Ο Phineas Gage και οι φιλάνθρωποι

Η υπόθεση Phineas Gage είναι ιστορικά  σημαντική για την  επιστήμη της νευρολογίας. Ο άτυχος - τυχερός Phineas αυτοτραυματίστηκε σοβαρά από μια έκρηξη σε σιδηροδρομικά έργα και υπέστη ένα σοβαρότατο κρανιακό  τραύμα. Το τραύμα όμως δεν είχε κανενός είδους κινητική ή άμεσα νευρολογική επίπτωση. Ο Phineas όμως υπέστη  μια βαθιά ψυχική μεταβολή. Η ψυχική και συναισθηματική του κατάσταση , το σύνολο των σχέσεων παραλλάχτηκε ως εάν να αναδύθηκε εκ του μηδενός μια νέα προσωπικότητα. Το ατύχημα έγινε στα τέλη του 19 αιώνα και η υπόθεση «Phineas Gage» ήταν η πρώτη περίπτωση έρευνας για την διερεύνηση των σχέσεων των πολυσύνθετων εγκεφαλικών λειτουργιών με τις  βαθύτερες ψυχικές δομές. Για το θέμα αυτό, της ανάδυσης ενός «χαρακτήρα εκ του μηδενός» η φιλόσοφος Catherine Malabou προτείνει μια κατανόηση μέσω της έννοιας της πλαστικότητας.  Σύμφωνα με την CΜ τόσο η κλασσική ψυχαναλυτική Φροϋδική προβληματική όσο και η σύγχρονη φυσιολογία του εγκεφάλου, ουσιαστικά αναφέρονται στο ίδιο μοτίβο.  

‘Ένα πλαστικό υλικό ( ψυχή ή εγκεφαλικό πλέγμα νευρώνων) μπορεί να υπόκειται σε αλλαγές της μορφής – επιφάνειας του , να μετασχηματίζεται  ,να μεταμορφώνεται ενώ ως «υλικό» είναι απαράλλακτο . Εκτός από την  αιτιολογική σχέση νευρώνων –ψυχής την οποία συνεχώς διερευνά η σύγχρονη νευρο-φυσιολογία , η CM εντοπίζει μια επιστημολογική ομογένεια : Στα δύο υποδείγματα  (νευρωνικό, ψυχαναλυτικό ) υπάρχει ένα πλαστικό υλικό (ψυχή , νευρώνες) , υπάρχουν πλαστικές αλλαγές, υπάρχει ενίοτε μια πλαστική κατάρρευση. Ως πλαστικές καταρρεύσεις  εννοούνται οι περιπτώσεις βαριών παθήσεων. Μόνο με την έννοια της πλαστικότητας μπορούμε να κατανοήσουμε την «ανάδυση του ιδίου εκ του μηδενός» .Η CM μας υπενθυμίζει και μια ενδιαφέρουσα γλωσσική συζυγία :Η κλασσική δυναμίτιδα είναι τεχνικά ένα πλαστικό υλικό . πλάθεται ως μια σκληρή ζύμη και παίρνει διάφορα σχήματα.

Ο Phineas Gage , λοιπόν χειριζόμενος ένα πλαστικό υλικό, την δυναμίτιδα, υπέστη μια πλαστική εσωτερική κατάρρευση για να μεταμορφωθεί σε ένα νέο Phineas Gage που όμως είναι θεμελιακά ο ίδιος.

Σχεδόν δυο χρόνια πριν ο Σαμαράς ανακοίνωνε το λεγόμενο Success Story. Το θεώρημα Σαμαρά ήταν ότι υπήρχαν ήδη δημοσιονομικές και μεταρρυθμιστικές επιτυχίες, οι οποίες είχαν μακρόχρονη επίπτωση και άλλαζαν τον ρου της κρίσης. Στη θεωρία του Success Story οι κακουχίες της καθημερινότητας για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θεωρούντο ως θλιβερές εκτροπές μιας αναπόδραστης πορείας οι οποίες θα μειώνονται συν τω χρόνω. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δημοσιονομικές πλευρές του SS δεν είναι αμελητέες. Ωστόσο με ανεργία 30 % φτώχεια στο 40 % η λέξη Success  ήταν αιωρούμενη. Δεν ήταν λοιπόν άστοχο η αντιπολίτευση λοιδόρησε το SS. Ωστόσο μετά τις εκλογές της 25 Ιανουαρίου αποκαλύφθηκε πως το Σαμαρικό SS είχε τόσο φανατικούς υποστηρικτές εντός της τρέχουσας συγκυβέρνησης.

 Κανείς δεν  κατανόησε τόσο πολύ τα πραγματικά θετικά αποτελέσματα της οικονομικής διακυβέρνησης Στουρνάρα Θεοχάρη, όσο οι Βαρουφάκης Δραγασάκης κλπ.

Ακριβώς επειδή το momentum οικονομικής διόγκωσης του 2014 ήταν θεμελιακά ισχυρό, επειδή η ελληνική οικονομία άρχισε να αποκτά ένα ενδογενή δυναμισμό, η οικονομική ηγεσία των Co Co Chanel, επιχειρεί τον απόλυτο κυνικό ελιγμό: αποτολμά να στεγνώσει την ιδιωτική οικονομία από την όποια ρευστότητα, να αδειάσει τις τράπεζες από ότι δυναμικό διαθέσιμο και να εμπλακεί σε μια ασαφή έντονη διαπραγμάτευση. Οι Βαρουφάκης Δραγασάκης έχουν τόση εμπιστοσύνη στον ελληνικό καπιταλισμό που ούτε οι αρθρογράφοι της Εστίας δεν έχουν τολμήσει να υπαινιχθούν. Μόνο η θεμελιακή πίστη στην Ελληνική οικονομία , μπορεί να εξηγήσει την ειλημμένη απόφαση να παγώσει το σύμπαν της ιδιωτικής οικονομίας μέσω του παρατεταμένου εκλογικού κύκλου από τον Ιούνιο του 14. Ταυτόχρονα η οικονομικοί εγκέφαλοι του Co Co Chanel επιδεικνύουν εμπιστοσύνη στην εξυγιαντική χρήση των οικονομικών κρίσεων που ούτε στoν κλασσικό Bastiat ,και νεότερο  Freedman δεν συναντάμε. Επομένως όποια ιδιωτική οικονομία απέμεινε μέχρι τον Νοέμβριο του 14, καλό είναι μέσω της έλλειψης ρευστότητας να εξυγιανθεί μέσω μιας παρατεταμένης κρίσης μέχρι τον Ιούνιο του 15 και ίσως παραπέρα «όσο πάει».

Βέβαια η κυβέρνηση των Co Co Chanel υπερτερεί σε φιλανθρωπική αφηγηματική ικανότητα. Απέναντι στην σφιγμένη εικόνα ενοριακού επίτροπου σε δυσκοίλια που παραπέμπει ο Σαμαράς και στην ζωντανή διαφήμιση του Crystal Color που μας παρουσίασε ο Στουρνάρας, οι Chanel παρουσιάζουν τον κοσμοπολίτη εστέτ Βαρουφάκη, τον καθαρό baby face καθημερινό Τσίπρα .Απέναντι στους «μπουγαδοκαυγάδες» της Βούλτεψη ο στέκεται ο συμπαθής τριαντάρης Σακελλαρίδης με τα ακουστικά , την πολύγλωσση ευγλωττία.     

Επομένως η βαθύτερη πίστη στο Σαμαρικό SS, η κατανόηση της σημασίας της «δημιουργικής καταστροφής» του μεταμνημονιακού καπιταλισμού συνοδεύονται με τον πιο σύγχρονο επεξεργασμένο φιλανθρωπικό παρηγορητικό λόγο. Ο φιλανθρωπισμός πλέον εκφέρεται μέσω ενός τυπικά αριστεροφανούς λεξιλογίου, και έχει την μορφή μιας συνεχούς συμπύκνωσης όλων των επίδικων σε απόλυτο αφόρητο ηθικό δίλημμα: ή με την παρηγορητική ασφυξία του 15 ή με το μνημόνιο.Ταυτόχρονα η αριστερόφωνη φιλανθρωπία στηρίζεται στο απόλυτο μεταφυσικό λήμμα: σημασία έχουν οι προθέσεις, τα αποτελέσματα έπονται.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι Co Co Chanel δεν ξέρουν τι κάνουν ή ότι κάνουν λάθος. Το πρόβλημα είναι πως το Σαμαρικό SS είχε σχετικά μια αξία και έρμα.

Το πρόβλημα δεν είναι πως οι Co Co Chanel  είναι κρατιστές. Το πρόβλημα είναι πως έχουν πιο ευέλικτη φιλανθρωπική αφήγηση από τους ομόσταυλους τους Βαλκάνιους Φιλελεύθερους και ασκούν de facto την πιο δημιουργική συμπυκνωμένη καταστροφική φάση της κρίσης .

Μην ψάχνουμε διαφορές  ουσίας , ρήγματα και  τομές.

Η φιγούρα του Phineas Gage , αυτή η ψυχική υπόσταση που αλλάζει θεμελιακά αλλά είναι η ίδια, είναι μια φιγούρα που μας πάει. Ας πούμε είμαστε συλλογικά Phineas Gage. A ξέχασα, η περίπτωση Phineas Gage και η εννοιολόγηση μέσω της πλαστικότητας είναι από τις πιο σύγχρονες μεθόδους να κατανοηθεί το Alzheimer, το συλλογικό μας Alzheimer

Info : Catherine Malabou . The new wounded. From Neurosis to Brain Damage ( Ελεύθερο σε Lib Gen)