κρατικού Bit Coin.

 

·       Οι «κανονικοί» έχουν διαρκή και ενεργή παρουσία σε άλλα επίπεδα της κοινωνίας πολιτών: Τοπική Αυτοδιοίκηση , Συνδικαλισμός όλων των τομέων και βαθμών . Μάλιστα , τα τελευταία χρόνια έχουν κατά καιρούς ενισχυμένη παρουσία. Αντίθετα οι «μαζοχιστές» έχουν λυμφατική οριακή παρουσία με μικρές εξαιρέσεις.

Θεσμική συνέχεια, καινοτομίες της συγκυρίας, αγκύρωση στην κοινωνία πολιτών, κατίσχυσαν έναντι της αδράνειας, της προσωποπαγούς σύμπτυξης και της οριακής παρουσίας στους ενδιάμεσους θεσμούς.

Αποτιμήσεις με βάση το ταξινομικό σχήμα , δεξιάς- αριστεράς, παραγνωρίζουν πως οι πολίτες δεν επιλέγουν απλά κατεύθυνση αλλά συγκρουσιακό πλαίσιο.  

Η ρευστοποίηση των ταυτοτήτων συνδυαζόμενη με την ιδιοσυγκρασιακή πολυσθένεια του ελληνικού σχηματισμού , δεν μπορεί να αναλυθεί με βάση το μονοδιάστατο και , εν πολλοίς, ξεπερασμένο γραμμικό σχήμα δεξιά αριστερά.

Φαίνεται που οι πολίτες επιλέγουν  να δημιουργήσουν, να κατασκευάσουν το πεδίο πολιτικής αντιμαχίας που αρμόζει στη συγκυρία περισσότερο.  Με αυτή την έννοια προτίμησαν το πλαίσιο με τους σταθερότερους παίκτες έτοιμους να συνυπάρξουν με αδρά πρόσημα  και απέρριψαν τους σχηματισμούς χαμηλού ιξώδους και κβαντικής συμπεριφοράς. Ακόμα θα μπορεί να σκεφτεί κανείς πως η Ελληνοτουρκική ένταση, επιβάλει όχι μια «εθνικιστική δεξιά» κατεύθυνση, αλλά ένα σταθερότερο και περισσότερο χαρτογραφημένο σκηνικό,  εσωτερικών διαφωνιών ,  για την αντιμετώπιση του.

Τα υπόλοιπα θα φανούν με την 25^η Ιουνίου.