Ο σκοταδιστικός αντι-σκοταδισμός

 

 

Σήμερα λοιπόν μάθαμε από τις εφημερίδες πώς μια αστική διαφορά για εκατό χιλιάδες ευρώ μπορεί να επισείσει ποινή φυλάκισης οκτώ χρόνων χωρίς αναστολή!

Ταυτόχρονα η ποινή αυτή κοινοποιείται με ένα μίγμα συναισθημάτων ικανοποίησης και ελπίδας. Μια μερίδα «ορθολογιστών» ελπίζει πως η ποινή θα συνετίσει «αδύναμους» «απελπισμένους» οι οποίοι εξαπατήθηκαν.

Τριάντα εννιά χρόνια πριν το βαθύ Ελληνικό κράτος, απειλήθηκε από το αυτόνομο κράτος που ίδρυσε στο σπίτι του ο Βασίλης Τσιρώνης και μετά από μια «νόμιμη» επιχείρηση τον αυτοκτόνησε μια και έξω για να διασωθεί το κύρος  (πηγή)

Είναι αυτονόητο πως η ποινή του Σώρρα είναι καταφανώς πολιτική.

Αν ο ίδιος δεν είχε εμπλακεί σε μια πολιτική ίντριγκα η διαφορά των εκατό χιλιάδων θα είχε επιμετρηθεί αλλιώς. Όμως σε μια συγκυρία χονδροειδών πολιτικών μονομερειών , οργανικών αυταρχισμών που διαχέονται σε όλες τις συχνότητες του κοινωνικού σώματος, η ποινή απολαμβάνει της γενικής αποδοχής και η γραφική φιγούρα του αναζητούμενου φυγόδικου γίνεται το νέο «άλλο» περιγέλαστο.

Με την τυπολογία της ριζικής κριτικής, ο Σώρρας έχει δίκιο , όταν λέει στο τραγελαφικό διάγγελμα του, ότι η φυλάκιση του μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό αίτημα.

Η ανήμπορη   πολιτεία και κοινωνία δεν μπορεί να αναμετρηθεί με το «ανορθολογικό» που αναπαρήγαγε ως αποτέλεσμα ατελέσφορων κυριάρχων και «εναλλακτικών» πολιτικών  , στο καθ’ αυτό επίπεδο της πολιτικής και μετασχηματίζει με τον πιο αυταρχικό τρόπο , το πολιτικό επίδικο σε αστικό. Ταυτόχρονα  με την οπτική του πιο παρακμιακού  και γλοιώδους εκ των «άνω» ορθολογισμού προσδοκά από τα «ταλαίπωρα» θύματα του ιντριγκαδόρου να πεισθούν μέσω της δικαστικής απόφασης

Μετά τον Τσιρώνη , σχεδόν σαράντα χρόνια, η Ελληνική Πολιτεία και Κοινωνία εμφανίζει το αποκρουστικό ρηχό ψευδομοντερνίστικο πρόσωπο της.