Το διαρκές καθεστώς της έκτακτης διαπραγμάτευσης

Στα αραβικά η διαφορά μεταξύ του νομά και του άπατρι αποδίδεται μέσω μιας ιδιαίτερης ηχητικής συζυγίας. Η λέξη Beduin είναι εθνοπολιτιστικός ορισμός και αναφέρεται στους ιστορικούς νομάδες της Αραβικής Χερσονήσου ενώ  η λέξη Bidoon είναι πολιτειακός ορισμός και αναφέρεται σε ιστορικούς πληθυσμούς εγκλωβισμένους ή παραμελημένους χωρίς εθνική αυτοκατανόηση χωρίς «ταυτότητα» και έγγραφα εντός της χώρας που διαβιούν.

Ο αριθμός των Bidoon είναι άγνωστος και ουσιαστικά   πέραν της  των αρμοδιοτήτων διαφόρων διεθνών οργανώσεων. Ακόμα είναι άγνωστη η ιστορική ανάδυση του φαινομένου. Οι κλασσικοί νομάδες Βεδουίνοι, συνωστίζονται με τυπικούς πρόσφυγες στα άκρα των πόλεων και διαβιούν τρεις ή τέσσερεις γενιές ήδη. Οι  πλούσιες κυβερνήσεις της αραβικής χερσονήσου δεν τους καταγράφουν ως πρόσφυγες , εμμέσως αποθαρρύνουν την διόγκωση τους αλλά οι Bidoon πολλαπλασιάζονται. Η συνθήκη διαβίωσης και πολλαπλασιασμού τους είναι μοναδική. Καθώς η κατάσταση τους είναι ήδη «ιστορική» , αναπτύσσουν αποσπασματικά  διεκδικητικά κινήματα  , οι κυβερνήσεις τους αγνοούν έντεχνα, οι οικονομικές συνθήκες ενθαρρύνουν  μια εκτεταμένη «παράλληλη άτυπη οικονομία» η οποία τους απορροφά,  ενώ στις μοναδικές θρησκευτικές πόλεις προσκυνήματα δημιουργείται μια ιδιόμορφη συνθήκη ανοχής.

Οι Βidoon δεν μπορούν να κατανοηθούν εντός του  γραμμικού σχήματος «κράτος, πολίτες, μετανάστες χωρίς χαρτιά κλπ»  ή ούτε εντός του σχήματος «οικονομία, εργασία με συμβόλαια χωρίς δικαιώματα κλπ » γιατί στα σχήματα που περιγράφουν την απόλυτη έξωση στις παρυφές των σύγχρονων κοινωνιών, προϋποθέτουν τουλάχιστον μια αρχειοθέτηση. Ο χωρίς χαρτιά ενώπιον της Ελληνικής αστυνομίας που ταλαιπωρείται στην Πάτρα έχει την πιστοποίηση του «χωρίς χαρτιά». Ο Bidoon δεν υπάρχει σε κανένα αρχείο.

Σήμερα μπορούμε να εικάσουμε εύλογα ότι υπάρχουν 200,000 -300,000 Bidoon η δε πολιτική ιστορική πολιτιστική έρευνα ουσιαστικά δεν τους αφορά.

Το ιστορικό σχήμα ανάδυσης  των Bidoon , προκαλεί δυσανεξία και αμηχανία, γιατί μας αποκαλύπτει την πιθανότητα , όπου ούτε το δίκαιο, ούτε η πληθυσμιακή διόγκωση ούτε η κοινωνική ένταση μπορούν να οριοθετήσουν μια εστία ρήξης ή εξέλιξης. Είναι ίδιον ενός ευρωκεντρικού σκέπτεσθαι η πίστη ότι ο συγχρονισμός εντάσεων, αντίρροπων δυνάμεων αναγκαστικά διαμορφώνουν  μια συνθήκη αλλαγής.

Οι τελευταίες 13 εβδομάδες πέρασαν και οι επόμενες που ακολουθούν κινούνται εντός ενός μεταφυσικού περιβάλλοντος μιας επερχόμενης ή δυνητικής ή επαπειλούμενης αλλαγής.  Τοποθετούνται χρονικά όρια ( πχ 20 Φεβρουαρίου, 6 Απριλίου, ημερομηνίες Eurogroup κλπ) όπου  κάτι θα γίνει ,θα συμφωνηθεί ή δεν θα γίνει ή δεν θα συμφωνηθεί αλλά τέλος πάντων όλα περιστρέφονται πέριξ ενός σημειακού γίγνεσθαι.

Κι’ όμως αναδύεται σιγά σιγά το απόλυτο σενάριο τρόμου ενός «μη γίγνεσθαι». Η Ευρωπαϊκή πραγματικότητα προφανώς δεν υφίσταται με ένα τυπικό Grexit or Graccident . Βλέπουμε όμως να εξελίσσεται σχεδόν κανονικά με την απειλή του Grexit ή Graccident. H Ελληνική κυβέρνηση εξαντλεί τους πόρους τους .Γνωρίζοντας τεχνικά τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το Grexit ελπίζει και καταλήξει στο σημείο κόμβο του γίγνεσθαι  και να εξασφαλιστεί μέσω μιας συμφωνίας. Μα η Ευρωπαϊκή  κρατούσα συνθήκη φαίνεται να είναι ικανοποιημένη με την παράταση της υφιστάμενης έκτατης διαπραγμάτευσης ως τελικά καθεστώς συνέχειας. Η Ελληνική οικονομία ανατροφοδοτεί τις μειωμένες ανάγκες της, το χρέος της υπόκειται σε μοχλεύσεις για τις οποίες πάντα ευρίσκονται λύσεις. Τα σημειακά γίγνεσθαι μπορούν να μετατοπίζονται αενάως στο μέλλον ( να υποθέσουμε πως ο Ιούνιος θα γίνει Σεπτέμβριος μέσω μιας νέας ενδιάμεσης συμφωνίας) . Η Συριζαική αριστερά διάγει την περίοδο αυτοθαυμασμού της, η Σαμαρική δεξιά μιλά τη γλώσσα του μακαρίτη Χριστόδουλου, οι κοινωνικές συσπειρώσεις πέριξ των πραγματικοτήτων και όχι των οραμάτων μιας εξωστρέφειας είναι περιθωριακές .

Ο μεταφυσικός ευρωκεντρισμός (Τσίπρας,Σαμαράς,Βενιζέλος κλπ)  συγχρονίζεται με ρομαντικές θανατολατρίες ηθικών μαρτύρων ( Κωνσταντοπούλου, Μιχαλολιάκος κλπ) και μας οδηγούν αμέριμνα στην ισορροπία ενός ελληνικού Bidoon.Η κατάσταση Bidoon δεν μας αρέσει, δεν την κατανοούμε ιστορικά αλλά την προσεγγίζουμε