Παραγωγικές πολώσεις

 

 

Δυο μέρες μετά την συμφωνία των Πρεσπών , διασαφηνίστηκε, μέσω Γερμανίας η αρχιτεκτονική της συνέχειας :

Ο Μητσοτάκης έχει υποσχεθεί στους «θεσμούς» ότι δεν θα θέσει σε κίνδυνο την διαδικασία της επικύρωσης. Ταυτόχρονα , ο Τσίπρας, με συναισθηματική ελαφρότητα παίκτη του “Power of Love” , αρνήθηκε να υπερασπιστεί την χρησιμότητα του δημοψηφίσματος του.

Είναι φανερό από όλες τις αναλύσεις ότι η συμφωνία αποτελεί την καλύτερη δυνατή , αν αυτή ενταχθεί σε ένα σενάριο θετικών εξελίξεων και προοπτικών. Η έκδοση των «Μαρινακικών» Νέων της Δευτέρας 18/6 με το πλήθος των επαινετικών σχολίων για την ουσία της συμφωνίας, είναι συλλεκτική από αυτή την άποψη.

Η συμφωνία που μονομερώς , χωρίς προ-συνεννόηση, επέτυχαν οι Τσίπρας Κοτζιάς έχει περισσότερες πιθανότητες εφαρμογής , υπό την προϋπόθεση πως η ΝΔ την αρνείται στο πλαίσιο της συνέντευξης Μητσοτάκη.

Ο Τσίπρας μετά τις αυταπάτες, διστάζει να υπερασπιστεί το δημοψήφισμα και πολτοποιεί τις τελευταίες σταθερές μιας υποτιθέμενης λογικής και ηθικής συνέπειας της πολιτικής. Αν αυτό συνδυαστεί με τα τεκμήρια που προσφέρουν οι Μηλιός ,Βαρουφάκης για το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του 2014 το οποίο δεν ήταν παρά ένα Μακιαβελικό τέχνασμα , τότε μπορούμε να φανταστούμε τις τεράστιες δυνατότητες ευελιξίας και συμπεριφορών χαμηλού  ιξώδους που θα παραδοθούν ως ηθική παρακαταθήκη στον Μητσοτάκη.

Ο Μητσοτάκης μέσω της μετατόπισης στο Αβερωφικό ρεπερτόριο προσφέρει μια μοναδική πολυτέλεια στον Τσίπρα και τη συμφωνία. Απομακρύνει στο ορατό μέλλον την δημιουργία αυτόνομου «Μακεδονικού» κόμματος στα δεξιά της ΝΔ. Μόνο αν αναζητούμε την Θεσσαλονίκη   ως άσμα του Μητροπάνου ή ως «ερωτική πόλη» του Φεστιβάλ και της Helexpo, δεν θα αντιληφθούμε πως χωρίς την δεξιά στροφή του Μητσοτάκη, η εμφάνιση ενός «Μακεδονικού» κόμματος με πόρους, μηχανισμούς και δυνατότητα καταγραφής «πολιτικού σεισμού» είναι σχεδόν βέβαιη.

Με την έννοια αυτή ο Μητσοτάκης «ενισχύει» την συμφωνία των Πρεσπών καθώς ενσωματώνει τις φυγόκεντρες δυνάμεις. Λειτουργεί ιστορικά όπως ο Τσίπρας με το «Αντιμνημόνιο» : απορροφά τους κραδασμούς αναπτύσσονται ενδογενώς, αυτόνομα και διαμορφώνει ένα σταθερό πλαίσιο διαχείρισης της διαφωνίας. Ο Μητσοτάκης ενισχύει τη συμφωνία δευτερογενώς.

Όσοι ζουν στην «Ευρωπαϊκή» Φαντασίωση ονειρεύονται συναινέσεις. Μάλλον δεν διαβάζουν ή δεν ζουν την Ελληνική Ιστορία. Το «Ελληνικό Υπόδειγμα» έχει πλήθος επιτυχιών σε συνθήκες οξύτατης πόλωσης, διαίρεσης αντιμαχίας.