Ο Δρόσος.......

 

 

 

Συμπτωματικά συνάντησα τον Α.

 Παλιός φίλος που ανήκει στο ισχνό λυμφατικό ρεύμα του εξωστρεφούς ελληνικού "εξαιρετισμού": δηλαδή έχει μια μικρή εταιρεία η οποία εξάγει το 80 % της παραγωγή της. Το γεγονός ότι μια τέτοια περίπτωση είναι αξιοπρόσεκτη αντανακλά και μέρος του ελληνικού προβλήματος. Ο τύπος των εταιρειών αυτών είναι σε όλες τις οικονομίες σχετικά εμφανής αλλά  ικανός, ως μερική περίπτωση ,να δώσει τον τόνο. Σε καμία οικονομία ο εξαγωγικός τομέας δεν είναι ποσοτικά ο μεγαλύτερος αλλά στις πιο δυναμικές ο τομέας αυτός δίνει τον τόνο διαχέει μια αίσθηση κίνησης και δυναμισμού .Δεν συγκρίνουμε με την Δανία λόγου χάρη, αλλά ο εξωστρεφής εξαιρετισμός είναι συγκριτικά πιο ισχυρός σε οικονομίες όπως η Πορτογαλία, το Ισραήλ, η Τσεχία  κλπ δηλαδή σε οικονομίες των "κυβικών " μας. Στην περίπτωση μας ο Α. ως "εξαίρεση " είναι , ως μη όφειλε, αξιοπρόσεκτος.

 Ο Α. μου περιέγραψε μια ιδιόμορφη συγκυρία καθώς οι παραγγελίες του αυξάνουν, τα capital control του δημιούργησαν σοβαρά  προβλήματα που κάπως ομαλοποιούνται, αλλά το πρόβλημα του είναι ο Δρόσος.

 Ο Δρόσος είναι ο εργοδηγός του μικρού σχετικά εργαστηρίου -μηχανουργείου ,όπου συναρμολογεί το βασικό μέρος των προϊόντων της εταιρίας .Ο Δρόσος απόφοιτος των σχολών εργοδηγών του 60, παίρνει σύνταξη. Ο Δρόσος  κάνει τον έλεγχο των βασικών εργασιών ( κολλήματα, στραντζαρισματα) επιβλέπει τις εργασίες , συντονίζει τα χρονοδιαγράμματα .Όμως ο Δρόσος με τρία εγγόνια πια αποφασίζει πριν δυο χρόνια να πάρει σύνταξη. Τα πράγματα φαίνονται κατ' αρχές φυσιολογικά , όμως ο μικρός εφιάλτης αρχίζει.

 Επί  δυο χρόνια ο Α προσπαθεί μέσω ΟΑΕΔ, αγγελιών, ιδιωτικών εταιρειών προσλήψεων να βρει ένα Δρόσο: ένα εργοδηγό ευθύνης με διάθεση να εργαστεί σε μια μικρή εξαγωγική εταιρεία με αμοιβές που κινούνται στο άνω άκρο των προ κρίσης αμοιβών του ιδιωτικού τομέα ,ας πούμε στα σημερινά απώτατα όρια του τρέχοντος πλαισίου αμοιβών της συγκυρίας.

Δεν βρίσκονται Δρόσοι, δεν βρίσκονται ειδικευμένοι του μπλε κολάρου, με σταθερό  προσανατολισμένο το μικρό εργαστήριο -μηχανουργείο , με γνώσεις και ευθύνες "μάστορα" .Δεν βρίσκονται Δρόσοι που να συμπλεύσουν με ένα ορίζονται ζωής-προκοπής με μια μικρή εταιρεία όπου οι σχέσεις εμπιστοσύνης υπερβαίνουν τα τυπικά όρια της συμφωνημένης εργασίας.

Ο Α χρησιμοποιεί τον παλιό Δρόσο 1-2 φορές την εβδομάδα και αγκομαχάει να ωθήσει την παραγωγή του για να ακολουθήσει τις παραγγελίες , τις οποίες ο ίδιος προωθεί μέσω εξαντλητικών ταξιδιών εκθέσεων επισκέψεων σε όλο τον κόσμο.Την στιγμή που η ανεργία καλπάζει σε ιλιγγιώδη όρια, ο Α. έχει χάσει τον ύπνο του για να βρει ένα "Δρόσο".

 Η σπανίς των Δρόσων είναι ζήτημα της στρεβλής  "αγοράς εργασίας" αλλά και σύμπτωμα της ελληνικής ασθένειας.

Η μεγέθυνση της  οικονομίας μέσω  υπηρεσιών , σε όλες τις οικονομίες ,  δημιουργεί ένα σύνολο ιδεών ,παραστάσεων, φαντασιώσεων με επίκεντρο το λευκό κολάρο, τη διανοητική εργασία. Όμως η καταθλιπτική υστέρηση των αξιών της χειρονακτικής εξειδίκευσης , της ανεπτυγμένης «μαστορικής» ,της «τέχνης» αντιπροσωπεύει όχι μόνο το πρωτείο της διάνοιας έναντι του σωματικού μόχθου αλλά και την έλλειψη μιας εργασιακής πειθαρχίας. Η «μαστορική» αναπτύσσεται σε σταθερά πλαίσια ενός εργασιακού ήθους που συγκροτείται από διάρκεια, μάθηση, καλώς εννοούμενη πειθαρχία. Οι Δρόσοι δεν ελλείπουν γιατί τους λείπουν οι γνώσεις για το σωστό «στραντζάρισμα» ενώ αλλά γιατί δεν έχουν υπάρξει εδώ και καιρό οι εργασιακές ηθικές συνθήκες που θα παράγουν τα ενδιάμεσα στρώματα-κλειδιά της οικονομίας.

Η δημοσιονομική κατάρρευση που πυροδότησε την κρίση αποκάλυψε εκτός από τα οικονομικά ελλείμματα μια χαοτική κατάσταση ατομικών προσδοκιών και στρεβλών παραστάσεων. Η παλινδρομική κίνηση των ρευμάτων πολιτικής από «μνημόνιο» σε «αντιμνημόνιο» και τανάπαλιν ,η αλληλουχία  αυταρχικής και  συμπονετικής διαχείρισης της ίδιας  μείζονος οικονομικής συνθήκης , αυτή η έκφραση που θα αποκαλείτο «πολιτική ασυνέπεια» έχει ήδη συγκροτηθεί σε μερικά επίπεδα «χαμηλότερα».

Η ανυπαρξία των Δρόσων  εκφράζει μια συγκυρία όπου η ναρκισσιστική υπερεκτίμηση των ικανοτήτων που επιφέρουν επιτυχίες  «άψε-σβήσε» τελικά ρευστοποίησε σταθερούς κώδικες μαθητείας και πειθαρχίας που είναι θεμελιακοί για την επιτυχία οποιασδήποτε αποτελεσματικής πολιτικής.

 Εδώ και μήνες η ρευστοποίηση , η δημιουργική ασάφεια συνεχίζεται. Επίδικα ζητήματα χρονίζουν και σέρνονται . Παρότι η τρέχουσα  πολιτική εκφράζεται με το γλυκό συμπονετικό τρόπο , παρότι συνοδεύεται με κινήσεις μιας προσπάθειας κάθαρσης, εν τούτοις αυτός ο τρόπος των αναβαλλόμενων αποφάσεων φαίνεται να αντανακλά μια εσωτερική έλλειψη πειθαρχίας και μάθησης.

 Ο Δρόσος λείπει από το μηχανουργείο, ο Δρόσος λείπει από τα σχολεία, ο Δρόσος λείπει από την κυβέρνηση.