H προφητεία του Δανιήλ . Μα έχει σημασία;

 

 

 

Το 1917 η αυτοκρατορική Μ. Βρετανία εξωθεί την Οθωμανική φρουρά από την Ιερουσαλήμ και καταλαμβάνει την Παλαιστίνη. Τα γεγονότα που επακολούθησαν έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση του προβλήματος της περιοχής. Ωστόσο ενώ ο αριθμός 1917 από μόνος του δεν λέει πολλά , είχε μια παράδοξη επίπτωση.

Το 1917 αντιστοιχεί με το έτος 1335 του Ισλαμικού ημερολογίου. Η Ιερουσαλήμ είναι ανέκαθεν η πόλη κόμβος των βιβλικών θρησκειών το πανδαιμόνιο των συμπτώσεων αρχίζει. Ιμάμης διαβάζει στην Βίβλο την ακόλουθη προφητεία του Δανιήλ : «Ευτυχισμένοι όσοι ανέμεναν και εόρτασαν το χίλια τριακόσια τριάντα πέντε και τρεις ημέρες». Στο πνευματικό περιβάλλον της πόλης η επικράτηση των Βρετανών δεν είναι παρά μια εκπλήρωση μιας προφητείας στην οποία συγχρονίζονται οι τρεις πολυθεϊσμοί.   

Η είσοδος των Βρετανών στρατιωτών γίνεται σε ατμόσφαιρα θρησκευτικού παροξυσμού (1) ως εκπλήρωση της προφητείας. Η Βρετανική προπαγάνδα οργιάζει και μεταφέρει στον διεθνή τύπο μια πρωτοφανή υποδοχή ως ένδειξη της κατάρρευσης της παραπαίουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Το ιστορικό ανέκδοτο είναι ενδεικτικό των πολλών συγχρονισμών και συμπτώσεων. Για κάποιους η Βρετανική επέλαση ήταν θεϊκή επιταγή και άντε τώρα να αποδείξεις ότι ο Δανιήλ δεν είχε γράψει για το 1335…..

Η κυβέρνηση συσχετίζει τα τελευταία συμβάντα της ψήφισης του ασφαλιστικού, του πολυνομοσχεδίου «ποταμός» της  χθεσινής συμφωνίας με τους δανειστές με την επιτυχία της «συμπονετικής» διαχείρισης του τελευταίου οκταμήνου. Η αντιπολίτευση  τα θεωρεί ως μια καθυστερημένη εξέλιξη με αναλογικά δυσβάστακτο βάρος εξ’ αιτίας της κυβέρνησης η οποία καθυστέρησε να συμβιβαστεί με την αποτυχία των αρχικών της αναλύσεων.    

Όπως είναι γνωστό , μόνο στους δρώντες στην υπαρκτή ιδιωτική οικονομία ,οι μικρές θετικές ειδήσεις , οι χαραμάδες αισιοδοξίας ,έστω και επινενοημένες είναι οξυγόνο στην καθημερινότητα. Οι μεγαλόστομες απαισιοδοξίες αλλά και οι μπαλαφάρες αισιοδοξίες είναι ενδείξεις της πολυτέλειας να ευρίσκεσαι εκτός των τριγμών της πραγματικότητας.  Έτσι μόνο οι ασφαλείς αιθεροβάμονες των αποστάσεων από τα «χαμηλά» της οικονομίας έχουν την πολυτέλεια να μην δουν την θετική αύρα που επιφέρει στην  οικονομία η δύστροπη συμφωνία. Της ίδιας κατηγορίας «ασφαλείς απόντες» είχαν χλευάσει τις οριακές βελτιώσεις που είδαμε από την έναρξη του 14 στην ιδιωτική οικονομία. Η διαφορά από την άνοιξη του 14 μέχρι την άνοιξη του 16 είναι στο περίβλημα της δυσανεξίας: συριζόφωνο το 14, δεξιόφωνο το 16.

Η περσινή χρονιά δημιούργησε ένα ενδιαφέρον αίνιγμα

-Πως είναι δυνατόν σε μια στραγγισμένη οικονομία όπου η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως βιαστής σε παρθεναγωγείο, με τρεις εκλογές ,με εκροή του 15 % των καταθέσεων ,με capital controls και την κυβερνητική ομάδα με αξιοπιστία Μαρκεζίνη του 73, να έχουμε μόνο μια οριακή ύφεση;

 Ας μου επιτραπεί η πιο αισιόδοξη απάντηση

Η πραγματική οικονομία έχει αναπτύξει ,εντός κρίσης, μια ικανότητα προσαρμογής σε απόλυτη αυτονομία από τις κυβερνητικές πρακτικές. Η οριακή ύφεση ,σε αντίθεση με τις επίμονες προσπάθειες των αριστερόφωνων ερασιτεχνών του Μαξίμου να τινάξουν την «μπάνκα»  είναι επίτευγμα ιστορικής σημασίας. Με την κινητοποίηση πόρων , μηχανισμών αφανούς οικονομίας, επινοήσεων η πραγματική οικονομία δείχνει μια αντοχή που ίσως αργότερα αναλυθεί ως ιστορική.

Η έναρξη αυτής της περιόδου όπου η αντοχή αρχίζει να αναδύεται είναι περίπου την άνοιξη του 14. Η «στημένη» έξοδος στις αγορές  λειτούργησε θετικά , η πτώση των τζίρων καταγράφεται το καλοκαίρι ,ενώ το φθινόπωρο του 14 διαμορφώνεται ένα κλίμα μιας δύσπιστης αισιοδοξίας «λες να;». Ακολουθεί η «επέλαση των βαρβάρων» οι οποίοι ως κλασσικοί απόντες της ιδιωτικής οικονομίας πιστεύουν πως η αντοχή της οικονομίας είναι επίτευγμα τους : όσο η Βρετανική επέλαση ήταν αποτέλεσμα της προφητείας του Δανιήλ.

Στην ίδια συνέχεια από την άνοιξη του 14, σε απόσταση από τα κυβερνητικά παίγνια , το στοίχημα είναι απλό.

-Μια οικονομία που άντεξε την ιλαροτραγωδία του 15 δεν μπορεί να αξιοποιήσει την θετική αύρα μιας γενικής συμφωνίας και να ελιχτεί για να αποφύγει τις φορολογικές επιδρομές;

-Μήπως η δύσμορφη ιδιωτική οικονομία έχει όντως αναπτύξει τέτοιες δεξιότητες που στις επερχόμενες αντιφατικές εξελίξεις μπορεί να διαμορφώσει τα πιο θετικά σενάρια; Σε πολλές χώρες και περιόδους η πραγματική οικονομία όντας αφανής είχε δημιουργήσει δομές και λειτουργίες που εκ των υστέρων ανεδείχθησαν πολύ ανθεκτικές (Σοβιετική ένωση 1960-1980 κλπ)   

Σε πολλές περιοχές της ιδεοκίνησης επικρατεί ο φόβος να καρπωθούν οι σημερινοί ερασιτέχνες ένα επίτευγμα που δεν τους ανήκει και ίσως γίνεται εναντίον των αναλύσεων τους.

Μα έχει σημασία;

(1) R.Mazza . “Jerusalem : From the Ottomans to the British “ 2014