Αίμα , Δάκρυα, Ιδρώτας γιατί;

I have nothing to offer but blood, toil, tears and sweat

Η περίφημη φράση του W.Churchill έχει εισέλθει στη δημοσιότητα κολοβή. Μονίμως παραλείπεται ο μόχθος (toil).Ο λόγος είναι πως το αίμα, τα δάκρυα και ο ιδρώτας παραπέμπουν σε ζωτικές λειτουργίες, είναι υγρά και επομένως μπορούν πιο εύκολα να δονήσουν γενετήσια αταβιστικά αντανακλαστικά. Δεν είναι άγνωστο πως το απόφθεγμα έγινε όνομα συγκροτήματος (πηγή)  και τραγούδι του Ρουβά (πηγή)

Με ένα ενδιαφέροντα συγχρονισμό , δύο από τους πιο έλλογους υποστηρικτές του Συριζα, οι Γ.Βαρουφάκης και Ν.Ξυδάκης επιλέγουν το ίδιο απόφθεγμα.

Είναι απορίας άξιον πως ένα πρόγραμμα ανάτασης που αμέσως ανακουφίζει , τους άστεγους , τους πεινασμένους, τους χωρίς ρεύμα, τους χρεωμένους σε τράπεζες και ταμεία, τους μικροσυνταξιούχους, εμπνέει ένα νέο κύκλο πόνου, ενός πόνου βαθύτερου αταβιστικού ο οποίος σηματοδοτείται με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα.    

Είναι προφανές πως οι ΓΒ και ΝΞ αναδιατάσσουν  εξ’ αρχής την Συριζαική αφήγηση με τον ίδιο τρόπο.

Το κοστολογημένο πρόγραμμα του Συριζα απευθύνεται σε δύο ακροατήρια : τους άμεσα θιγμένους και υποφέροντες της κρίσης  και τους επιζήσαντες οι οποίοι θα χρηματοδοτήσουν τα θύματα. Οι πρώτοι θα ανακουφιστούν αλλά στην Ελλάδα της πολυσθένειας κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν . Οι πρώτοι θα δώσουν τους ψήφους και οι δεύτεροι την συναίνεση. Σε αυτούς τους δεύτερους οι ΓΒ και ΝΞ απευθύνονται με ένα τυπικό μετα-οικονομικό λεξιλόγιο για να τους εκμαιεύσουν την ανοχή.
Ανακούφιση για τα  θύματα , συμφωνημένος πόνος για τους επιζήσαντες αυτό είναι το Οικονομικό Πρόγραμμα του Συριζα.

Το πρόγραμμα δεν έχει μεταφορά πόρων από τους ευνοημένους του διεθνούς συστήματος ( off –shore, εφοπλιστές, κατόχους παραγώγων) απλούστατα γιατί αυτοί δεν περιμένουν αποσβολωμένοι  τον Συριζα και τον εκάστοτε Συριζα να τους φορολογήσει. Εδώ και τώρα έχουν πάρει όλα τα νομικά μέτρα να μην πληρώσουν τίποτα. Εξ’ ου και το «αίμα» των ΓΒ και ΝΞ. Αν οι ευνοημένοι του παγκόσμιου καπιταλισμού συνεισφέρουν στην Ελλάδα χάνοντας πόρους, δεν υπάρχει κανένας πόνος για τους πολλούς στους οποίους απευθύνονται οι ΓΒ , ΝΞ. Οι ανακοινώσεις για off shore- τριγωνικές συναλλαγές αποτελούν θεμιτό μήνυμα αισιοδοξίας χωρίς πραγματικό αντίκτυπο. Εξ’ άλλου οι χώρες με υψηλή φοροδοτική ικανότητα δεν στηρίζονται στο ότι συλλαμβάνουν τον διεθνή πλούτο, βασίζονται στο  ότι η οικονομία τους παράγει μεσαία εισοδήματα μισθωτών που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. Οι Σκανδιναβοί «πλούσιοι» δεν είναι πιο βλάκες από τους δικούς μας και δεν έχουν off-shore κλπ Είναι οι πιο δημιουργικοί φοροφυγάδες μέσω φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, υποτροφιών , ιδρυμάτων τέχνης κλπ. Φοροδιαφεύγουν αλύπητα όσο και οι δικοί μας. Αλλά η διαφορά είναι ότι οι επιχειρήσεις τους έχουν βιομηχανικό βάθος που απαιτεί εξειδικευμένη υψηλόμισθη εργασία που φορολογείται με 45άρια  ,50άρια . 60άρια.Αυτά τα εισοδήματα δημιουργούν την σταθερή φορολογική βάση παγκοσμίως. Αντιθέτως σε εμάς τα αντίστοιχα πραγματικά εισοδήματα φοροδιαφεύγουν, επιβαρύνουν με φόρους υπέρ τρίτων, υπεραντιπροσωπεύονται σε όλα τα κόμματα κλπ κλπ. Αυτά αποτελούσαν το λεγόμενο και εσαεί ναρκισσευόμενο οικονομικό παράδειγμα της μοριοκλασματικής οικονομίας.

Το οικονομικό πρόγραμμα του Συριζα δεν είναι προβληματικό per ce.Είναι προβληματικό ως νεοελληνικό, υπαινικτικό με νεύματα. Βασίζεται στην ονομαστική ανακατανομή ως εάν να είμαστε Γερμανία, δηλαδή ως εάν η τυπική οικονομία είναι η οικονομία. Αποδέχεται το ναρκισσευόμενο υπόδειγμα και εντός αυτού αναδιανέμει.  Για να τηρήσει την αριστερή ηθική προσταγή, θα αναδιανέμει σε μια οικονομία και κοινωνία που αναδιανέμει άτυπα ήδη. Βασίζεται στην ζήτηση η οποία θα γίνει εισαγωγές. κλπ κλπ

Οι έλλογοι ΓΒ και ΝΞ γνωρίζουν την Ελληνική σύμβαση.

Γνωρίζουν πως το όριο θυμάτων - επιζησάντων είναι δυσδιάκριτο, πολλαπλό , ασύμμετρο. Οι κοινωνικοί franchisees και  είναι πολλοί δυσδιάκριτοί  με πολλαπλά και ετεροβαρή franchise. Ένα τέτοιο μαζικό πρόγραμμα αναδιανομών ( συσσίτια, δωρεάν ρεύμα ,δωρεάν σπίτια κλπ ) δεν ξέρεις ποιον θα ωφελήσει τελικά. Επίσης οι ΓΒ και ΝΞ γνωρίζουν πως και άλλοι γνωρίζουν. Επομένως «αίματα, ιδρώτες, δάκρυα» είναι το νεύμα σε μια κοινωνία που επικοινωνεί υπαινικτικά. Είναι το σήμα πως η αναδιανομή θα γίνει από  τους συνήθεις πάροχους της τυπικής οικονομίας οι οποίοι μέσω της ρευστότητας μετακομίζουν στα κατώτερα διαζώματα για να απολαύσουν τα οφέλη της αναδιανομής.

Σε αυτούς λοιπόν δεν λέμε ψέματα .


Σε αυτούς ο Συριζα χρειάζεται ερμηνευτικές εγκυκλίους .Οι ΓΒ και ΝΞ υπερασπίζονται το κύρος της υπογραφής τους, αλλά αφήνουν έτσι το Συριζαικό κοστολόγιο αιωρούμενο τελείως.


Ν.Ξυδάκη : Μείζων δε τούτων η πίστις (πηγή)

H ομιλία και η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη ήταν μακροσκελείς και αναλυτικές. Οι προτάσεις του για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, για ανάσχεση της ύφεσης και της ανεργίας, ήταν αρκούντως λεπτομερείς και κοστολογημένες, ενταγμένες σε ένα ενιαίο σχέδιο ανασυγκρότησης. Το σχέδιο Τσίπρα μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε κριτική, καλόπιστα ή κακόπιστα, να ελεγχθεί η ακρίβεια και η αποτελεσματικότητά του, να βρεθεί λίγο ή υπερβολικό, να χαρακτηριστεί παροχολάγνο ή μετριοπαθές, μετακεϋνσιανό ή σοσιαλδημοκρατκό, οτιδήποτε μπορεί να του προσαφθεί. Είναι όμως ένα σχέδιο, αυτοφυές, αυτόχθον, συνταγμένο από Ελληνες και προσανατολισμένο στην ελληνική κοινωνία τού σημερα, στις ανάγκες της και στις δυνατότητες της, στις αντοχές της και στις προσδοκίες της. Είναι το μοναδικό ελληνικό σχέδιο στα τεσσεράμιση χρόνια της δοκιμασίας. Είναι μια αρχή.

Το σημαντικότερο όμως στοιχείο της ομιλίας Τσίπρα είναι η πρόσκληση ευθύνης που απηύθυνε στον ελληνικό λαό, διττά: ευθύνη που είναι έτοιμος να αναλάβει ο ίδιος και η παράταξή του, ευθύνη που οφείλει να αναλάβει ο ελληνικός λαός απέναντι στον εαυτό του, στα παιδιά του, στην πατρίδα του. Εντόπισε ορθώς το έλλειμμα πίστης των Ελλήνων στις δυνάμεις τους, μέσα από το σοκ της κρίσης, την έλλειψη πίστης στη συλλογική δράση, την καχυποψία προς το δημοκρατικό κράτος, την δυσφορία προς την πολιτική, την λιποψυχία. Περιέγραψε έναν δύσβατο δρόμο. Διέγνωσε την πληγή του διχασμού πάνω στο κοινωνικό σώμα και τις τρέχουσες αδυναμίες της δημοκρατίας. Και μίλησε προς όλους τους Ελληνες, ενωτικά και συμπεριληπτικά. Μίλησε για τη χαμένη πίστη.

Κατά την υποκειμενική μου εκτίμηση, αυτά τα μηνύματα, πλήρη ενσυναίσθησης και πραγματισμού, είναι τα στοιχεία που ξεχώρισαν. Είναι μηνύματα που, υπό προϋποθέσεις, μπορούν να μεταβάλουν την αμυντική και μοιρολατρική στάση σε στάση ενεργητική και δημιουργική. Διότι επιστρέφει στη λησμονημένη ή μισοσκεπασμένη ουσία της πολιτικής στις δημοκρατίες: οι άνθρωποι είναι τα δρώντα υποκείμενα, η βούλησή τους είναι η κινώσα δύναμη, οι ικανότητές τους είναι το πολύτιμο κεφάλαιο. Ασφαλώς ο τεχνοκρατικός πραγματισμός είναι χρήσιμος και απαραίτητος, αλλά χωρίς τη βούληση, το κοινό σχέδιο και τον κοινό σκοπό, χωρίς την πίστη στον συλλογικό εαυτό, καμία παραγωγική μηχανή, καμία οικονομία δεν μπορεί να επανεκκινήσει.

Τα τεχνοκρατικά σχέδια θα χρειαστεί να αλλάξουν, να προσαρμοστούν δυναμικά, θα τεθούν νέες ιεραρχήσεις. Αλλά ο ελληνικός λαός τούτη τη στιγμή έχει μεγαλύτερη ανάγκη την καθαρή πολιτική σκέψη, την ενεργό βούληση, τη στοχοθεσία, το όραμα, πάντα μαζί με την ξεκάθαρη επίγνωση των δυσχερειών και των προκλήσεων. Από αυτή την άποψη, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδειξε την πιο ουσιαστική ωρίμανση έως τώρα, και μάλιστα γρήγορη ως προς τον χρόνο που του δόθηκε.

Ο Τσίπρας το Σάββατο κατάφερε να διασκεδάσει θεμιτούς φόβους, να καταθησυχάσει τους δικαιολογημένα επιφυλακτικούς, να συμπεριλάβει. Μετά τα πολλά ταξίδια του στην Ευρώπη, μετά τις πολυσυζητημένες επισκέψεις του στο Αγιο Ορος και το Κόμο, έδειξε αυτοπεποίθηση και πραγματισμό. Βέβαια, τα δύσκολα τώρα αρχίζουν: καθώς θα πλησιάζει προς την εξουσία, τα εμπόδια θα πληθαίνουν, η ίδια η εξουσία είναι Κίρκη και σαγήνη. Ο λόγος του θα χρειαστεί να είναι όλο και περισότερο ειλικρινής, διεισδυτικός, σκληρός, αλλά και εμψυχωτικός. Το Σάββατο δεν το είπε, αλλά σύντομα τον φαντάζομαι να λέει: Θα ξεκινήσουμε με μια δίκαιη φτώχεια, με πλήρη αξιοπρέπεια, κι ο δρόμος θα 
είναι ποτισμένος με ιδρώτα, δάκρυα και αίμα.

Πραγματισμός, ευθύνη, πίστις, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η πίστις.

Γιάννη Βαρουφάκη: Μια άλλη ΔΕΘ (πηγή)

Ένα κόμμα της αντιπολίτευσης που προετοιμάζεται να κυβερνήσει εν μέσω της δραματικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πλειοψηφία των πολιτών, δεν μπορεί παρά να νιώσει την ανάγκη να παρουσιάσει, και να δεσμευτεί, σε κάποια ελάχιστη δέσμη μέτρων ανακούφισης ανθρώπων και επιχειρήσεων που θα εφαρμόσει από τον πρώτο μήνα μιας μελλοντικής κυβέρνησης της οποίας θα αποτελεί τον κορμό.

Το κατανοώ αυτό. Όμως πόσο θα ήθελα να ακούσω κάτι διαφορετικό στην προεκλογική περίοδο που, όπως φαίνεται, έχει αρχίσει ήδη! Πόσο θα ήθελα μια τοποθέτηση που να λέει πάνω-κάτω τα εξής:

• Αν πιστεύετε ότι τα Μνημόνια που ψηφίστηκαν ήταν η μόνη εναλλακτική εντός της Ευρωζώνης, δεν πρέπει να μας ψηφίσετε. •Αν κρίνετε ότι το 2ο Μνημόνιο τελειώνει επί της ουσίας, κι όχι για το θεαθήναι, με τον ελληνικό λαό να αποκτά ξανά τη δυνατότητα να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, π.χ. μέσω της εκκολαπτόμενης επιμήκυνσης, παρακαλούμε ψηφίστε τη Συγκυβέρνηση – όχι εμάς.

• Αν θεωρείτε ότι το τραπεζικό μας σύστημα βρίσκεται σε καλή πορεία, μετά την ανακεφαλαιοποίηση, και πως θα αρχίσει, όπως έχει διαμορφωθεί και όπως είναι δομημένο σήμερα, να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη της χώρας χωρίς να αποτελεί πλέον καρκίνωμα στη κοινωνική οικονομία μας, τότε μακρυά από τα ψηφοδέλτιά μας.

• Αν νομίζετε ότι η Ευρώπη έκανε το καθήκον της απέναντι στον εαυτό της και βρίσκεται στη σωστή (έστω και εκνευριστικά) αργή πορεία προς την έξοδο από την Κρίση, δεν είμαστε εμείς αυτοί που πρέπει να εμπιστευτείτε.

• Αν περιμένετε από εμάς να σας πούμε ότι είμαστε σε θέση να επανεκκινήσουμε την οικονομία, και να ανατρέψουμε τις κατάφορες αδικίες που ζείτε καθημερινά, προτού επιτευχθεί μια νέα συμφωνία με την Ευρώπη, θα σας απογοητεύσουμε.

Γιατί να μας ψηφίσετε; Επειδή σας υποσχόμαστε μόνο δύο πράγματα:

• Αίμα και Δάκρυα, όπως υποσχέθηκε στους συμπολίτες του ο Τσώρτσιλ το 1939 τότε που τους ζητούσε την βοήθεια και υποστήριξή τους μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας εν μέσω πολέμου.
• Αίμα και Δάκρυα που, όμως, θα δώσουν σε όλους μας, κι όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, το δικαίωμα να ελπίζουμε για ένα τέλος στον σιωπηλό αλλά αμείλικτο πόλεμο για την Αξιοπρέπεια και για την Αλήθεια.

•Αίμα και δάκρυα που θα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να χύσουμε ώστε να μπει η χώρα σε βιώσιμη πορεία, η οποία σήμερα είναι αδύνατη όσο, είτε (Α) πιστεύουμε πως η συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις» της τρόικας είναι η λύση (με κάποιες κουτοπονηριές που θα μας επιτρέψουν μια πιο χαλαρή συμμόρφωση από αυτή που απαιτούν οι δανειστές), είτε (Β) νομίζουμε ότι η λύση μπορεί να δοθεί αναδιανέμοντας τους λιγοστούς πόρους ενός κράτους που μόνο εικονικά πλεονάσματα έχει, τα οποία μάλιστα είναι προϊόν μη βιώσιμης αφαίμαξης μιας φθίνουσας οικονομίας (και των συνήθων κορόιδων).

Πράγματι, αν θέλετε να μας ψηφίσετε να το κάνετε επειδή τα Δάκρυα και το Αίμα που σας υποσχόμαστε τα θεωρείτε ως ένα μικρό αντίτιμο για να ακούτε από κυβερνητικά χείλη την Αλήθεια. Για να έχετε αντιπρόσωπους στην Ευρώπη που δεν θα παρακαλάνε αλλά ούτε και θα ενστερνιστούν την τακτική του τσαμπουκά και της μπλόφας αλλά που, αντίθετα, θα υιοθετήσουν μια στρατηγική που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να υιοθετήσει έως τώρα: τη στρατηγική κίνηση του να λέμε την Αλήθεια στους εταίρους, στους λαούς των εταίρων και στους πολίτες της χώρας μας. Την Αλήθεια για την κατάσταση των τραπεζών (αντί την προσποίηση ότι είναι «ισχυρές»). Την Αλήθεια για τα ανύπαρκτα πλεονάσματα του κράτους μας. Την Αλήθεια για τις επενδύσεις και τις ανύπαρκτες προοπτικές τους όσο συνεχίζεται ο θανάσιμος εναγκαλισμός πτωχευμένου κράτους, πτωχευμένων τραπεζών, πτωχευμένων επιχειρήσεων, πτωχευμένων θεσμών.

Τέλος, πρέπει να ξέρετε ότι τη νίκη στις εκλογές τη φοβόμαστε περισσότερο από την ήττα. Την τρέμουμε, για την ακρίβεια. Αν όμως εσείς αποφασίσετε να μας ψηφίσετε για να κάνουμε πράξη το Αίμα και τα Δάκρυα που σας υποσχόμαστε, με αντάλλαγμα την Αλήθεια και την Αξιοπρέπεια - αν εσείς ξεπεράσετε τον φόβο αυτής της δέσμευσής μας- τότε θα ξεπεράσουμε κι εμείς τον τρόμο που μας προκαλεί η ιδέα να κυβερνήσουμε αυτή τη χώρα στη σημερινή τρισάθλια συγκυρία.