Επιστροφή στον σκληρό Απρίλη του 12

Η κυβέρνηση Συριζα- Ανελ και η ανάδυση του Ποταμιού ως πλέον δυναμικού πόλου μιας παραγωγικής αντιπολίτευσης δεν είναι παρά η συγκροτημένη ανάδυση δυο γνωστών ρευμάτων. Το γενέθλιο ιστολόγιο LLS είχε ήδη αναφερθεί στα ρεύματα αυτά με τις κωδικές ονομασίες Syrizanexartisia και Dimarodrasis από τον Απρίλιο του 2012.

Ακολουθούν οι δύο συνεχείς αναρτήσεις του LLS οι οποίες περιγράφουν τα δομικά στοιχεία των ρευμάτων και τις προοπτικές τους όπως διαφαίνονται ήδη πριν τρία χρόνια.

20 Απριλίου 2012

Μαθήματα Ζωολογίας:Dimarodrasis Encefalicus ,Syrizanexartisia Vulimicus

Η ταξινόμηση στην ζωολογία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.

Αυτό που γίνεται με τα παλαιοντολογικά ευρήματα είναι αξιοπρόσεκτο. ‘Οταν ανακαλύπτεται   κάποιο παλαιοντολογικό εύρημα το κατατάσσουμε ως τον χαμένο κρίκο μιας αλυσίδας που έλειπε για να τεκμηριώσει μια στερεή θεωρία εξέλιξης. Όπως όμως απέδειξε ο Agamben (1) πάντα θα υπάρχει ένας χαμένος κρίκος γιατί η ταξινόμηση γίνεται με βάση ένα άρρητο θεμέλιο: η ύπαρξη της "ανθρωπότητας" σε συμμετρία και αντιδιαστολή με μια "ζωότητα”. Επομένως για να υπάρχουμε ως έννοια "άνθρωποι" δημιουργούμε μια εννοιολογική "νεκρή ζώνη" πέραν της οποίας υπάρχουν τα "ζώα". Η ύπαρξη της " εννοιολογικής νεκρής ζώνης" δηιμουργεί αναγκαστικά την ανάγκη ύπαρξης " κρίκων" τους οποίους θα ανακαλύπτουμε εσαεί. Επειδή όμως κάποτε και παλαιοντολογία έχει όρια, και με τα DNA κάπου το πράγμα μπερδεύεται η " νεκρή ζώνη" που θα ορίσει την ανθρωπότητα μεταφέρεται εντός της και έτσι δημιουργούμε καταστάσεις μη ανθρωπότητας γύρω μας με ανθρώπους απλά βιολογικά όντα χωρίς δικαιώματα, χωρίς υποχρεώσεις. Τα  ταξινομικά συστήματα λοιπόν είναι αυθαιρεσίες που δυναστεύουν τα αντικείμενα της μελέτης τους. Στην οργανική ταξινόμηση των Deleuze Guatari τα ζώα διαιρούνται σε οιδιπόδεια, συμβολικά και δαιμονικά: Εδώ ,οιδιπόδεια είναι τα κατοικίδια  ,συμβολικά όσα παραπέμπουν σε εξουσία και δαιμονικά όσα  ακριβώς αμφισβητούν το κλασσικό ταξινομικό  σύστημα των ειδών (πχ οι ορχιδέες που εκλύουν φερορμόνες μελισσών και ξεγελούν τα αρσενικά μελίσσια) .

 Αν θεωρήσουμε λοιπόν ότι οι ταξινομήσεις των ζώων έχουν μεγάλη σχετικότητα τότε έχουμε μερικά ενδιαφέροντα είδη.Εντός του βιότοπου της  μη εσχατολογικής τελετουργικής αριστεράς υπάρχουν δύο εκλογικά ζωάκια με διακριτές  αλλά και αφανείς διαφορές  : η Δημαροδράσις  (  Dimarodrasis Encefalicus(DE)) και η Συριζανεξαρτησία (Syrizanexartisia Vulimicus (SV)).Όπως πολλά από τα ανώτερα θηλαστικά τα ζωάκια έχουν μια διαφορά στις λειτουργίες μεταξύ δεξιών και αριστερών οργάνων και ένα ανεπαίσθητο αλληθωρισμό διαπιστώσιμο μόνο από ειδικούς.

Η DE είναι εγκεφαλικό ζωάκι. Διακρίνεται  από ένα  μαθηματικό ορθολογικό  μεταρρυθμισμό, θεωρεί το μνημόνιο  σύμπτωμα και το εκλογικό αποτέλεσμα καλό είναι να στρεσάρει το Φωτόπουλο της Γενοπ . Για την DE τα πάντα είναι μαθηματικά, αθροίσματα και ισοδυναμίες. Με το μαθηματικό της μυαλό ξέρει πως πίσω από τα αντιμνημόνια κρύβονται και πολλές λαμογιές. Λέξεις  κλειδιά μεταρρύθμιση, ισοδύναμα μέτρα ,ρεαλισμός.

Η SV είναι αυθόρμητη και λίγο βουλημική. Σε αυτή προεξάρχει η πολιτική βούληση, το μνημόνιο θεωρείται αυτόνομο ιστορικό στοίχημα και κατά βάθος το ζητούμενο των εκλογών είναι να μην αρέσει στη Μέρκελ. Για τη SV τα πάντα είναι απόφαση, κοινωνική βούληση και τα μαθηματικά  ακολουθούν. Ως συναισθηματικό ζώο βρίσκει όλους εκτός από τους τραπεζίτες να  έχουν δίκιο. Λέξεις  κλειδιά :πατρίδα, αριστερή ενότητα, Μέρκελ, τράπεζες.

Στην DE το βλέμμα  είναι απο τα αριστερά προς τα δεξιά , δηλαδή οι αριστεροί γουστάρουν φιλελεύθερους , ενώ οι ψευδοφιλελεύθεροι θεωρούν τον Φώτη κρατιστή. Στην SV η όψη είναι από δεξιά προς αριστερά όπου οι πατριώτες γουστάρουν πατριωτική αριστερά, ενώ οι αριστεροί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως είναι οι second best των δεξιών φίλων τους.

Η ψυχολογία των  ζώων αυτών έχει μία ομοιότητα. Και τα δύο υποφέρουν από ενοχικό σύνδρομο, μια αίσθηση "Άστο καλύτερα" ,και καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες εκ των υστέρων να εξηγηθούν λογικά τα πάντα. Έτσι, λοιπόν υπάρχουν απόλυτα ορθολογικές αναλύσεις γιατί  η Δράση είναι τυπικά η πιο αριστερή επιλογή. Επίσης έχει εξηγηθεί με ενάργεια ότι ο Δημαράς και ο Μαριάς έπεσαν θύματα τροφικής δηλητηρίασης που προκαλεί στιγμιαίες  δεξιές παρορμήσεις ενώ συνήθως είναι αριστεροί, σε αντίθεση με την σταθερή Εδηκ του Νεοκλή Σαρρή  που υλοποίησε επιτέλους τις πάγιες κεντροαριστερές επιδιώξεις του Ιωάννη Ζίγδη.

Το ρεύμα είναι ξεκάθαρα με την SV .Φλερτάρει  με το 20 % και με λίγη καλή τύχη θα ανέβει και άλλο. Και οι δύο πλευρές της φαίνεται να κερδίζουν. Έχει  αμφίπλευρο δυναμικό λόγο είτε υπό τη μορφή της αριστερής η της πατριωτικής ενότητας. Οι αριστεροί της , βρίσκουν τα ολοφάνερα κοινά μεταξύ Μαίλη και Ματσαγγάνη,που υλοποιείται στο αίτημα της αριστερής εξουσίας, ενώ οι δεξιοί της , έχουν διαπιστώσει την προφανή συνάφεια μεταξύ Λαφαζάνη και Μαρκόπουλου που κρυσταλλώνεται στο αίτημα ενότητας των αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Η DE φλερτάρει το 10 % που δεν είναι άσχημο και η δεξιά πλευρά της περιμένει ένα μικρό θαύμα για να μπει στη βουλή. Ο λόγος της αναγκαστικά είναι απολογητικός και πιο διχαστικός  σε σχέση με τον ενωτικό της SV.Ως γνωστόν μεταξύ  Μάνου και Μπακογιάννη υπήρξαν δυσεπίλυτες ιδεολογικές  διάφορες για τον αξιακό η ωφελιμιστικό περιεχόμενο του φιλελευθερισμού ,ενω μεταξύ Χατζησωκράτη και Παπαδημούλη οι γνωστές κόντρες για το ζήτημα του χρονισμού του ένοπλου περάσματος στο σοσιαλισμό και τις πιθανές πηγές προμήθειας των όπλων.

Για όσους ψάχνουν λοιπόν ένα pet για δώρο την έκτη Μαΐου έχουμε τις δύο πρώτες συμπαθείς επιλογές.

(1)G.Agamben: The open
(2)Deleuze Guatrari: A thousand plateaus


28 Απριλίου 2012

Η syrizanexartisia συγκροτείται η dimarodrasis καθεύδει

Προφανώς η προεκλογική καταιγίδα της εβδομάδας είναι η ανοικτή πρόσκληση Τσίπρα προς τους Ανεξελ για ψήφο ανοχής. Πρόκειται αναμφίβολα για μια πολύ ενδιαφέρουσα κίνηση, γιατί ακριβώς μετατοπίζει το πολιτικό ενδιαφέρον από τις αξιώσεις συνέπειας των προτάσεων ,στις αξιώσεις συνθέσεων τους.Η συγκρότηση της syrizanexartisia είναι μια σύγχρονη κίνηση που αποδεικνύει την ανάγκη ετερογενών συνθέσεων ως μοναδική λύση στα αδιέξοδα. Είναι ένα βήμα που αναδεικνύει ένα ιδιόρρυθμο ζήτημα , αυτό του πρωτείου της μορφής της πολιτικής  πρωτοβουλίας έναντι του περιεχομένου της.
Η απογοήτευση βέβαια είναι για την πλευρά της dimarodrasis η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αξιοποιήσει την κυβερνητική αυτή πρόταση και να αντιπροτείνει την δική της συγκρότηση . Αντ’ αυτού προτίμησε την μετατόπιση της συζήτησης με βάση το κριτήριο της " αριστερής" συνέπειας.

Ο Τσίπρας  επιχειρεί  κάτι που είναι απενοχοποιημένο και δυναμικό. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της ενδεχόμενης συνεργασίας η ιδέα της ετερογενούς συνεργασίας ανταποκρίνεται στις πιο σύγχρονες ανάγκες όπου τα υποκείμενα της πολιτικής είναι υβριδικά, πολυσθενή , σύνθετα , πολυπρισματικά .Αν ο αντιμνημονιακός αγώνας έχει για κάποιους αξία , το ότι αυτό το μέτωπο  περιλαμβάνει συντηρητικούς ,φοβικούς με τη μετανάστευση και υπερπατριώτες είναι μια αδρή αναπόδραστη πραγματικότητα. Την ίδια ισοδύναμη και ισόμορφη πραγματικότητα εκφράζει και ταύτιση   αποχρώσεων και επιδιώξεων πχ των πανεπιστημιακών μεταρρυθμιστών προερχόμενων από διαφορετικά ρεύματα. Η μορφή της συγκυριακής συμμαχίας είναι ακριβώς η ίδια.Η πρόταση του Τσίπρα δεν είναι τερατογένεση σε ένα πληθυσμό ομαλότητας, είναι δημιουργική όσο ήταν για μερικούς η συμμετοχή του Λαος στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Αν απέναντι στην δημιουργική αυτή ιδέα εφαρμοστεί ο έλεγχος με βάση το κριτήριο της αριστερής συνέπειας, τότε αναπόδραστα το κριτήριο δεν μπορεί να γενικευθεί, γιατί αυτόν δεν υπάρχει αντικειμενικά .Αν όμως  αντίστοιχα εφαρμοστεί ο έλεγχος με βάση το κριτήριο της εσωτερικής συνέπειας της πρότασης  σε σχέση την δική της στοχοθεσία ,τότε το κριτήριο γενικευμένο μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει αυτή τη λύση για τους δικούς του λόγους ,το ερώτημα είναι ,οι άλλοι τι αντίστοιχο προκρίνουν για τη δική τους προοπτική;

Η μορφή της syrizanexartisia είναι αυτή που προκαλεί αμηχανία και όχι το περιεχόμενο της. Ωστόσο εδώ προκύπτει το ερώτημα αν μπορεί να γενικευθεί η μορφή αυτή.Η γενίκευση αυτή είναι θεμελιακά , καταστατικά  αξιωματικά αδύνατη γιατί το σύστημα υπάρχει μόνο και μόνο ως  συνύπαρξη τελετουργικών και λειτουργικών διαδικασιών. Το σύστημα λειτουργεί λόγω της ποικιλίας του. Η ποικιλία δεν ορίζεται με βάση μόνο τον μονήρη άξονα αριστερά δεξιά, αλλά και μέσω μιας μη γραμμικής , ασυνάρτητης συσχέτισης Τελετουργίας και Λειτουργίας

Τελετουργικές είναι οι πολιτικές δυνάμεις που η ρητορική τους εδραιώνεται σε αξιώσεις εσχατολογίας, ευθύγραμμης ιστορικότητας, ιστορικού πεπρωμένου και θυσίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν λόγο στην συγκυρία, αλλά ότι ο λόγος τους λειτουργεί συμβολικά, ως πηγή συγκρότησης αυτοπροστασίας  και επιβίωσης. Οι τελετουργικες αυτές δυνάμεις είναι το θεμέλιο της πολιτικής συμβίωσης καθώς τοποθετούν το όριο της. Αλλοίμονο αν η πολιτική είναι μόνο ορθολογιστική. Το ΚΚΕ δεν είναι σημαντικό γιατί είναι " κομμουνιστικό " , είναι  παράγων σταθερότητας γιατί εμπλουτίζει την τελετουργία της δημοκρατίας με αυθεντικά λαϊκά δρώμενα  ισχυρής  βιοψυχικής εκφόρτισης.

 Λειτουργικές είναι οι πολιτικές δυνάμεις που η ρητορική τους έχει αξιώσεις ορθολογιστικής διαχείρισης  , μηχανικής αρτιότητας και επιδιώκουν να λειτουργήσουν μέσω των κρατικών υπομοχλίων. Οι αστικές κυβερνητικές δυνάμεις είναι κατ´ εξοχήν λειτουργοί.

Το ενδιαφέρον της συγκυρίας είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί ένα άλμα από την τελετουργία στην λειτουργία ,σε χρόνο dt , έχοντας την βασική του κοινωνική συνιστώσα , τις μορφωμένες μικροαστικής δυνάμεις ,να λειτουργούν εντός της τελετουργικής συμβολικής διάστασης της πολιτικής. Η Δημαρ έχει ήδη διαβεί το στάδιο αυτό με προφανή εγκατάλειψη οποιασδήποτε αξίωσης συμμετοχής στο αριστερό τελετουργικό δρώμενο.Το άλμα αυτό απαιτεί προφανώς εξηγήσεις. Τις άκουσα και είδα σχεδόν όλες, με προσοχή. Η ορθολογική διαύγαση  της προσέγγισης προς τους Ανεξελ, με κριτήρια αριστερής ή ακόμα μαρξιστικής συλλογιστικής ,αδικεί κατάφορα τους διαχειριστές της. Αντί μιας κινηματικής άλγεβρας   θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν καλύτερα τις γόνιμες διερευνήσεις της πολιτικής θεολογίας. Στα συμφραζόμενα του Λένιν ο Καμένος δεν " βγαίνει" ούτε με spiked μπάφο από το Φιέρι. Εντός μιας κατανόησης μετατόπισης από τον ησυχασμό στην ιεραποστολή όλα γίνονται πιο καθαρά.

Παράλληλα  η κριτική στον Τσίπρα περί μιας δεξιάς μετατόπισης εντός του κλασσικού άξονα  δεξιά αριστερά είναι άδικη, άστοχη, υποβολιμαία και εκ του πονηρού. Ο Τσίπρας και η υπό διαμόρφωσηSyrizanexartisia εισέρχονται στο πεδίο της εφαρμογής ως περίπου αυθεντική παρθενογένεση , μόνο που το νεογνό είναι ακριβώς αυτή η σύνθεση. Η συνθετική κίνηση είναι προς έπαινο, το περιεχόμενο είναι προς πιθανό έλεγχο.

Οι τελετουργικές δυνάμεις προφανώς θα δικαιωθούν εντός των αιώνιων επίδικων της θεολογίας τους, αλλά αναγκαστικά θα παραμείνουν εντός των δρώμενων και ευχελαίων  του ναού .Εντός του ιερού τους χώρου έχουν προφανώς το υπέρτατο σεβασμό μας.

Οι άλλες λειτουργικές δυνάμεις δείχνουν αιφνιδιασμένες. Για  λόγους που σχετίζονται από την προϊούσα αποιδελογικοποίηση του χώρου και την καθολική επικράτηση του ψευδοορθολογισμου του "συγκεκριμένου"  η dimarodrasis η οποία έχει αυθεντικά στοιχεία μιας επιτυχημένης σύνθεσης, αντί να αξιοποιήσει την γενναιόδωρη απενοχοποίηση, επαναφέρει τον κλασσικό , του πρώτου ημιχρονίου του περασμένου αιώνα, άξονα δεξιά αριστερά. Αν δημιουργείται μια left patriot synthesis ,  η left liberalsynthesis γίνεται ξαφνικά démodé παρότι θα έπρεπε να κεφαλοποιήσει την εξέλιξη.

Στις μέρες που απομένουν , λοιπόν , ελπίζω η syrizanexartisia να συγκροτηθεί περαιτέρω  ως στιβαρή προσδοκία,  η δε dimarodrasis  να απενοχοποιηθεί και να συγκρουστεί μαζί της στο επίδικο του περιεχομένου  και όχι στο άνοστο επίδικο της σύνθεσης. Αυτό το επίδικο είναι de facto λυμένο. Έτσι προβλέπεται να  είναι η πιο ενδιαφέρουσα ,αναπάντεχη ,προεκλογική εβδομάδα, που θα περιπλέξει τα συνειδησιακά  προβλήματα πολλών.

Πηγές LLs  Εδώ και Εδώ